17.7 C
Chicago
sobota, 4 maja, 2024
type here...
Strona główna Blog Strona 6

Chory na raka imigrant z Laosu wygrał na loterii Powerball 1,3 mld dolarów

PJ
-
0
Chory na raka imigrant z Laosu wygrał na loterii Powerball 1,3 mld dolarów

Zwycięzcą głównej wygranej na amerykańskiej loterii Powerball w wysokości 1,3 miliarda dolarów jest imigrant z Laosu. Od ośmiu lat choruje na raka i w minionym tygodniu przeszedł ostatnią chemioterapię.

Cheng „Charlie” Saephan z Portland powiedział, że on i jego żona Duanpen podzielą się nagrodą po równo z przyjaciółką, Laizą Chao, która dorzuciła 100 dolarów, aby kupić dla nich wszystkich kupony. Zdecydowali się na pobranie jednorazowej kwoty w wysokości 621 milionów dolarów przed opodatkowaniem.

„Będę w stanie pomóc mojej rodzinie i mojemu zdrowiu” – powiedział „Charlie”dodając, że „znajdzie sobie dobrego lekarza”.
Po zakupie wspólnych kuponów Chao wysłała przed losowaniem ich zdjęcie do Saephana i zadeklarowała: „Jesteśmy miliarderami”. Przyznała, że to był żart, ale następnego dnia się spełnił.
Władze stanu Oregon ogłosiły publicznie zwycięzcę w poniedziałek. Szczęśliwy los został sprzedany na początku kwietnia w sklepie spożywczym Plaid Pantry w Portland, kończąc tym samym passę bez zwycięstwa, która trwała ponad trzy miesiące.
Oregon Lottery stwierdziła, że ogłoszenie tożsamości osoby, która zgłosiła się po nagrodę, musi poprzedzić proces bezpieczeństwa i weryfikacji. Zgodnie z prawem stanu Oregon, zwycięzcy głównych nagród na loterii nie mogą, z nielicznymi wyjątkami, pozostać anonimowi. Mają rok na zgłoszenie się po główną nagrodę.
Największa wygrana na loterii amerykańskiej, w Kalifornii w 2022 roku, wyniosła 2,04 miliarda dolarów.

Z Nowego Jorku Andrzej Dobrowolski (PAP)

 

ad/wr/

20 lat Polski w UE/ Wciąż mało Polaków na stanowiskach kierowniczych w Brukseli

PJ
-
0
20 lat Polski w UE/ Wciąż mało Polaków na stanowiskach kierowniczych w Brukseli

Brakuje polskich urzędników w unijnych instytucjach. 20 lat po wstąpieniu do UE Polaków jest wciąż dwa razy mniej niż np. Francuzów. Szczególnie niekorzystnie sytuacja wygląda na stanowiskach kierowniczych wyższego i średniego szczebla.

W strukturach UE pracuje 4209 obywateli polskich, w tym na stanowiskach kierowniczych wyższego i średniego szczebla 136 osób. „Biorąc pod uwagę wielotysięczną armię urzędników europejskich, nie jest to dla nas stan zadowalający” – powiedziała PAP wiceministra spraw zagranicznych Anna Radwan-Roehrenschef. Podkreśla jednak, że takie niedoreprezentowanie dotyczy nie tylko Polski, ale także pozostałych krajów członkowskich, które dołączyły do Unii po 2004 r.

