W południe w Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe Barbary Krafftówny. Mają one charakter państwowy. Zmarła w nocy z 22 na 23 stycznia aktorka spocznie w Alei Zasłużonych na Wojskowych Powązkach.
Barbara Krafftówna, ur. 5 grudnia 1928 r. w Warszawie, już w czasie wojny uczyła się tańca i pantomimy; uczęszczała też na zajęcia konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwo Galla. W 1945 roku na nowo podjęła naukę w Studiu, które po wojnie działało przy Teatrze Starym w Krakowie. W 1946 r. wyjechała, wraz z grupą uczniów Studia, do Gdyni, gdzie Gall objął dyrekcję Teatru Wybrzeże. Debiutowała tam w listopadzie 1946 r. rolą Rybaczki w „Homerze i orchidei”, sztuce Tadeusza Gajcego. W 1947 r. zdała eksternistyczny egzamin aktorski w Studiu Galla.
Po Teatrze Wybrzeże występowała kolejno w teatrach: im. Stefana Jaracza w Łodzi (1949-50), Dramatycznym we Wrocławiu (1950-53, 1957-64, 1981-82), następnie w teatrach warszawskich: Nowej Warszawy (1953-56), Komedia (1956-57), Narodowym (1964-69), Syrena (1969) i Współczesnym (1981-82).
W 1953 r. Barbara Krafftówna zadebiutowała w filmie Jana Rybkowskiego, epizodem w „Sprawie do załatwienia”. Krytycy filmowi uważają, że najlepsze swoje role zagrała u Wojciecha Jerzego Hasa – m.in. pełną liryzmu barmankę Zosię w „Złocie” (1961), wyniosłą i władczą postać pięknej Camilli de Tormez, macochy Paszeki w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1964) oraz skromną postać Jadwigi w „Szyfrach” (1966). Za najwybitniejszą kreację Krafftówny uważa się postać aktorki Felicji, którą stworzyła w filmie „Jak być kochaną” (1962). Ten ostatni film przyniósł jej w 1963 r. nagrodę za wybitną kreację aktorską na festiwalu w San Francisco.
Poza filmem i teatrem Barbara Krafftówna miała jeszcze jedną pasję – kabaret. Występowała u Jana Pietrzaka w kabarecie „Pod Egidą” oraz w „Kabarecie Starszych Panów”. Charakterystyczny głos pozwalał jej na różnorodną interpretację materiału muzycznego: od żartobliwego songu „W czasie deszczu dzieci się nudzą” przez liryczne „Zakochałam się w czwartek przypadkiem” po operetkowe „Przeklnę cię”.
Krafftówna otrzymała wiele nagród i wyróżnień. W 1964 r. zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie „Kuriera Polskiego” na najpopularniejszą aktorkę polskiego ekranu. W 2006 r. otrzymała Złoty Medal Gloria Artis za zasługi dla polskiej kultury. W 2007 r. zdobyła tytuł Mistrza Mowy Polskiej. 11 listopada 2019 r. prezydent Andrzej Duda odznaczył Barbarę Krafftównę Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarła w nocy z 22 na 23 stycznia w Domu Artysty Weterana w Skolimowie. Miała 93 lata. (PAP)
autorzy: Daria Porycka, Piotr Mirowicz
Prezydent: Barbara Krafftówna przyciągała swoim kunsztem i osobowością
Barbara Krafftówna przyciągała swoim kunsztem i osobowością. Drobna osoba pełna wulkanicznej energii potrafiła świetnie wyrazić subtelność uczuć, zdystansowaną refleksję – napisał prezydent Andrzej Duda w liście do uczestników piątkowych uroczystości pogrzebowych aktorki.
W liście – odczytanym przez doradcę prezydenta Tadeusza Deszkiewicza – Andrzej Duda podkreślił, że Barbara Krafftówna „była artystką o ogromnym, wszechstronnym talencie, wspartym wielką pracowitością i pasją”. „Zainteresowania aktorskie objawiała już w dzieciństwie. Początkowo były one zabawą, jednak gdy zawalił się przedwojenny świat spokoju domu w Łucku i trzeba było uciekać przed sowiecką agresją, nauka aktorstwa w konspiracyjnym studio, prowadzonym przez Iwo Galla, stała się psychicznym azylem chroniącym przed brutalnością wojny i okupacji” – przypomniał.
