Rozpoczynające się 23 lipca igrzyska w Tokio będą pierwszą imprezą tej rangi od wybuchu pandemii COVID-19. Mierzący się z zupełnie nowymi dla olimpijskich zmagań realiami organizatorzy przygotowali długą listę obostrzeń, które będą obowiązywać uczestników.

W ciągu ostatnich pięciu miesięcy organizatorzy wysyłali kolejno trzy wersje zasad obowiązujących uczestników igrzysk w stolicy Japonii. Ostateczna została opublikowana w połowie czerwca. Niektóre kwestie w poszczególnych wariantach zmieniały się w zależności od rozwoju sytuacji zdrowotnej na świecie, inne doprecyzowano.

 

Dodatkowe wymogi dotyczą już okresu przed udaniem się do Kraju Kwitnącej Wiśni. Do wypełnienia było sporo formularzy, każdy musiał opracować m.in. tzw. Plan Aktywności z wykazem miejsc, w których będzie przebywał w ciągu pierwszych 14 dni pobytu w Japonii. Wybór lokalizacji był mocno ograniczony. Konieczne jest także ściągnięcie dwóch aplikacji na telefon, które będą służyć do monitorowania stanu zdrowia, miejsca pobytu oraz potencjalnego grona bliskich kontaktów. Wszystkie osoby akredytowane zaś muszą wykonać dwa testy na obecność koronawirusa – pierwszy w ciągu 96 godzin przed wylotem, a drugi w ciągu 72 godzin. Po wylądowaniu zostaną poddani kolejnemu.

 

Później zawodnicy będą skazani na przebywanie głównie w swoich pokojach oraz na dedykowanych ich dyscyplinom obiektach. Nie wolno im spacerować po mieście, odwiedzać rejonów turystycznych, sklepów, restauracji, barów i siłowni. Mają też zakaz korzystania z transportu publicznego, o ile nie jest to jedyny sposób, by dostali się na obiekty olimpijskie.

 

Przestrzeganie zasad higieny oraz ograniczanie styczności z innymi to absolutna podstawa. Uczestników zbliżających się zmagań olimpijskich czeka funkcjonowanie w swoistej „bańce”. Zawodnicy mają zaś spędzać czas tylko z osobami, które znalazły się na podanej przez nich wcześniej liście regularnych kontaktów. Nie będą mogli też zasiadać na trybunach podczas rywalizacji w innych dyscyplinach, ale będą mogli pojawić się na występach w ich sporcie. Wówczas muszą nosić maseczkę oraz mają unikać krzyków, dopingowania i śpiewania.

 

Korzystanie ze stołówki w wiosce olimpijskiej również będzie przystosowane do zasad bezpieczeństwa – konieczne będzie zachowanie dystansu, posiłek należy spożyć możliwie szybko i wprowadzona zostanie opcja „na wynos”.

 

Sportowcy maseczkę będą mogli zdjąć tylko na czas zawodów, treningu, jedzenia i picia, spania oraz krótkich – ograniczonych do 90 sekund – wywiadów z przedstawicielami mediów. Dziennikarze w ich trakcie muszą mieć zasłonięte usta i nos. Ci ostatni z publicznego transportu będą mogli korzystać po 14 dniach pobytu w Japonii. Wcześniej mogą się przemieszczać tylko przy użyciu pojazdów przygotowanych przez organizatorów.

 

Różnice między zawodnikami i osobami towarzyszącymi a akredytowanymi dziennikarzami widoczna jest także w kwestii kwarantanny po przylocie oraz częstotliwości poddawania testom podczas pobytu w Japonii. Pierwsza grupa od razu może realizować swoje aktywności związane z przygotowaniami do startu. Przedstawiciele mediów z kolei muszą wnioskować o to, by nie nakładano na nich trzydniowej izolacji, a decyzja należy do japońskiego rządu. Zawodnicy i oficjele mają być badani pod kątem COVID-19 codziennie, a dziennikarze każdego z pierwszych trzech dni pobytu, a potem co cztery dni.

 

Względy bezpieczeństwa będą miały także wpływ na ceremonię dekoracji medalowej. Zawodnik, który wywalczy krążek, będzie miał bowiem sam sobie zawiesić go na szyi.

 

Bach dodał także, że podczas uroczystości wręczania medali nie będzie tradycyjnego uścisku dłoni ani innych form radości, w tym m.in. obejmowania się podczas składania gratulacji.