Potwierdza to opublikowany na początku kwietnia przez organizację European Democracy Consulting doroczny raport o geograficznych aspektach przywództwa w UE (ang. Geographical Representation in EU Leadership Observatory, GRELO2024), z którego wynika, że państwa Europy Środkowej nadal są niedoreprezentowane. Jak pokazują statystyki, obywatele tej części Europy stanowią jedynie 4-5 proc. kadry kierowniczej w UE; dla porównania, Europejczycy z Południowej i Zachodniej Europy – aż 83 proc.
Komisja Europejska, czyli kluczowa instytucja UE i biurokratyczny silnik całej wspólnoty, proponujący prawa i potem nadzorujący ich wdrażanie, zatrudnia ponad 32 tys. osób. Tymczasem Polaków jest tam niewiele ponad 1,5 tys. – prawie 5 proc. wszystkich urzędników KE. Dla porównania Francuzów jest ponad 10 proc., Włochów – 13,5 proc., Hiszpanów – 8 proc.
Niewielu jest też Czechów (1,6 proc.), Węgrów (2,5 proc.) czy Bułgarów (2,4 proc.). Wyjątkiem z naszego regionu jest Rumunia. Chociaż kraj ten wszedł do UE wraz z Bułgarią trzy lata po tzw. dużym rozszerzeniu o kraje Europy Środkowej i jest prawie dwukrotnie mniejszy od Polski pod względem liczby mieszkańców, ma niemalże taką samą reprezentację w KE jak Polska.
Polska może się pochwalić tym, że jest jak dotąd jedynym państwem regionu, któremu przypadło najwięcej wysokich „stołków” w Unii. W 2009 r. stanowisko przewodniczącego Parlamentu Europejskiego objął Jerzy Buzek, a w latach 2014-2019 stanowisko szefa Rady Europejskiej pełnił Donald Tusk, który potem (do 2022 r.) był przewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej.
„Polska rozbiła bank w postaci najwyższych funkcji, czyli właśnie Jerzego Buzka w postaci szefa PE i Donalda Tuska jako prezydenta Rady. To byli pierwsi politycy z byłych krajów zza żelaznej kurtyny, którzy objęli w Unii stanowiska jak dotąd niedościgłe dla państw Europy Środkowo-Wschodniej” – zauważył w rozmowie z PAP europoseł i były komisarz UE ds. budżetu Janusz Lewandowski.
W rozmowie z PAP polityk ubolewał jednak, że ostatnie osiem lat Polski pod rządami PiS lat odbiło się negatywnie na pozycji Polaków w Brukseli. „Te osiem lat upłynęło nam głównie na konfliktach z Unią, przez co kadrowo ponieśliśmy dotkliwe straty. Dzisiaj nas praktycznie na istotnych funkcjach w UE nie ma” – podkreślił. Zdaniem Lewandowskiego już się to zmienia, bo „Polska odbudowała zaufanie”. „Moim zdaniem teraz nominacje ruszą i już niebawem odrobimy straty” – powiedział polityk.
Podobnie myśli wiceministra Radwan-Roehrenschef.
„Pocieszające jest jednak to, że liczba polskich urzędników w instytucjach i agencjach powoli, bo powoli, ale z roku na rok wzrasta, np. o 176 osób w 2023 r. w porównaniu do 2022 r.” – powiedziała PAP wiceszefowa MSZ. Liczba Polaków rośnie szybciej w agencjach niż w samych instytucjach, do czego w jej ocenie przyczynia się zapewne obecność Frontexu w Polsce, w którym przybyło 69 Polaków.
Sukcesem w ostatnim roku było objęcie przez Polaków trzech stanowisk wysokiego szczebla w dyrekcjach generalnych KE (działają niczym ministerstwa w rządzie – resortowo). Maciej Popowski, były wicedyrektor DG zajmującej się rozszerzeniem Unii, został dyrektorem generalnym w DG ECHO, odpowiedzialnej za pomoc humanitarną. Dyrekcją generalną MOVE ds. transportu i mobilności kieruje od zeszłego roku Magda Kopczyńska, a IAS ds. audytu wewnętrznego – Agnieszka Kaźmierczak.
Dobrze idzie Polsce, jeśli chodzi o reprezentację w Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, czyli europejskiej dyplomacji. Pracuje tam 150 Polaków i jest to największa liczba w historii tej instytucji, chociaż ciągle stanowi to nieco ponad 5 proc. spośród blisko 3 tys. tam zatrudnionych. 1 września stanowiska kierownicze szefów lub zastępców szefów unijnych placówek obejmie kolejnych trzech Polaków; funkcje te będzie pełniło dziesięciu Polaków na około 140 delegatur UE.
Kraje, które dołączyły do UE po 2004 r., w tym Polska, miały na początku łatwiej – przewidziano dla nich kwoty zatrudnienia w unijnych instytucjach i agencjach. Do 2010 r. Polska mogła zatrudnić 1341 osób, ale ten cel zrealizowała jedynie w 88 proc. Po 2011 r. nie organizowano konkursów ukierunkowanych na obywateli poszczególnych krajów. Efekt – jedynie 2 proc. osób wygrywających nabory przeprowadzane w KE wygrywali Polacy.
By zwiększyć polską reprezentację w unijnych instytucjach, poprzedni rząd podpisał z KE we wrześniu 2023 r. plan działania na rzecz równowagi geograficznej, który ma pozwolić na lepsze monitorowanie postępów w zatrudnianiu obywateli państw niedoreprezentowanych. „Oczywiście takie kroki administracyjne niewątpliwie stworzą możliwości dla naszych kandydatów i będą stanowić istotny element wsparcia ich kandydatur w procesie naboru. Niestety żadne kroki polityczne czy administracyjne nie wystarczą, musi też pojawić się odpowiednia masa krytyczna w postaci polskich kandydatów do objęcia tych stanowisk. Dlatego też nieustanie zachęcamy naszych specjalistów do udziału w egzaminach i konkursach ogłaszanych przez instytucje europejskie” – zaznaczyła wiceministra. (PAP)

 

mce/ jowi/ mms/ mhr/

Dinozaury nie były jednak tak inteligentne…

PJ
-
0
Dinozaury nie były jednak tak inteligentne…

Dinozaury nie były jednak tak inteligentne, jak niektórzy naukowcy ostatnio sugerowali – czytamy na łamach najnowszego numeru „The Anatomical Record”.

Nasza wiedza o dinozaurach zmienia się gwałtownie w ostatnich latach. Analizy budowy czaszek czy oczodołów dinozaurów doprowadziły wcześniej niektórych naukowców do przypuszczeń, że zwierzęta te były inteligentniejsze od innych gadów.

Wysuwano m.in. tezę, że tyranozaury miały wyjątkowo dużą liczbę neuronów, przypominały w niektórych nawykach małpy i mogły indywidualnie przekazywać nabyte umiejętności (tzw. transmisja kulturowa).
Najnowsze badania jednak temu przeczą. Wynika z nich, że dinozaury odznaczały się inteligencją na poziomie gadów, ale nie ssaków. Międzynarodowy zespół paleontologów, etologów i neurologów przeanalizował właśnie dane anatomiczne dotyczące czaszek dinozaurów i doszedł do wniosku, że zwierzęta te zachowywały się podobnie jak krokodyle i jaszczurki.
Zespół wykazał, że wcześniejsze optymistyczne założenia dotyczące wielkości mózgu dinozaurów i liczby neuronów w nich zawartych były przeszacowane.
Informacje o mózgach dinozaurów pochodzą z mineralnych wypełnień wnętrza czaszek. Zespół odkrył, że wielkość mózgów została przeszacowana, zwłaszcza przodomózgowia, a co za tym idzie, również liczba neuronów. Ponadto badacze dowodzą, że szacunkowa liczebność neuronów nie jest wiarygodnym wskaźnikiem inteligencji.
Zespół argumentuje, że w celu odpowiedzi na pytanie o inteligencję dinozaurów raczej należałoby wiarygodnie zrekonstruować ich biologię: anatomię, środowisko życia, sposób zachowania i wszelki inne aspekty ich funkcjonowania.

