29 sierpnia mijają 72 lata od likwidacji łódzkiego getta, największego na ziemiach wcielonych do Trzeciej Rzeszy. Tego dnia w 1944 roku do obozu koncentracyjnego w Auschwitz-Birkenau hitlerowcy wywieźli ostatnią grupę Żydów.
Główne obchody rocznicowe rozpoczną się o godz. 11.00 uroczystościami religijnymi na Cmentarzu Żydowskim. Następnie odbędzie się Marsz Pamięci na teren byłej stacji kolejowej Radegast, skąd wywożono Żydów do obozów zagłady. Tam (godz. 12.00) zostaną złożone kwiaty. Ponadto odbędzie się ceremonia wręczenia medali „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” (godz. 16.30), wernisaż wystawy „Post41. Relacje z Litzmannstadt Getto, a także premiera filmu „Dziennik Sierakowiaka” w reżyserii Michała Bukojemskiego.
Łódzkie getto założone 8 lutego 1940 roku przez Niemców jako pierwsze na okupowanych ziemiach polskich, zostało zlikwidowane jako ostatnie. Zmarło w nim ponad 45 tysięcy osób. Przeżyło, według różnych źródeł, od 5 do 12 tysięcy. Mieszkańcy getta umierali z głodu, wycieńczenia i chorób. Część ginęła od kul żandarmów lub została zamęczona torturami przez tzw. Kriminalpolizei.
Getto w Łodzi było drugim, po warszawskim, najliczniejszym skupiskiem ludności żydowskiej w Polsce, a największym na ziemiach wcielonych do Trzeciej Rzeszy. Łącznie przeszło przez nie około 200 tysięcy Żydów. Ponad 160 tysięcy stanowili mieszkańcy Łodzi, ponadto Niemcy przesiedlili tam Żydów z Austrii, Czech, Luksemburga i Niemiec oraz z innych gett na terenie Polski, likwidowanych podczas wojny.
Hitlerowcy stworzyli w łódzkim getcie warunki podobne do panujących w obozach przymusowej pracy. Tylko w 1943 roku w getcie dla potrzeb gospodarki wojennej Trzeciej Rzeszy pracowało 70 tysięcy osób w ponad stu zakładach. Poza tym 9 tysięcy zostało zatrudnionych w administracji getta. Żydzi szyli mundury, obuwie i plecaki dla armii niemieckiej. Produkowali też meble, a nawet bieliznę i zabawki.
KT/iar