W Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe Wiesława Gołasa, popularnego aktora filmowego, teatralnego i kabaretowego. Msza żałobna została odprawiona w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach. Aktor zmarł 9 września, w wieku 90 lat.
W trakcie uroczystości postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy „za wybitne zasługi dla kultury, za znaczący wkład w rozwój sztuki teatralnej i filmowej” Wiesław Gołas został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Prezydent skierował także list do uczestników uroczystości. „Z ciężkim sercem żegnam dzisiaj wybitnego artystę i wspaniałego człowieka. Uwielbianego przez publiczność, krytyków oraz całą społeczność twórców teatru, filmu, telewizji i estrady” – napisał.
Podkreślił, że „na aktorskim firmamencie zgasła gwiazda, która było punktem odniesienia zarówno dla młodych adeptów, jak i mistrzów tej profesji, szczególnie na polu arcytrudnej sztuki komedii”.
Wiesław Gołas był znany z takich filmów jak: „Żona dla Australijczyka”, „Poszukiwany, poszukiwana”, czy seriali – „Czterej pancerni i pies” i „Kapitan Sowa na tropie”. Artysta wszechstronny, którego talent i kunszt aktorski przez wiele lat mogliśmy podziwiać na scenie, w filmie i w kabaretach.
Sympatię widzów zdobył dzięki znakomitym rolom komediowym, choć stworzył też wiele świetnych kreacji dramatycznych. Znany z występów w kabarecie „Dudek” i „Kabarecie Starszych Panów”, wykonawca piosenki „W Polskę idziemy”, współtwórca kabaretu „Koń”.
W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu, był członkiem Szarych Szeregów.
Popularność, a także uznanie krytyki przyniosła mu tytułowa rola w filmie „Ogniomistrz Kaleń” Ewy i Czesława Petelskich z 1961 roku. Ugruntowała ją kreacja tytułowego inspektora w serialu Stanisława Barei „Kapitan Sowa na tropie” z 1965 roku, który był jednym z pierwszych hitów naszej telewizji.
Łącznie Wiesław Gołas zagrał w niemal 100 filmach, wśród nich: „Dzięcioł”, „Brunet wieczorową porą”, „Nie ma róży bez ognia”, „Zaklęty dwór”, czy serialach – „Droga” i „Alternatywy 4”. Częściej odtwarzał role drugoplanowe, znakomicie portretując ciekawe i barwne postacie o wyrazistych charakterach. Występował w niewielkich, ale znaczących epizodach, kreując na przykład Franciszka w „Grze” Jerzego Kawalerowicza, piekarza w „Dziurze w ziemi” Andrzeja Kondratiuka czy Stefana Czarnieckiego w „Potopie”.
W latach 1955-1985 występował na deskach warszawskiego Teatru Dramatycznego, potem – Polskiego. Współpracował ze znakomitymi reżyserami. U Konrada Swinarskiego wystąpił jako Brighella w „Księżniczce Turandot” Carla Gozziego, u Jana Świderskiego zagrał Korczakiewa w „Ożenku” Mikołaja Gogola, a w „Zemście” Aleksandra Fredry, reżyserowanej przez Gustawa Holoubka – swą ulubioną postać Papkina. Współpracował również z Kazimierzem Dejmkiem i Andrzejem Łapickim. Grał także w Teatrze Telewizji.
Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, między innymi w 2009 roku Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości w ubiegłym roku.
IAR/(PAP)