Więcej: https://anatomypubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/ar.25459 (PAP)

 

krx/ bar/

Sergio Leone – Włoch, który wynalazł Amerykę

PJ
-
0
Sergio Leone – Włoch, który wynalazł Amerykę

35 lat temu, 30 kwietnia 1989 r. w Rzymie zmarł Sergio Leone – jeden z najważniejszych włoskich reżyserów, nazywany królem spaghetti westernu i człowiekiem, który odkrył Amerykę. „Jem i myślę o filmie” – mawiał. Jego twórczość inspiruje kolejne pokolenia artystów.

Chociaż w swojej karierze, Sergio Leone nie nakręcił zbyt wielu filmów, to niemal każdy z nich uznaje się obecnie za klasykę gatunku. „Kiedy wpadam na pomysł nowego filmu, pracuję jak szatan. Jem i myślę o filmie, spaceruję i myślę o filmie, idę do kina i zamiast jakiegoś filmu widzę właśnie ten mój” – wyznał w wywiadzie z Germaną Monteverdi w 1985 r.

 

Urodził się 3 stycznia 1929 r. w Rzymie. Już od najmłodszych lat przesiąkał filmową atmosferą. Jego ojcem był włoski aktor, reżyser i scenarzysta Vincenzo Leone, szerzej znany pod pseudonimem Roberto Roberti. Matką zaś aktorka kina niemego Edvige Maria Valcarenghi, znana jako Bice Valerian.
Młody Sergio od samego początku zdradzał wyjątkową fascynację kinem. Mając 18 lat zrezygnował ze szkoły i oddał się w ręce filmowego świata. Swoją przygodę z reżyserią rozpoczął od asystowania jednemu z czołowych przedstawicieli włoskiego neorealizmu – Vittorio de Sice, przy filmie „Złodzieje rowerów” (1948).
Obraz opowiadający o mężczyźnie, który wraz z synem wyrusza na poszukiwania skradzionego mu podczas pierwszego dnia pracy roweru, został nagrodzony Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny. W 1995 r. znalazł się na watykańskiej liście filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.

 

