Zmarła Maria Rupp, wnuczka Wojciecha Korfantego – poinformował w czwartek Instytut Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego. Według informacji Instytutu, Maria Rupp, która mieszkała w Nowym Jorku, odeszła 8 maja. Miała 93 lata.
„Często powtarzała, że jego potomkowie nie ocalili niczego oprócz wspomnień. Była córką Halżki Rupp (urodzonej w 1904 roku) i pułkownika Rudolfa Ruppa, dowódcy 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, a potem 12 Pułku Ułanów Podolskich zmarłego w 1938 roku na uremię. Maria Rupp urodziła się w marcu 1930 roku i aż do śmierci ojca, a rok później dziadka, miała szczęśliwe i radosne dzieciństwo” – podał Instytut Korfantego w zamieszczonym na Facebooku biogramie autorstwa Barbary Szmatloch.
Rodzina Korfantych była po raz ostatni razem w dniu pogrzebu Wojciecha Korfantego – w sierpniu 1939 r. Dzień później wdowa – Elżbieta, jej córka Maria Ullman z synem, córki Halżki Rupp – Teresa i Maria oraz synowa Eugenia z bliźniakami Wojciechem i Feliksem wyjechali do Warszawy, a stamtąd na Wschód.
„Po sześciu tygodniach postanowili wrócić do Warszawy. Udało im się przedostać potem do Krakowa, a stamtąd do Wiednia, Rzymu i Paryża. Zdawało się, że Niemcy idą za nimi krok w krok. Uciekali więc dalej, do Londynu. A potem +Batorym+ do Montrealu. W 1942 roku wraz z żoną Zbigniewa Korfantego Eugenią, ich synami oraz siostrą matki, Teresa i Maria Rupp wyjechały do Nowego Jorku” – napisała Barbara Szmatloch.
Elżbieta Korfantowa i jej córka Halżka Ruppowa nie opuściły Anglii. Wdowa po Wojciechu Korfantym w czasie wojny mieszkała w Londynie, była członkiem Rady Narodowej przy Rządzie Polskim na Obczyźnie. Halżka Ruppowa w konsulacie RP zajmowała się opieką społeczną. Gdy wojna się skończyła, została w Anglii. W 1954 r. wyemigrowała do USA. „Matka zawsze bardzo interesowała się tym, co dzieje się w kraju. Odwiedziła babcię w Polsce w 1963 r. Była też na uroczystościach zorganizowanych z okazji 50. rocznicy śmierci Wojciecha Korfantego. Długo chorowała. Zmarła w Bostonie w 1990 r. na raka” – opowiadała przed laty jej córka Maria Rupp.
Maria Rupp skończyła w Anglii studia i w czerwcu 1959 r. wróciła do USA. Zamieszkała w Bostonie gdzie pracowała jako architekt. Wiele razy odwiedzała Polskę. W roku 1999 r. brała udział w uroczystości odsłonięcia pomnika Wojciecha Korfantego. Po raz ostatni ojczyznę odwiedziła w czerwcu 2017 r., zwiedziła wtedy Muzeum Śląskie w Katowicach i Muzeum Powstań Śląskich w Świętochłowicach. Gdy zachorowała jej siostra Teresa, przeniosła się z Bostonu do Nowego Jorku by się nią opiekować. Potem potomkowie Teresy zaopiekowali się Marią.
„Niestety, następnej wizyty Marii Rupp na Śląsku już nie będzie. Skromna, darzyła wszystkich ogromnym szacunkiem. Nigdy na nic się nie skarżyła, choć z powodu działalności narodowej i politycznej dziadka ona i jej najbliżsi stracili wszystko, także dach nad głową i poczucie bezpieczeństwa. Do końca życia zachowała polski paszport” – zaznaczyła Barbara Szmatloch.
W kwietniu na Śląsku i w innych częściach kraju obchodzono 150. rocznicę urodzin Wojciecha Korfantego, uważanego za jednego z ojców polskiej niepodległości. Wojciech (właściwie Adalbert) Korfanty urodził 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). W latach 1903-12 i 1918 był posłem do Reichstagu oraz pruskiego Landtagu (1903-18), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w niemieckim parlamencie z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich polskich ziem zaboru pruskiego. W maju 1921 r., po niekorzystnych dla Polski wynikach plebiscytu, który miał rozstrzygnąć o przynależności państwowej Górnego Śląska, stanął na czele III powstania śląskiego jako jego dyktator. Powstanie przyniosło korzystniejszy dla Polski podział Śląska.
W odrodzonej Polsce Wojciech Korfanty był związany z Chrześcijańską Demokracją; był posłem na Sejm i wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa, a także przeciwnikiem politycznym Józefa Piłsudskiego. W 1930 r. został aresztowany i wraz z posłami Centrolewu osadzony w twierdzy brzeskiej. Wiosną 1935 r. w obawie przed represjami wyemigrował do Pragi. Gdy w kwietniu 1939 r. wrócił do Polski, został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Pomimo protestów opinii publicznej spędził tam prawie trzy miesiące. Zwolniono go 20 lipca z powodu ciężkiej choroby. Niespełna miesiąc później zmarł. Spoczął w Katowicach. Jego pogrzeb, na który przyszło ok. 5 tys. osób, stał się manifestacją patriotyczną. (PAP)
autor: Krzysztof Konopka
kon/ aszw/