 

Za nieprzestrzeganie tych zasad grożą różnego stopnia konsekwencje – począwszy od ostrzeżenia, po tymczasowe lub stałe odebranie akredytacji i sankcje finansowe.

 

Nie będą wymagane szczepienia, gdyż – jak podkreślono – nie wszystkie kraje mają do nich odpowiednio dobry dostęp. W związku z tym wszystkich uczestników mają obowiązywać dokładnie te same zasady. Jak podał Międzynarodowy Komitet Olimpijski, zaszczepionych będzie ponad 80 procent mieszkańców wioski olimpijskiej i paraolimpijskiej oraz między 70 a 80 proc. akredytowanych dziennikarzy i osób pracujących dla nadawców igrzysk.

 

Wszystkie te środki bezpieczeństwa mają uspokoić Japończyków, którzy są niechętni igrzyskom. Większość z nich od dłuższego czasu opowiadała się za ich odwołaniem bądź kolejną zmianą terminu.

 

Dla zwiększenia bezpieczeństwa organizatorzy i MKOl naciskali na zmniejszenie liczby osób towarzyszących w poszczególnych ekipach. Zrezygnowano też z wielu wydarzeń okołoolimpijskich.

 

W związku z wprowadzeniem obowiązującego do 22 sierpnia stanu wyjątkowego w Tokio z powodu rosnącej liczby przypadków zakażenia koronawirusem organizatorzy igrzysk zdecydowali zaś, że zawody odbywać się będą bez udziału kibiców. Wcześniej zakładano, że wstęp na nie będzie mieć tylko ograniczona liczba lokalnych widzów. Już w marcu ogłoszono, że zabraknie fanów z zagranicy.

 

Pierwotnie igrzyska w Tokio miały się rozpocząć 24 lipca 2020 roku, ale cztery miesiące wcześniej MKOl i gospodarze imprezy ogłosili jej przełożenie z powodu pandemii. Nowa data ceremonii otwarcia to 23 lipca, a zamknięcia 8 sierpnia 2021.(PAP)

 

Tokio – sportowe nowości: cztery dyscypliny i 15 konkurencji

Trzy dyscypliny: wspinaczka sportowa, karate, skateboarding, czyli jazda na deskorolce i surfing w Tokio zadebiutują w olimpijskim programie. Po 13 latach wraca baseball/softball. Nowych będzie też 15 konkurencji, choć część z nich już na igrzyskach rozgrywano.

Jedną z debiutujących dyscyplin będzie wspinaczka sportowa, a zawodnicy będą rywalizować w kombinacji, na którą składa się tzw. czasówka, bouldering i prowadzenie. Polskę reprezentować będzie Aleksandra Mirosław.

 

Olimpijski debiut wspinaczki daleki jest od ideału. Środowisko zgodnie krytykowało formułę zawodów, porównując ją do sytuacji, w której lekkoatletyczni sprinterzy oraz maratończycy musieliby rywalizować ze sobą.

 

Zwykle bowiem albo ktoś się specjalizuje w czasówkach – sprinterska trasa, której pokonanie zajmuje mężczyznom około sześciu, a kobietom osiem sekund, albo w boulderingu – wspinanie na małej ściance bez liny, krótkie siłowe problemy, albo w prowadzeniu – wspinanie z liną, najbardziej tradycyjne, wygrywa ten, kto dojdzie wyżej w limicie czasu.

 

Chcąc wejść do olimpijskiej rodziny Międzynarodowa Federacja Wspinaczki Sportowej (IFSC) musiała jednak iść na kompromis. Jej cierpliwość już jednak została wynagrodzona i za trzy lata podczas igrzysk w Paryżu rywalizacja w sprincie będzie toczyć się oddzielnie. Na kombinację złożą się tylko bouldering i prowadzenie.

 

Inną nowością w olimpijskim programie będzie karate. Mieszanka dawnych technik obronnych wojowników Królestwa Riukiu i chińskich sztuk walki wywodzi się z wyspy Okinawa, a popularność w Japonii zdobyła około 100 lat temu.

 

Kluczową rolę w uwzględnieniu tej dyscypliny w programie igrzysk odegrał premier Japonii Yoshihide Suga, który posiada czarny pas. Wygląda jednak, że to jednorazowy ukłon w stronę organizatorów tegorocznych igrzysk, gdyż tego sportu zabraknie za trzy lata w Paryżu.