Następnie pracował przy „Quo Vadis” (1951) oraz przeboju z Charltonem Hestonem w roli głównej, czyli „Ben-Hurze” (1959) w reżyserii Williama Wylera. Warto dodać, że adaptacja powieści Lewisa Wallace’a otrzymała aż 11 Oscarów, co czyni obraz Wylera – obok „Titanica” (1997) i „Władcy Pierścieni: Powrót Króla” (2003) – najhojniej nagradzanym przez amerykańską Akademię filmem w historii.
Szlify reżyserskie Leone zdobywał więc wśród najlepszych, pracując u boku czołowych reżyserów włoskich i amerykańskich. W międzyczasie marzył również o tworzeniu własnych filmów. Pisał scenariusze. Szansa pojawiła się już w 1959 r., niemal od razu po „Ben-Hurze”. Zastąpił wówczas reżyserującego „Ostatnie dni Pompei” Mario Bonnarda, który zrezygnował z powodu choroby. Leone był współautorem scenariusza i jednocześnie asystentem Bonnarda. Nie było to jednak jego „od a do z” autorskie dzieło.
Pierwszym samodzielnym filmem fabularnym Leone, był nakręcony w 1961 r. „Kolos z Rodos”. Obraz nie rzucił krytyków na kolana i trudno powiedzieć, by zapowiadał skalę talentu włoskiego reżysera. Kino kostiumowe nie było tym, w którym Leone czuł się najlepiej.
Przełom nastąpił trzy lata później, wraz z filmem, którego realizacja przyniosła mu prawdziwy rozgłos i uznanie – „Za garść dolarów” (1964) z Clintem Eastwoodem w roli głównej.
„Niewątpliwie magnesem tego filmu, który odniósł fenomenalny sukces we Włoszech i w innych częściach Europy, jest postać bandyty granego przez Clinta Eastwooda, amerykańskiego aktora, który wcześniej wcielał się w rolę awanturnika w telewizyjnym serialu +Rawhide+ – recenzowano na łamach „The New York Times”.
Był to pierwszy z cyklu westernów określonych później mianem „Trylogii dolarowej”. Zapoczątkowana przez Leone seria była również początkiem kariery, mało wcześniej znanego Eastwooda. Obecnie trudno wyobrazić sobie amerykańskie kino bez niemal 94-letniego zdobywcy czterech Oscarów i całego szeregu innych nagród. Leone nie tylko go dostrzegł i dał szansę, co w zasadzie stworzył jako aktora.
„Był mistrzem pływackim i grał epizodyczne role w drugorzędnych serialach telewizyjnych. Wtedy właśnie zwróciłem na niego uwagę. Spodobały mi się jego powolne ruchy. Powiedziałem: oto ktoś dla mnie. Poprosiłem aby zapuścił brodę. Miała dodać mu powagi. Do ust wsadziłem mu cygaro. Wtedy uwydatniły się jego zimne oczy” – podaje wypowiedź reżysera magazyn „Film” z 1979 r.
Krytyka jednak podeszła do filmu Leone z dużą rezerwą. Powodem były zarzuty o plagiat dzieła Akiry Kurosawy z 1961 r., czyli filmu „Straż przyboczna”. Sprawa znalazła się nawet w sądzie, którą zresztą Japończyk wygrał. Leone nie poczuwał się do plagiatowania, choć przyznał, że czerpał z obrazu Kurosawy wiele inspiracji.
„Patrząc jednak z perspektywy czasu można powiedzieć, że bardzo dobrze się stało. Skorzystała na tym każda ze stron. Kurosawa zyskał finansowo, a jego filmy wzbudziły większe zainteresowanie. Leone zaś na bazie cudzego pomysłu, zbudował coś bardzo swojego, oddzielny gatunek, odkrywając przy tym dla świata talent Eastwooda i nie tylko” – czytamy w magazynie „Gazzetta Italia”.
Dzięki współpracy z Leone międzynarodową sławę zyskał również Ennio Morricone, jeden z najwybitniejszych twórców muzyki filmowej w historii. Laureat Oscara za całokształt twórczości (2007). „Wychowałem się, słuchając +Ekstazy złota+” – opowiadał w wywiadach Quentin Tarantino.
„Taki właśnie był Serio Leone, umożliwiał znalezionym przez siebie wyjątkowym artystom, pokazać pełnię swojej wyjątkowości. Coś takiego charakteryzuje jedynie największych” – podsumowano na łamach „Gazzetty”.
Motyw, o którym wspomina twórca m.in. takich filmów, jak „Pulp Fiction” (1994) i „Kill Bill” (2003), pochodzi z trzeciego filmu „Dolarowej trylogii” – „Dobry, zły i brzydki” (1966). Pomiędzy Leone nakręcił jeszcze „Za kilka dolarów więcej” (1965). Wszystkie te tytuły łączy grana przez Eastwooda postać ubranego w poncho tajemniczego rewolwerowca.
