W 2020 roku kalifornijska legislatura uchwaliła ustawę AB 3121, która powoływała do życia Grupę Zadaniową ds. Reparacji dla Afroamerykanów. Grupa miała zająć się zbadaniem wpływu niewolnictwa i „systemowego rasizmu” na czarnych mieszkańców Kalifornii. Okazało się, że z reparacji nici – gubernator Gavin Newsom całkowicie odrzucił raport, opracowany przez komitet. Tymczasem Horace Cooper – członek zarządu Project 21, inicjatywy The National Center for Public Policy Research – przyznał się pracy grupy zadaniowej i sprawdził, czy rzeczywiście reparacje są należne wszystkim czarnym mieszkańcom Kalifornii i czy… dzieci Michaela Jacksona byłyby uprawnione.
„Nawet gdyby udało się udowodnić wątpliwą teorię, że dzisiejszy stan ekonomiczny Czarnych jest wynikiem amerykańskiego dziedzictwa niewolnictwa, stan Kalifornia nie byłby pierwszym ani nawet drugim miejscem, który powinien skupiać się na niewolnictwie” – czytamy w artykule Coopera, opublikowanym na portalu Fox News. Autor argumentuje, iż jeszcze zanim w 1850 roku Kalifornia stała się stanem, jej konstytucja zakazywała niewolnictwa. Ponadto Złoty Stan nie wspierał Konfederacji podczas Wojny Secesyjnej.
„Zamiast skupiać się na tym, jak mierne kalifornijskie szkoły publiczne zawiodły zarówno biednych czarnych, jak i białych albo jak jej [Kalifornii] antybiznesowy klimat regulacyjny osłabił zdolność biedniejszych mieszkańców do wyjścia z ubóstwa i wejścia do klasy średniej, elity stanowe postanowiły odwrócić uwagę wyborców, znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, za pomocą przekrętu z reparacjami” – pisze Horace Cooper.
Autor tekstu poddaje w wątpliwość nawet sam mechanizm kwalifikacji do wypłaty reparacji. Przytacza, iż zgodnie z wymaganiami, kwalifikowaliby się tylko czarnoskórzy, którzy są potomkami niewolników i doznali z tego tytułu dyskryminacji. Z tym, że ci, którzy zostali urodzeni poza USA, nie mogliby ubiegać się o wypłatę.
Jako przykład osoby kwalifikującej się Cooper przedstawia Michaela „Prince’a” Josepha Jacksona, Jra. Według kalkulatora online, który opracowała grupa zadaniowa, syn Króla Popu kwalifikowałby się do wypłaty pół miliona dolarów w reperacjach – mimo iż nie ma dowodów, że doświadczył w swoim życiu dyskryminacji. Po pół miliona dolarów dostałoby również każde z jego rodzeństwa.
Na koniec autor zadaje pytanie – zakładając, tak jak grupa zadaniowa, że reparacje przysługują czarnym – kto jest w ogóle czarny? Następnie kąśliwie dopytuje, czy to kwestia „identyfikowania się” jako czarny? Grupa zadaniowa nie określiła kryteriów, które jasno wskazywałyby, kto jest „czarnym potomkiem niewolników”. Autor wskazuje, iż przez dziesiątki lat zawiązało się wiele mieszanych małżeństw, co uniemożliwia prostą identyfikację, czy osoba w ogóle kwalifikuje się, jako „czarnoskóra”. Autor nawiązał również do „zasady jednej kropli krwi”, która obowiązywała w części stanów – zakładała, iż każdy, kto ma czarnego potomka, nie może być uważany za białego. Tutaj ta zasada musiałaby działać odwrotnie. Pozostaje jeszcze kwestia określenia, czy przodkowie danej osoby byli niewolnikami – co nie musi być oczywiste.
Źródło: Horace Cooper, The National Center for Public Policy Research / Fox News
Red. JŁ