 

W Tokio do rozdania wśród 80 zawodników będzie osiem kompletów medali, a zdobyć je będą mogli w dwóch odmianach – kata i kumite.

 

W kata zawodnik prezentuje ofensywne i defensywne ruchy przeciwko wyimaginowanemu przeciwnikowi. Oceniane są: szybkość, rytm, równowaga, ostrość i siła. Wybiera się spośród 102 form i w pojedynczym występie nie można powtórzyć żadnej z nich. Tytuł mistrza olimpijskiego zdobędzie jedna kobieta i jeden mężczyzna.

 

W kumite dwóch zawodników staje przeciwko siebie i zadaje ciosy we wskazane obszary, za co otrzymują od jednego do trzech punktów. Rywalizacja toczyć się będzie w trzech kategoriach wagowych w obu płciach.

 

Włączenie do olimpijskiego programu rywalizacji w surfingu i skateboardingu, czyli jazdy na deskorolce, to ukłon w stronę młodszej części społeczeństwa.

 

Na wodnej desce najlepiej radzą sobie trzy nacje: Amerykanie, Australijczycy i Brazylijczycy, ale trudno przewidzieć, jak dużą rolę odegra aura. Koniec lipca to bowiem sezon tajfunowy u szczytu japońskiego lata. Surferzy, wśród których nie będzie Polaków, startować będą w okolicy plaży Tsurigasaki, która znajduje się ok. 60 km od Tokio.

 

Zawodnicy używać będą desek o długości ok. 1,8 metra. Sędziowie będą przyznawać punkty, oceniając m.in. poziom trudności manewrów i ich wykonanie. W pierwszej rundzie w jednej turze wystąpi czwórka zawodników, w drugiej piątka, a od trzeciej rywalizacja będzie przebiegać systemem „jeden na jeden”. Na każdym etapie surferzy mają 30 minut na złapanie tylu fal, ile chcą – do ostatecznego wyniku wliczane są tylko dwie najlepsze. Oddzielnie oceniane będą kobiety, a oddzielnie mężczyźni.

 

Skateboarding dużą popularność zyskał w latach 90. ubiegłego wieku, na początku głównie w USA. Wówczas deskorolka stała się symbolem młodości i kultury ulicznej, do czego przyczyniły się filmy, na których skaterzy ćwiczą w pustych basenach i opuszczonych parkach nowe triki. Nie brakowało jednak i negatywnych konotacji, a jeżdżący na desce byli krytykowani m.in. za niszczenie mienia publicznego.

 

W Tokio rywalizacja toczyć się będzie w dwóch konkurencjach – park i street, a Polskę reprezentować będzie mieszkająca na stałe w USA Amelia Bródka. Każdy z zawodników będzie miał możliwość trzech 45-sekundowych przejazdów, a najlepszy z nich będzie wynikiem końcowym. Uczestnicy sami wybierają trasę i triki, które chcą zaprezentować przy muzyce. Sędziowie przyznają punkty, biorąc pod uwagę trudność i oryginalność elementów oraz płynność, czas i nagromadzenie sztuczek.

 

Ukłonem w stronę gospodarzy tegorocznej imprezy jest także powrót do programu baseballu i jego kobiecej odmiany – softballu. Obie te dyscypliny wypadły z programu igrzysk po igrzyskach w Pekinie w 2008 roku, ale ze względu na olbrzymią popularność w Japonii MKOl zdecydował, że teraz znowu zyskają miano sportu olimpijskiego.

 

Do programu igrzysk w Tokio w porównaniu z imprezą pięć lat temu w Rio trafiło 15 nowych konkurencji.

 

Jedną z nich, z udziałem reprezentacji Polski mężczyzn, jest koszykówka 3×3. Źródeł tej odmiany klasycznego basketu należy szukać w stretballu, czyli tzw. koszykówce ulicznej, która narodziła również narodziła się i zyskała największą popularność w USA. Największą różnicą, poza liczbą zawodników, jest gra na jeden kosz, zamiast na dwa.

 

Po raz pierwszy o olimpijskie medale pływacy będą rywalizować na 800 m, a pływaczki na 1500.

 

W przypadku panów ten dystans stanowił będzie pomost między znajdującymi się w programie od 1908 roku wyścigami na 400 i 1500 m. Z kolei najdłuższym kobiecym dystansem było do tej pory 800 m.