Kolejny film Leone kręci już bez Eastwooda. Jest nim „Pewnego razu na dzikim zachodzie” (1968). Obraz z Henry Fondą, Charlesem Bronsonem, Jasonem Robardsem i Claudią Cardinale, uznawany jest za szczytowe osiągniecie „spaghetti westernu”. Głównym bohaterem jest tajemniczy człowiek znikąd, zwany Harmonijką (Bronson). Pomaga on Jill (Cardinale) – byłej prostytutce i wdowie po zamordowanym McBainie (Frank Wolff), która odziedziczyła po nim farmę. Głównym jego celem jest jednak bezwzględny morderca Frank (Henry Fonda). Każde z nich prowadzi własną grę.
W 1971 r. powstaje „Garść dynamitu” z Jamesem Coburnem w roli głównej. Jest to ostatni film reżysera stworzony w konwencji spaghetti westernu. Do wszystkich muzykę napisał Ennio Morricone, który podobnie jak i Leone urodził się w Rzymie. Okazało się nawet, że panowie znali się z dzieciństwa, obydwaj chodzili bowiem do Szkoły Podstawowej św. Jana w Rzymie.
„Poznaliśmy się w wieku 7 lat, chyba w trzeciej klasie szkoły podstawowej, ale potem się już nie spotkaliśmy. Dopiero u mnie w domu, gdy miałem napisać muzykę do jego filmu +Za garść dolarów+ to on przyjechał do mnie z propozycją po tym, jak usłyszał muzykę dwóch poprzednich westernów, do których napisałem ścieżkę dźwiękową” – podaje „Gazzetta Italia”.
Kiedy w 1973 r. kręcono we Włoszech „Ojca chrzestnego II” grającego jedną z głównych ról Roberta De Niro odwiedził niedoszły reżyser filmu Sergio Leone. Początkowo to właśnie on miał stanąć za kamerą filmu o rodzinie Corleone – otrzymał taką propozycję na początku lat siedemdziesiątych. Odmówił jednak, argumentując brakiem zgody na gloryfikowanie mafii. Później żałował tej decyzji, choć jednocześnie miał świadomość, że dobrze się stało. Trudno bowiem nie docenić niezwykłego kunsztu reżyserskiego Francisa Forda Coppoli.
Leone przedstawił wówczas De Niro pomysł na film o żydowskich gangsterach z Nowego Jorku. Reżysera zainspirowała przeczytana kilka lat wcześniej książka Harry’ego Graya „The Hoods”. Historia ta zaabsorbowała Włocha do tego stopnia, że postanowił, jak sam potem opowiadał „nakręcić ten film za wszelką cenę”.
Czas upływał, a Leone nadal pracował nad projektem filmu, który zatytułował „Dawno temu w Ameryce”. „Sergio opowiedział mi wszystko podczas dwóch spotkań, które trwały w sumie siedem godzin. (…). Streścił mi całą historię, scena po scenie i to było piękne. Powiedziałem: +To jest coś w czym chciałbym wziąć udział+” – podaje wypowiedź aktora Shawn Levy w „De Niro”.
Po latach film doszedł do skutku i w 1984 r. na ekranach kin pojawiło się „Dawno temu w Ameryce”. Leone przenosi nas w nim do Ameryki lat dwudziestych. Pokazując historię piątki chłopców z żydowskiej dzielnicy Nowego Jorku. W obsadzie oprócz De Niro znaleźli się James Woods, Elizabeth McGoven, Jennifer Connelly oraz Joe Pesci.
„To nie jest film o gangsterach. Tak naprawdę to film o pamięci, upływie czasu, nostalgii. To nie jest film realistyczny, ale surrealistyczny. To także hołd złożony kinu, w którym pobrzmiewają nuty mojego własnego pesymizmu” – tłumaczył Leone.
Jego dzieło jednak szybko zostało okrzyknięte „żydowskim Ojcem chrzestnym”. Widzowie podczas Festiwalu w Cannes, nagrodzili go kilkunastominutową owacją na stojąco. Dzisiejsi krytycy uznają film, za jedno z największych arcydzieł w historii kina, na co tradycyjnie już niebagatelny wpływ ma ścieżka dźwiękowa napisana przez Morricone.
Jednak nie od początku tak było. Pomimo pozytywnego odbioru w Cannes, w USA pojawił się w mocno skróconej wersji. Na polecenie dystrybutorów Leone musiał dokonać drastycznych cięć. Wersja wprowadzona do kin przez Warner Bros, była aż o połowę krótsza niż pierwotna. Film poniósł finansową klęskę i został szybko wycofany z kin. Leone był zdruzgotany. Sytuacja mocno odbiła się na jego zdrowiu. Dopiero wersja reżyserska pokazuje prawdziwy sens i głębię dzieła Leone, które wielu uznaje za jego opus magnum.
W 1989 r. rozpoczął przygotowania do pracy nad filmem o miłości podczas oblężenia Leningradu. Dostał jednak zawału na kilka dni przed podpisaniem kontraktu. Artysta zmarł 30 kwietnia 1989 r., mając zaledwie 60 lat.
W 2022 r. premierę miał dokument o jego życiu, zatytułowany „Sergio Leone: Włoch, który wynalazł Amerykę”. (PAP)

