Zastanawiam się, jakie haki ma na kierownictwo Platformy Obywatelskiej jej wiceprzewodnicząca Hanna Gronkiewicz-Waltz, że partia nie umie się jej pozbyć.
Dywagacje o tym, czy komisja weryfikacyjna ds. warszawskiej reprywatyzacji mogła zlecić urzędowi skarbowemu zajęcie prywatnego konta bohaterki afery na poczet nizapłaconych kar – uważam za wtórne. Bardziej zastanawiam się, ile jeszcze uparta prezydent Warszawy napsuje krwi PO, zanim partia zrozumie, że postać zimnej jak głaz działaczki to w rzeczywistości kula u nogi partii, która chyba nadal nie rozumie, dlaczego straciła władzę w Polsce i dlaczego w bliżej określonej przyszłości jej nie odzyska. Przynajmniej sądząc po sondażach, które dają PiS-owi regularnie 40-procentowe poparcie, zaś Platformie – zaledwie kilkunastoprocentowe.
Prezydent stolicy uważa dowodzoną przez Patryka Jakiego komisję za niekonstytucyjną. Ma do tego prawo, tak samo jak może ją uważać za narzędzie polityczne w rękach rządu. Dla opinii publicznej ważniejsze jest jednak, jak władze Warszawy sprawowały nadzór nad urzędnikami wydającymi warte wiele milionów działki spadkobiercom osób, które otrzymały już za utracone mienie odszkodowania albo takim, co do których istniały wątpliwości, czy w ogóle mają prawo do dziedziczenia.
Warszawiacy chcą też wiedzieć, w jaki sposób dochodziło do zmian w planach zagospodarowania przestrzennego, które były na rękę deweloperom oraz jakie konsekwencje miały warszawskie decyzje reprywatyzacyjne dla eksmitowanych lokatorów czy też uczniów szkół, których trzeba było przenosić do innych budynków. Często narzekamy na prezydenta Krakowa, że toleruje wielomiesięczny kabaret w ZIKiT albo przymyka oko na wyczyny wiceprezydent Katarzyny Król, ale jak się popatrzy na Warszawę, to nam trochę przechodzi. Tam to dopiero mają bagno. No chyba że o czymś w redakcji nie wiemy.
Marek Kęskrawiec
aip