 

Trzecią pływacką nowością będą zmagania sztafet 4×100 m stylem zmiennym. To jeden z kilku mikstów, które zostały włączone do programu igrzysk.

 

Pary mieszane o olimpijskie medale w stolicy Japonii będą walczyć też w tenisie stołowym, sztafety mieszane – w lekkoatletyce na dystansie 4×400 m i w triathlonie, a drużyny złożone z kobiet i mężczyzn – w judo oraz łucznictwie.

 

Od igrzysk w Atenach (2004), przez Pekin, Londyn i Rio w szermierce przyznawano medale za sześć konkurencji indywidualnych (w każdej z trzech broni w obu płciach) oraz czterech drużynowych, które wyznaczano na zasadzie rotacji. Był to skutek wprowadzenia do programu kobiecej rywalizacji w szabli. Teraz zdecydowano, że przywrócono komplet medali, czyli w porównaniu z ostatnimi igrzyskami dojdzie po jednej zespołowej konkurencji kobiet i mężczyzn.

 

Nową konkurencją olimpijską w kolarstwie jest freestyle bmx, czyli jazda figurowa na rowerze z kołami 20-calowymi.

 

Wraca natomiast do programu olimpijskiego madison, czyli torowy wyścig na punkty drużyn dwuosobowych. Mężczyźni walczyli już o medale w Sydney, Atenach i Pekinie, natomiast kobiety po raz pierwszy będą rywalizować na igrzyskach w tej konkurencji.

 

„Wszystkie nowości – dyscypliny i konkurencje – reprezentują ważną zmianę w programie olimpijskim. Cieszę się, że w Tokio będzie bardziej młodzieżowo, +miejsko+ i wystąpi więcej kobiet” – podkreślił ogłaszając modyfikacje przewodniczący MKOl Thomas Bach.

 

Zrezygnowano natomiast z dwóch kategorii w podnoszeniu ciężarów.

 

W innych dyscyplinach też nastąpią zmiany. W boksie – zamiast dwóch kategorii wagowych mężczyzn będą dwie kategorie kobiet, w kajakarstwie – trzy konkurencje kobiece zamiast trzech męskich, w strzelectwie – zastąpienie trzech konkurencji męskich trzema mieszanymi, w wioślarstwie – jedna konkurencja kobieca w miejsce jednej męskiej oraz w żeglarstwie – klasę Nacra zastąpi rywalizacja na jachtach wielokadłubowych.

 

Łącznie w tegorocznych igrzyskach, które odbędą się w dniach 23 lipca – 8 sierpnia, rozdanych zostanie 339 kompletów medali. To rekord w historii imprez tej rangi.(PAP)

 

Tokio – areny igrzysk (dokumentacja)

Rywalizacja w rozpoczynających się 23 lipca igrzyskach w Tokio będzie się toczyć na 43 obiektach sportowych. Znajdują się one w dwóch rejonach – Zatoki Tokijskiej i „obszarze dziedzictwa”, gdzie są areny, na których startowali olimpijczycy w 1964 roku.

Podczas igrzysk wykorzystanych zostanie łącznie 25 już wcześniej istniejących obiektów, 10 tymczasowych i osiem zupełnie nowych. Te, na których zdobywano medale olimpijskie 57 lat temu, zostały na tę okazję odnowione lub przebudowane.

 

Trybuny wszystkich – z powodu rosnącej liczby przypadków zakażenia COVID-19 w stolicy Japonii – będą jednak świecić pustkami. W ubiegłym tygodniu organizatorzy ogłosili, że w związku z wprowadzeniem obowiązującego do 22 sierpnia stanu wyjątkowego w Tokio igrzyska odbędą się bez udziału kibiców. Wcześniej zakładano zapełnienie miejscowymi widzami maksymalnie połowy miejsc, przy limicie 10 000 osób. Już w marcu podano, że zabraknie zagranicznych kibiców.

 

Najważniejsze areny igrzysk w Tokio:

 

Stadion Olimpijski

——————

Odbędą się na nim ceremonie otwarcia i zamknięcia igrzysk oraz zawody lekkoatletyczne i mecze piłkarskie.

 

W tym samym miejscu znajdował się główny obiekt igrzysk z 1964 roku, ale na potrzeby kolejnych zmagań olimpijskich został zbudowany ponownie od podstaw. Finansowany przez państwo projekt wywołał ogromne kontrowersje w 2015 roku ze względu na znacznie przewyższający koszt realizacji względem początkowych założeń. Pospiesznie wybrano inny, znacznie tańszy projekt.