mwd/ szuk/ dki/

„Hitler. Studium tyranii” – wielopoziomowa opowieść o sile politycznej dyktatora [wywiad]

PJ
-
0
„Hitler. Studium tyranii” – wielopoziomowa opowieść o sile politycznej dyktatora [wywiad]

Bullock potrafił z dostępnych wówczas materiałów wyłonić wielopoziomową opowieść o sile politycznej Hitlera. Stworzona przez niego narracja o systemie władzy III Rzeszy jest spójna i przekonująca – powiedział w rozmowie z PAP dr hab. Andrzej Leder, autor wstępu do książki „Hitler. Studium tyranii”.

Monografię brytyjskiego historyka Alana Bullocka (1914-2004) „Hitler. Studium tyranii” opublikowano po raz pierwszy w 1952 r. Polskie wydanie ukazało się nakładem „Czytelnika” w 1969 r. i było kilkukrotnie wznawiane. Najnowsze polskie wydanie zostało wzbogacone o przedmowę profesora Andrzeja Ledera i zostało uzupełnione o fragmenty, które we wcześniejszych edycjach były usunięte przez cenzurę PRL. „Hitler. Studium tyranii” do dziś uważana jest za jedną z najdokładniejszych biografii Adolfa Hitlera, a jednocześnie wnikliwe studium ideologii niemieckich narodowych socjalistów.
Polska Agencja Prasowa: W tym roku przypada 110 rocznica śmierci Alana Bullocka oraz 20 rocznica jego śmierci. Jest to więc autor należący do pokolenia osobiście doświadczonego wydarzeniami II wojny światowej. Jak pan zauważa we wstępie do „Studium tyranii” jest to książka pisana z perspektywy zaledwie kilku lat po procesie norymberskim. Mogłoby się wydawać, że niemal osiem dekad dzielących nas od procesu niemieckich zbrodniarzy w Norymberdze, sprawi, że jej treść będzie już bardzo zdezaktualizowana w wyniku rozwoju historiografii w kolejnych dekadach. Dlaczego wciąż jednak warto poświęcić czas na przeczytanie dzieła Bullocka?
Dr hab. Andrzej Leder: Proces norymberski, który inspirował Bullocka, był wówczas niezwykle znaczącym wydarzenie, przyciągającym uwagę opinii publicznej na całym świecie. Udało się wówczas pokazać, jak działała machina państwa stworzonego przez Hitlera. Oczywiście w wielu obszarach nasze wyobrażenie o III Rzeszy zostało zmodyfikowane poprzez dostęp do archiwów, ale jednak podstawowy obraz funkcjonowania tego reżimu nie uległ zasadniczej zmianie. Alan Bullock potrafił z dostępnych wówczas materiałów wyłonić wielopoziomową opowieść o sile politycznej Hitlera. Stworzona przez niego narracja o systemie władzy III Rzeszy jest spójna i przekonująca, a jednocześnie wskazuje w jaki sposób światopogląd Hitlera kształtował jego strategię, a jednocześnie w jaki sposób strategia borykała się z jego taktyką polityczną, z jednej strony nadając jej rozmach, z drugiej – wpychając na mielizny. Moim zdaniem właśnie ta wielopoziomowa analiza jest największą zaletą pracy Alana Bullocka.
Jedynym obszarem, z którym książka Bullocka radzi sobie gorzej, jest zrozumienie roli w reżimie hitlerowskim, skali i wreszcie konsekwencji, również dla porządku etycznego Europy, jaki miała Zagłada. W czasie, gdy została wydana po raz pierwszy, a więc w 1952 r., wiedza, a może nawet bardziej – rozumienie – tego było bardzo ograniczone. Dopiero dekadę później, szczególnie po procesie Eichmanna i procesach frankfurckich, badacze i mieszkańcy Europy zrozumieli konsekwencje wstrząsu, jakim była próba wymordowania całych narodów. Tej refleksji brakuje w opowieści Bullocka.
PAP: Dzieło Bullocka było również krytykowane za definiowanie władzy Hitlera i NSDAP w sposób nadmiernie technokratyczny, oderwany od warstwy ideologicznej narodowego socjalizmu. Bez wątpienia Bullock dostrzegał, jakie czynniki kształtowały Hitlera w młodości, czasie który spędzał w buzującym od nowych programów politycznych Wiedniu. Na ile doświadczenie wiedeńskie ukształtowało Hitlera i ideologię, którą zbudował?
A.L.: Wydaje się, że tam kształtowały się nie tylko poglądy, ale również talent i metody przyszłego przywódcy III Rzeszy. Okres też można uznać za kluczowy. Jeśli mówimy o latach spędzonych przez Hitlera w Wiedniu, to jest to nie tylko opowieść biograficzna, ale również historia rozwoju ówczesnych politycznych ruchów masowych. To wówczas, w ostatnich latach XIX wieku oraz początkach kolejnego stulecia, masy weszły na scenę polityczną i zaczęły wyznaczać polityczne trendy. Hitler niezwykle sprawnie obserwował te procesy, mimo że nie był politycznie aktywny. Wiele nauczył się od Karla Luegera, w latach 1897–1910 burmistrza Wiednia, który był znany ze swoich antysemickich poglądów. W jego działaniach dostrzegł sposoby na mobilizowanie szerokich mas poprzez wywoływanie emocji. Wcześniej, nie licząc głównie okresu rewolucji francuskiej, nie widziano tak gwałtownego rozbudzania emocji szerokich mas społecznych.
W tym kontekście uważam, że zarzut niedoceniania przez Bullocka roli ideologii w działaniach Hitlera jest nieuzasadniony. Ideologia stanowiła dla Hitlera ważny instrument mobilizowania zwolenników. Szczególnie skuteczne okazały się kreślone przez przywódcę NSDAP w jego przemówieniach dramatyczne obrazy zagrożenia ze strony różnych sił, szczególnie Żydów.
PAP: Wśród historyków do dziś trwają spory o to, która grupa społeczna stanowiła najważniejsze zaplecze wyborcze dla NSDAP. Wbrew rozpowszechnionym wyobrażeniom nie byli to robotnicy, których mógłby przyciągać socjalistyczny komponent ideologii budowanej przez Hitlera i jego otoczenie.
A.L.: Hitler późno zdobył oparcie wśród robotników. Do lat trzydziestych byli oni zorganizowani przez komunistów. Zresztą bardzo wcześnie, już we Wiedniu, zrozumiał, że to drobnomieszczaństwo, z jego lękami i resentymentami, jest dla niego podstawową bazą społeczną. Hitler potrafił więc stopniowo uczyć się strategii i taktyki politycznej, a jednocześnie wprzęgać je w służbę budowanej przez siebie ideologii. Podkreślam to, bo Bullock pokazuje, że bez współgrania tych trzech czynników niemożliwe byłoby osiągnięcie przez Hitlera jakichkolwiek celów politycznych. Samą ideologią nie mógłby zdobyć władzy i przemienić jej w dyktaturę. Kluczem do zrozumienia książki Bullocka jest dostrzeżenie związków pomiędzy taktyką i strategią polityczną Hitlera.
