Zbiórka żywności i leków, pomoc w otwieraniu zakładów pracy. oraz wsparcie edukacyjne – wszystko to w ramach akcji Rodzina Rodzinie.
Od sześciu miesięcy 2041 rodzin syryjskich przede wszystkich w Aleppo i kilkadziesiąt uchodżców syryjskich w Libanie jest objęty programem pomocowym Rodzina Rodzinie. W działania mocno zaangażowani są polscy biskupi, duchowni i parafianie.
Dziś w Episkopacie Polski Przewodniczący Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek biskup Krzysztof Zadarko przedstawił główne cele ofiarowanego wsparcia humanitarnego. Jak powiedział, „chodzi o udzielenie braterskiej pomocy, by nie musieli (uchodźcy – red) tonąć w Morzu Śródziemnym”. – Oni nadal uciekają, Ci ludzie mówią ze łzami w oczach, że to jest ich jedyny ratunek. Trzeba to zmienić – powiedział. Jak zaznaczył, nie należy zapominać, że w Aleppo cały czas trwa wojna.
Dodał, że na terenie Syrii mieszkają bardzo inteligentni ludzie, do których wystarczy wyciągnąć pomocną dłoń: Spotkaliśmy kilku młodych chłopaków, którzy siedzieli ukrywając się przed wojną w ruinach domu. Dziewczyna która pracowała w farmacji jest teraz całkowicie „odosobniona od świata”.
– Niezmiernie ważna jest tam pomoc niesiona z naszej polskiej strony, czyli projekt RodzinaRodzinie. My przywracamy tym ludziom nadzieje i godność. Dzieki tej pomocy ludzie mogą opłacic prąd, mogą opłacić wodę, mogą opłacić żywność.- podkreśla dla Agencji Informacyjnej Polska Press (AIP) dyrektor Caritas ks. Marian Subocz.
Jak poinformował, do tychczas udało się zebrać ponad dziewięc milionów złotych na rzecz poszkodowanych w wyniku wojny, z czego blisko dwa miliony udało się przekazać m.in. na zakup podręczników dla dzieci i wsparcie edukacyjne dla studentów. Ksiądz Subocz zwrócił uwagę, że blisko trzy miliony dzieci nie uczęszcza do szkół.
– Chcemy działać na szeroką skalę, tj wielkie międzynarodowe organizacje, typu ONZ, by cały świat postawił na pokój, to jest nasz priorytet – wyjaśniał biskup Zadarko. Ten kto jest w potrzebie, staje się naszym bratem, tj. uczy nas tego papież Franciszek.
-Chodziłam po tych runiach w Aleppo Wschodnim i spotkałam dziecko z zespołem Downa, obok niego staruszek, kompletnie smutny, w twarzach i w oczach widać wszystko co człowiek przeżywał siedzieli w zimnie kompletnie opuszczeni zdani na łaskę tych co, pomogą albo i nie pomogą. Cała mozaika sytuacji, róznych przeżyć, jeden z młodych chłopaków, powiedział „zostałem tutaj, ale byłem raniony”, wychodził z biura w bezpiecznej dzielnicy i eksplodowała bomba. Tam wojna nie ma twarzy, nie ma paszportu, a oni są największymi ofiarami tej wojny – opowiedziała swoje wrażenia kierownik działu projektów zagranicznych Caritas Polska Marta Titaniec.
Dodała, że ofiary mają konkretne twarze, ludzie są udręczeni, od lipca nie ma prądu, bieżącej wody. W pamięci utkwiły jej dwa widoki: generator na skrzyżowaniu dróg i cysterny dowożące wodę, absolutnie jest to niezbędne , może ruin, ludzie pokazywali nam generator wytwarzający prąd na skrzyżowaniu dróg i cysterny dowożące wodę, absolutnie jest to niezbędne , może ruin, ludzie pokazywali nam blizny, brakuje pieniędzy na czynsz i tzw. mazut, ludzie siedzą w płaszczach dostarczane są profity potrzebne do przeżycia (ryż, soczewica, kasza manna, woda).
Eliza Stępień AIP, Fot. Adam Guz/Polskapress