 

Położony w centrum miasta obiekt, którego pojemność wynosi 68 000, został oficjalnie otwarty w grudniu 2019 roku. Po zakończeniu imprezy organizowane będą na nim imprezy sportowe i kulturalne.

 

Nippon Budokan

————–

Określana mianem mekki judoków hala powstała w 1964 roku z myślą o ówczesnych igrzyskach. Projekt ośmiokątnego budynku, który położony jest w pobliżu Pałacu Cesarskiego, wzorowany był na japońskiej świątyni z VIII wieku i górze Fudżi. Teraz o medale będą rywalizować tam przedstawiciele judo i karate. Budokan to także legendarna sala koncertowa – to tam w 1966 roku pierwszy koncert w Japonii zagrał zespół The Beatles.

 

Tokyo Aquatics Centre

———————

Tu o olimpijskie laury rywalizować będą przedstawiciele pływania, skoków do wody i pływania artystycznego. Modułowa ściana umożliwia przekształcenie głównego basenu o długości 50 m w dwa oddzielne 25-metrowe. Głębokość również jest regulowana. Po igrzyskach trybuny mają zostać zmniejszone z 20000 do 5000 miejsc i obiekt wykorzystywany będzie do organizacji różnych zawodów oraz zostanie udostępniony miejscowej społeczności.

 

Ariake Arena

————

Polscy kibice mają nadzieję, że w tej nowej i mogącej pomieścić 15 000 osób hali medal zdobędą siatkarze prowadzeni przez Vitala Heynena. Pokrywające pofałdowany dach panele słoneczne musiały być tak ustawione, aby nie odbijać światła w kierunku sąsiadujących budynków. Obiekt ten, podobnie jak Aquatic Center, zawiera czujniki termiczne i pompy geotermalne, by zmniejszyć emisję CO2. Po igrzyskach odbywać się tam będą inne imprezy sportowe oraz koncerty.

 

W pobliżu znajdują się m.in. Ariake Tennis Park i Ariake Gymnastics Centre. Pierwsza z aren jest japońskim centrum tenisowym i dysponuje zasuwanym dachem. Druga zaś jest jednym z obiektów tymczasowych.

 

Ariake Urban Sports Park i Aomi Urban Sports Park

————————————————-

Oba parki przyciągną miłośników widowiskowych oraz głównie nowych sportów w programie igrzysk. Na terenie pierwszego odbędzie się walka o medale w jeździe na deskorolce oraz w kolarskiej konkurencji BMX, a w drugim rozgrywane będą mecze koszykówki 3×3 i przeprowadzone zostaną zawody we wspinaczce sportowej.

 

Shiokaze Park

————-

Na terenie największego parku w Zatoce Tokijskiej powstało boisko, na którym rywalizować będą siatkarze plażowi. W tle widać słynny Tęczowy Most.

 

Fukushima Azuma Baseball Stadium

——————————–

To na tym obiekcie 21 lipca odbędzie się mecz softballu, który zainauguruje tegoroczne igrzyska. Wybór nie był przypadkowy – północno-wschodnia część kraju została zdewastowana w 2011 roku przez trzęsienie ziemi, tsunami i awarię nuklearną w Fukushimie. Zbliżające się zmagania olimpijskie zaś – w związku z pandemią – nazywane są przez japońskie władze „Igrzyskami Odbudowy”. Później jeszcze kilka innych spotkań softballu i baseballu odbędzie się na tym obiekcie, a następnie rywalizacja przeniesie się na Yokohama Stadium.

 

Sapporo Odori Park

——————

W grudniu 2019 roku ogłoszono, że to właśnie w oddalonym aż o 800 km na północ od Tokio Sapporo o medale olimpijskie rywalizować będą maratończycy i chodziarze. Zmiana była podyktowana potrzebą zapewnienia zawodnikom nieco łagodniejszych warunków niż upał, którego można się spodziewać w stolicy kraju.

 

Daleko od Tokio, choć znacznie bliżej niż maratończycy i chodziarze, rywalizować będą też surferzy. Areną ich zmagań będzie Tsurigasaki Surfing Beach, która położona jest ok. 60 km od stolicy kraju.(PAP)

 

an/ pp/