PAP: Hitler rozpoczynał swoją fascynację polityką pod koniec tzw. długiego wieku XIX, który obfitował w wielkie osiągnięcia myśli politycznej i filozofii niemieckiej. Czy według Bullocka Hitler jest swego rodzaju spadkobiercą tych tradycji, czy raczej kuriozum, człowiekiem, który nie rozumiał wyrafinowanych idei?
A.L.: Bez wątpienia istnieje związek pomiędzy filozofią niemiecką pierwszej połowy XIX wieku, a nawet filozofią Fryderyka Nietzschego – a nacjonalizmem niemieckim. Nie jest jednak tak, aby Hitler był szczególnie przenikliwym konsumentem tych idei. Sądzę raczej, że dorobek filozofii przenikał całą kulturę niemiecką i często podlegał ogromnym wypaczeniom, tworzącym podłoże dla śmiercionośnego nacjonalizmu i szowinizmu, które już od drugiej połowy XIX wieku były bardzo silne. Uzyskiwał na przykład wsparcie przedstawicieli nauk przyrodniczych, lekarzy, antropologów, uzasadniających swoimi pseudobadaniami teorie rasistowskie. Katedry antropologii wręcz domagały się od niemieckich wojsk ekspedycyjnych w Afryce większej ilości czaszek, szczególnie dziecięcych, by na bazie tego materiału rozwijać teorię ras. Nie zmienia to faktu, że wcześniej nacjonalistyczny aspekt filozofii Johanna Gottlieba Fichtego oraz innych myślicieli tego okresu stworzył klimat, w którym ta ideologia mogła się rozwijać. Ostrzegał przed tym już w pierwszej połowie XIX wieku poeta Heinrich Heine, zaś współcześnie świetnie ów klimat analizował, łącznie z „militaryzacją wyobraźni”, Klaus Theweleit.
Nie zmienia to faktu, że Hitler uczył się polityki na praktykach, a nie teoretykach myśli politycznej. Ciekawym wątkiem jest kontakt Hitlera i czołówki jego ruchu z „białymi” emigrantami z Rosji, którzy przywieźli ze sobą „Protokoły mędrców Syjonu”, fałszywkę stworzoną przez carską Ochranę, która tworzyła obraz świata stanowiący dla nazistów, jak twierdzą niektórzy historycy, ważną inspirację.
PAP: Bullock stwierdza: „Siłą Hitlera było żywe słowo” i przedkładał je nad słowo pisane. Często określa się jego sposób na docieranie do słuchaczy, jako „hipnotyzowanie publiczności”. Wykorzystywał na niespotykaną wcześniej skalę nowoczesne narzędzia propagandy, takie jak radio. Pojawia się niepokojące pytanie. Czy w dobie współczesnych środków przekazu oraz mediów społecznościowych mógłby osiągnąć jeszcze większy sukces polityczny?
A.L.: To pytanie można też nieco przeformułować i zapytać, czy we współczesnym świecie wielu przywódców nie bazuje na podobnym mechanizmie – uruchamianiu potężnych emocji wielkich grup społecznych? Sądzę, że dlatego właśnie przedstawiony przenikliwie przez Bullocka okres rozwijania się ideologii i ruchu hitlerowskiego, przed zdobyciem władzy, jest też tak ważny. Pokazuje, jak w soczewce, wiele zjawisk, z którymi mamy do czynienia dzisiaj. Rola społecznej frustracji – często uzasadnionej – jako źródła siły przywódców populistycznych, mobilizacja zwolenników przez rozpętywanie gwałtownych emocji, szczególnie strachu i nienawiści, umiejętność używania nowoczesnych środków komunikowania – w wypadku Hitlera radia, dzisiaj mediów społecznościowych – wszystko to wskazuje na to, że pewne warunki, w których zrodził się nazizm, dziś wcale nie są tak bardzo odległe.
Czy pojawia się zagrożenie przejęcia przez nich władzy i doprowadzenia do wielu katastrof? Między innymi z powodu tych pytań zdecydowałem się na przyjęcie propozycji napisania wstępu do nowego wydania książki Alana Bullocka. Jestem przekonany, że tak jak przed niemal 100 laty jesteśmy w momencie z jednej strony rosnącej frustracji wielkich grup społecznych z drugiej – pojawienia się nowych sposobów prowadzenia polityki, związanych często zresztą z przełomowymi osiągnięciami technologicznymi. To stwarza niebezpieczeństwa podobne do tamtych, sprzed 100 lat. Hitlera by nie było, gdyby nie wiele różnego rodzaju czynników, takich jak przegrana Niemiec w I wojnie światowej, upadek rewolucji w listopadzie 1918 r. oraz wielki kryzys 1929 roku, owocujący w Niemczech 40 procentowym bezrobociem. Ten ciąg wydarzeń doprowadził społeczeństwo do poczucia egzystencjalnego zagrożenia oraz wynikającej z niej mobilizacji i chęci zemsty na tych, którzy zostali uznani za winnych.
PAP: Miłośnicy historii alternatywnej lubią rozważać jeszcze jeden scenariusz. Załóżmy, że Hitler umiera z przyczyn naturalnych lub ginie w zamachu wczesną jesienią 1938 r. Czy nie zostałby uznany za wybitnego męża stanu, który przywrócił Niemcom godność i uratował naród przed nędzą? Cały kontekst jego biografii, bez odpowiedzialności za masowe zbrodnie i wybuch II wojny światowej byłby inny. Na ile Bullock postrzega bohatera „Studium tyranii” wyłącznie przez pryzmat wydarzeń z lat 1939-1945?
A.L.: Historycy nie znoszą historią alternatywnej. Ja jednak jestem filozofem, więc mogę sobie pozwolić na taką myśl spekulatywną. Wydaje się, że nawet bez Hitlera doszłoby do rozpętania II wojny światowej. Mechanizmy stworzonego przez niego systemu gospodarki i władzy były już tak rozpędzone, że trudno sobie wyobrazić inny scenariusz. Szczególnie praca, którą dał robotnikom, oparta była o zbrojenia, finansowane kredytem i III Rzesza, aby nie zbankrutować, musiała rozpocząć wojnę i dokonać wielkiego rabunku podbitych krajów. Czym innym jest pytanie, czy w przypadku śmierci Hitlera doszłoby do tak niewyobrażalnych zbrodni. Trudno powiedzieć czy o jej rozpętaniu decydowała presja samego Führera, czy całej wierchuszki systemu tyranii.
I powtórzę, z pewnością Bullock patrzy na Hitlera z perspektywy procesu norymberskiego i ukazywanych wówczas zbrodni, ale interesuje go głównie machina polityczna, która doprowadziła Hitlera do władzy. Tak jak wspomniałem nawet w czasie procesu norymberskiego niewielu rozumiało w pełni mechanizmy i skalę zbrodni. Jednym z niewielu był Rafał Lemkin, który stworzył termin ludobójstwo. Świadomość Zagłady pojawiła się w pełni dopiero w latach sześćdziesiątych, a więc po procesie Eichmanna oraz procesach oświęcimskich we Frankfurcie. Od tego czasu zaczęła się zmieniać perspektywa opisywania tego, czym była II wojna światowa. Przestała to być po prostu wojna. Stała się historią zagłady narodów.(PAP)
Książka „Hitler. Studium tyranii” ukazała się nakładem wydawnictwa Znak.

