Muhammad Ali, jeden z najlepszych pięściarzy w historii, zmarł w wieku 74 lat. Kika dni temu trafił do szpitala w Arizonie, w związku z problemami z oddychaniem. Stan zdrowia boksera jednak się pogorszył i został podłączony do aparatury podtrzymującej życie. Była to ostatnia walka legendy, z wielu niezapomnianych. Tym razem niestety przegrana.
Cassius Marcellus Clay Jr. na światowej scenie zaistniał po igrzyskach Olimpijskich w 1960 roku. Wówczas, na zawodach rozgrywanych w Rzymie, sięgnął po złoty medal, pokonując w finałowym pojedynku Zbigniewa Pietrzykowskiego. Dla zawodnika, który wcześniej walczył jedynie w walkach amatorskich, było to niezwykle ważne wydarzenie. Chłopak urodzony w Louisville, w wieku 12 lat zdecydował się na rozpoczęcie treningów, by nie zejść na złą drogę. Tymczasem bilans jego amatorskich walk wynosił 100 zwycięstw i 5 porażek. Swoją pierwszą profesjonalną walkę Clay wygrał 29 października 1960 roku. Pokonał na punkty Tunneya Hunsaka i rozpoczął serie 19 wygranych pojedynków w ciągu trzech lat. Aż 15 z nich zakończyło się przed czasem i jasne było, że medalista olimpijski wkrótce będzie walczył o tytuł mistrza świata. Do starcia doszło w 1964 roku, gdy Amerykanin miał 22 lata. Mimo że nie był faworytem walki z Sonnym Listonem, to jego rodak poddał się już w siódmej rundzie. Nowy mistrz świata krzyczał później do kibiców: „I shook up the world” – czyli wstrząsnąłem światem i „I am the greatest” – jestem najlepszy. Niedługo po walce o mistrzowski pas, Clay wstąpił do organizacji zrzeszającej czarnoskórych Amerykanów, wyznających Islam. Zmienił nazwisko na Muhammad Ali i często nazywany był właśnie The Greatest. Ali bronił tytułu mistrzowskiego przez dwa lata, jednak 1967 roku został skazany za brak służby wojskowej i odmowę wyjazdu na wojnę w Wietnamie. Kara okazała się surowa, bo odebrano mu mistrzowski pas i licencje profesjonalnego boksera, bez której nie mógł walczyć. Po apelacji Muhammad wrócił do boksu w wielkim stylu. Najpierw, w nazywanym „pojedynkiem stulecia” uległ Joeowi Frazieremu, by niedługo potem wziąć srogi rewanż i ponownie stanąć do walki o mistrzostwo. W walce nazwanej „Bijatyką w dżungli” (rozegrana w Demokratycznej Republice Konga), Ali znokautował mistrza świata wszechwag – Georga Foremana i odzyskał tytuł. Był to najważniejszy moment w karierze wielkiego mistrza. Ostatecznie, w 61 walkach, wygrywał 56 razy, w tym aż 37 przez nokauty. Kibice zapamiętają Aliego jako boksera, który zrewolucjonizował ten sport. Prowokował przeciwników – jako jeden pierwszych decydował się na odpuszczenie gardy, oraz w specyficzny, niespotykany dotąd, sposób poruszał się po ringu. Po przejściu na emeryturę 1981 roku, trzy lata później zdiagnozowano a niego chorobę parkinsona. Po zakończeniu kariery, wspierał jednak wiele organizacji – otrzymał nawet Medal Wolności w uznaniu za wkład na rzecz ruchu praw człowieka. Prywatnie był żonaty, aż czterokrotnie i miał dziewięcioro dzieci. Ostatnia walka Muhammada Aliego nie zapowiadała się groźnie. Problemy z oddychaniem i wizyta w szpitalu, początkowo nie uważane były za zagrażającą życiu sportowca. Rzeczywistość niestety okazała się inna, a świat pożegnał kolejną ikonę sportu.
TS/BG (AIP)