Organizacje katolickie i patriotyczne widzą realne zagrożenie uczestnictwa w kulcie religijnym w okresie Wielkiego Postu oraz Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, stąd też wystosowały one list otwarty do Prymasa Polski, w którym zwracają uwagę na pogarszającą się sytuację wiernych Kościoła Katolickiego.
Autorzy listu zaapelowali do abp. Wojciecha Polaka o podjęcie realnych działań w związku z obawą dot. dalszych restrykcji pandemicznych ograniczających możliwości korzystania z sakramentów oraz udziału w liturgii.
Tym samym środowiska społeczne, które stanęły w obronie Kościoła i wiary w momencie wzmożonych ataków na świątynie i kapłanów apelują o umożliwienie pełnego uczestnictwa w obrzędach religijnych, czego wyrazem jest ten list
— piszą autorzy.
Publikujemy pełną treść listu otwartego do Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka.
Wielce Czcigodny Księże Prymasie,
Sługa Boży, Prymas Stefan Wyszyński przestrzegał nas, że „Albo Polska będzie katolicka, albo nie będzie jej wcale”, dlatego w dobie postępującej radykalnej dechrystianizacji Europy, jak i coraz częstszych, brutalnych ataków na religię katolicką w Polsce, Naród Polski znajduje się u progu epokowego przewrotu, którego realizacja przesądzi o jego dalszej przyszłości, jak i przyszłości naszej Ojczyzny. Dewastacje kościołów, profanacje
wizerunku Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski, ataki na duchowieństwo, śmiałe nawoływania do masowej apostazji, a także przyzwalanie przez część społeczeństwa (w tym nawet katolików!) na mord nienarodzonych dzieci, są niezbitym dowodem toczącej się w Polsce bezwzględnej walki o wyparcie Pana Boga i Jego prawa z przestrzeni publicznej. Ten bezbożny światopogląd i towarzysząca mu nienawiść są wirusem o wiele groźniejszym niż ziemskie choroby, albowiem doprowadzają do śmierci duchowej, a także zaprowadzają doczesny chaos i niesprawiedliwość.
Wroga tego można jednak pokonać, albowiem to Pan Jezus jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem, naszym Wodzem i Królem, lekarstwem wobec wszelkich zagrożeń duchowych oraz doczesnych. Tymczasem dostęp do Pana Jezusa, z którym bezpośrednio obcujemy w sakramentach, został w Polsce znaczenie ograniczony. Mija dokładnie rok od momentu, gdy władza świecka radykalnie zmniejszyła Narodowi możność bezpośredniego kontaktu z Panem Bogiem i Jego zbawczą Ofiarą, w zasadzie przy bierności, jeśli nie wręcz przyzwoleniu dużej części duchowieństwa. Poprzez wprowadzenie restrykcji i zakazu organizowania tradycyjnych wesel, zniechęca się Polaków do zawierania sakramentalnych związków małżeńskich, skutkiem czego część katolików żyje w konkubinatach, a więc w stanie permanentnego grzechu ciężkiego. Wywiera się także naciski i represjonuje wiernych, którzy chcą publicznie oddawać część i chwałę naszemu Stwórcy poprzez modlitwę Różańcową, a także piętnuje się kapłanów organizujących pielgrzymki. W końcu, ze strony ekspertów rządowych, a nawet samych przedstawicieli rządu pojawiają się informacje o możliwych ograniczeniach najważniejszych celebracji roku liturgicznego, Wielkiego Tygodnia. Wobec tych wszystkich jawnych nadużyć, rodzi się pytanie, ile jeszcze dzieci Kościoła muszą wycierpieć, zanim nasi hierarchowie powiedzą w tej sytuacji: Non possumus! i wezmą swą trzodę w obronę?
Apelujemy zatem do Waszej Ekscelencji, aby stawił się za swoimi owcami niczym pasterz, czerpiąc ze szlachetnych wzorców wielkich poprzedników, prymasów Augusta Hlonda i Stefana Wyszyńskiego. W imieniu Narodu Polskiego domagamy się przywrócenia czci Pana Boga w przestrzeni publicznej, bez narzucanych na kult Boży bezprawnych ograniczeń i terroru sanitarnego, wbrew obowiązującym konkordatowi i Konstytucji.
Jak powszechnie wiadomo, okres Wielkiego Postu i następujące po nim Święta Zmartwychwstania Pańskiego są najistotniejszym czasem w życiu każdego katolika. Nie pozwólmy, aby Polska, która dzięki pełnej poświęcenia i heroizmu postawie katolickich kapłanów przetrwała czasy zaborów, wojen i ucisku ustrojów totalitarnych, dziś przegrała najważniejszą walkę – o cześć Bożą i zbawienie dusz.
19 marca obchodziliśmy uroczystości Św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, Patrona Kościoła Powszechnego dlatego módlmy się w tych intencjach do naszej Matki i Jej opiekuna słowami Aktu oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, Matce Kościoła z 3 maja 1966 roku: „Odtąd, Najlepsza Matko nasza i Królowo, uważaj nas, Polaków jako naród – za całkowitą własność Twoją, za narzędzie w Twych dłoniach na rzecz Kościoła świętego, którego Patronem i opiekunem jest św. Józef, Twój Oblubieniec. Czyń z nami, co chcesz! Pragniemy wykonać wszystko, czego zażądasz, byleby tylko Polska po wszystkie wieki zachowała nieskażony skarb wiary świętej, a Kościół w Ojczyźnie naszej cieszył się należną mu wolnością konieczną do budowania Ciała Chrystusowego na Ziemi! Przyjmij naszą ufność, umocnij ją w serach naszych i złóż przed Tronem Jezusa, naszego Pana i Króla. Amen”.
Zgodnie z tym co następuje powyżej, pragniemy Jego Ekscelencję usilnie prosić o zdecydowaną reakcję oraz odpowiedź jakie działania zostaną podjęte celem przywrócenia Panu Bogu należnego miejsca w przestrzeni publicznej. Za odpowiedź składamy serdeczne Bóg zapłać.
Zapewniając Księdza Prymasa o naszej modlitwie w Jego intencji składamy szczere wyrazy szacunku.
Straż Narodowa
Roty Marszu Niepodległości
Męski Różaniec Warszawa
Bractwo Przedmurza
Różańcowy Marsz Życia
Fundacja Życia i Rodziny
TG Sokół-Radość
Stowarzyszenie Rodzin Wielodzietnych Warszawy i Mazowsza
Fundacja Nowy Nazaret