Prezydent zacytował słowa aktorki, która mówiła, że „przypadł jej los starych malutkich, pokolenia, które – dotknięte wojenną traumą – musiało wcześnie wydorośleć”. „W zawodzie aktora odnalazła sposób na życie. Przyciągała swoim kunsztem i osobowością, charakterystycznym tembrem i melodyjnością głosu. Drobna osoba pełna wulkanicznej energii potrafiła zarazem świetnie wyrazić subtelność uczuć, zdystansowaną refleksję, groteskową powagę” – napisał.
Wspomniał jednocześnie, że Barbara Krafftówna „otwierała nowe rozdziały polskiego teatru, np. kreując po raz pierwszy w historii gombrowiczowską Iwonę, księżniczkę Burgunda czy znakomicie interpretując postaci stworzone przez Witkacego. Popularność przyniosły jej liczne występy w Teatrze Telewizji, Teatrze Polskiego Radia oraz w słuchowiskach i muzycznych nagraniach dla dzieci. Wiele świadectw jej talentu zostało zapisanych na taśmie filmowej, na czele ze wspaniałą rolą Felicji w +Jak być kochaną+ Wojciecha Jerzego Hasa” – zwrócił uwagę Duda. Dodał, że „zdolności wokalne i temperament uczyniły Barbarę Krafftównę także mistrzynią kabaretu i estrady”.
Prezydent zaznaczył, że ci, którzy znali artystkę, „pozostają pod wrażeniem jej niezwykłego uroku, poczucia humoru, ciepła i pogody ducha”. „Była wspaniałym człowiekiem. Lubiła i szanowała innych ludzi. Nie unikała wyzwań, głodna życia i starająca się doceniać przede wszystkim jego dobre strony, choć przecież los nie szczędził jej bolesnych doświadczeń. Taka właśnie życzliwie i filuternie uśmiechnięta będzie trwać w naszej pamięci” – podsumował. (PAP)
autorzy: Daria Porycka, Piotr Mirowicz
Gliński: śmierć Krafftówny zamyka rozdział we współczesnych dziejach polskiej kultury
Śmierć Barbary Krafftówny zamyka ważny rozdział we współczesnych dziejach polskiej kultury – podkreślił wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński w liście odczytanym podczas uroczystości pogrzebowych aktorki Barbary Krafftówny.
W liście odczytanym przez wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Wandę Zwinogrodzką, Gliński podkreślił, że „śmierć Barbary Krafftówny zamyka ważny rozdział we współczesnych dziejach polskiej kultury”. „Odeszła wspaniała artystka, która emanowała niezwykłą osobowością oraz życzliwością. Jej aktorski kunszt zapisał się w pamięci wielu pokoleń” – wskazał.
Szef resortu kultury zwrócił także uwagę, że „wypowiedziane przez nią słowa – +Teatr to jest niezniszczalna komórka naszej egzystencji życia+ – stanowią ważkie wyznanie doświadczonej aktorki i podsumowanie Jej drogi zawodowej”. „Sztuka towarzyszyła Jej, jak sama wspominała, od najmłodszych lat, można nawet powiedzieć, że była trwałe zespolona z Jej temperamentem, charakterem i wrażliwością. Mistrzostwo warsztatu zaowocowało międzynarodowymi sukcesami, niezliczonymi laurami i zachwytem publiczności” – zaznaczył Gliński.
Szef MKiDN w liście zaznaczył również, że Krafftówna „była utalentowaną aktorką i piosenkarką, zawsze ciekawą nowych, artystycznych wyzwań”. „Poszukiwania, poza dramatem, obejmowały repertuar muzyczny, a także kabaretowy” – dodał. Gliński zwrócił także uwagę na kreacje Krafftówny w słuchowiskach radiowych oraz Teatrze Telewizji.
Jak jednak zastrzegł, „Jej artystyczna droga nie była pozbawiona trudu i trosk życia, w którym doświadczyła grozy wojny, a w późniejszych latach straty najbliższych osób”. „Pomimo tragicznych doświadczeń w życiu osobistym, pozostała aktywną zawodowo artystką. Swą wielowymiarową działalnością i konsekwentną pracą zapisała wyjątkowe karty w historii polskiej kultury” – podkreślił szef MKiDN.
Gliński zapewnił, że „zapamiętamy Ją jako uśmiechniętą, pełną pogody ducha i dobroci osobę, darzącą innych życzliwością i ciepłem”. „Jej wyjątkowa osobowość, uniwersalne wartości, którymi się kierowała oraz wytrwałość w chwilach najtrudniejszych pozostawiły nam przykład pięknego życia” – podsumował.(PAP)
autorzy: Anna Kruszyńska, Piotr Mirowicz
akr/ pm/ dki/