 

Rozmawiał: Michał Szukała

 

Autor: Michał Szukała

 

szuk/ wj/

20 lat Polski w UE: Czy Polexit jest realny? Kiedy przyjęcie euro?

PJ
-
0
20 lat Polski w UE: Czy Polexit jest realny? Kiedy przyjęcie euro?

Polexit jest tematem zastępczym, narzędziem w polityce wewnętrznej, któremu nie warto w ogóle poświęcać uwagi – uważa socjolog z Uniwersytetu Jagiellońskiego dr hab. Jarosław Flis. Zdaniem dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii PAN prof. Andrzeja Rycharda Polexit nie jest realny.

1 maj mija 20 lat od wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Rozszerzenie z 2004 r. było największym w historii Wspólnoty – do Unii dołączyło wówczas 10 państw, oprócz Polski były to: Czechy, Słowacja, Węgry, Litwa, Łotwa, Estonia, Słowenia, Cypr i Malta.

PAP zapytała ekspertów o ocenę 20 lat Polski w UE oraz o to czy ich zdaniem możliwy jest tzw. Polexit.
Zdaniem Jarosława Flisa wszystkie obawy, które w tamtym czasie się pojawiały co do wstąpienia Polski do UE nie potwierdziły się. Natomiast – jak dodał – przekonanie, że Unia „to raj na Ziemi i że nie będzie żadnych problemów jak wstąpimy do UE, to też się nie potwierdziło”.
Flis zaznaczył, że Polska to nie Szwajcaria czy Wielka Brytania, by mogła się wypisać ze Wspólnoty, „będąc w tym miejscu, w którym teraz jesteśmy”. Ale już teraz wiemy – podkreślił – że UE to władza taka sama, jak każda inna. „W takim sensie, że nawet jeśli stawia sobie szczytne cele, nie zmienia to faktu, że można dyskutować o podejmowanych przez nią decyzjach. O tym, czy one są mądre, czy nie” – powiedział ekspert.
Dodał, że w ramach struktury, jaką jest Unia Europejska, „możliwe są decyzje nietrafione, możliwe są nadużycia władzy, możliwe są kierunki, których większość nie akceptuje w poszczególnych krajach i które są do wymiany”.
Na pytanie, co według niego dało Polsce wejście do UE, socjolog wskazał, że przede wszystkim dostęp do rynku, dostęp do funduszy i wpływ na politykę europejską. Dodał, że Polacy uzyskali większą swobodę poruszania się i przekonanie, że nie żyjemy już w gorszym świecie.
Pytany, czy widzi możliwość wyjścia Polski z UE, Flis odparł, że wszystko jest możliwe, ale na razie nic nie wskazuje na to, by tak się miało stać. „Myślę, że jest to temat zastępczy, narzędzie w polityce wewnętrznej, któremu nie warto w ogóle poświęcać uwagi” – ocenił socjolog.
Według niego, doświadczenie Brexitu, czyli opuszczenia UE przez Wielką Brytanię pokazuje, że „te wszystkie opowieści, co do szczęśliwości po opuszczeniu tej struktury, nie były prawdziwe”. „Nic nie wskazuje na to, żeby Wielkiej Brytanii udało się uzyskać cokolwiek z tych rzeczy, które były zapowiadane jako pozytywy” – powiedział ekspert.
Podobnego zdania w sprawie możliwości Polexitu jest prof. Andrzej Rychard. „Moim zdaniem absolutnie to jest w Polsce nierealne. Ludzie mogą być krytyczni wobec konkretnych pomysłów unijnych i słusznie, tak jak mogą być krytyczni Francuzi wobec innych pomysłów unijnych, Niemcy wobec innych, na tym polega Unia, że tak się uzgadnia rozmaite rzeczy” – mówił ekspert.
Ale w jego przekonaniu „pomysł, żeby w związku z tym, że nie wszystko jest na sto procent tak, jakbyśmy chcieli, opuścić Unię jest pomysłem, który w Polsce nie znajdzie poparcia żadnej partii zasadniczego nurtu polskiej polityki”. „Gdzieś na obrzeżach być może będą się pojawiały takie poglądy, ale one nigdy nie będą istotną częścią polskiej polityki i nie zdobędą – co jest najważniejsze – istotnego wsparcia masowego w społeczeństwie” – podkreślił Rychard.
Pytany, o ocenę 20 lat Polski w UE ekspert zaznaczył, że był to „nieprawdopodobny skok cywilizacyjny, który na pewno w ostatniej historii Polski nie ma sobie równych”. Przy czym dodał, że „oczywiście musimy sobie zdawać sprawę z tego, że nie jest tylko tak, że Unia zmieniła Polskę, bo zmieniła zasadniczo i wspomogła Polskę i jej rozwój”. „Ale też Polska dzięki tym siłom, dzięki temu wszystkiemu, co zaczęło się symbolicznie ruchem Solidarności w 1980 roku, wyrobiła sobie jak gdyby miejsce w Unii, będąc pionierem przemian demokratycznych w naszej części świata” – zaznaczył Rychard.
Według niego, „gdyby nie to, to nie dostalibyśmy się do Unii”. „Nasze aspiracje zostałyby jak gdyby razem z nami na poziomie tylko aspiracji. Zachód byłby czymś wyśnionym, mitycznym, a w tej chwili ten Zachód jest już coraz bardziej bliski doświadczeniu codziennemu ludzi, postęp jest ogromny” – stwierdził ekspert.
Dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN powiedział też, że nie przejmowałby się tym, że gdzieś pojawiają się czasem „wahnięcia w poparciu” dla obecności Polski w UE. „Bo być może do części ludzi ta propaganda trafiła, ale myślę, że generalnie w Polsce następuje coś takiego, jak jeszcze silniejsze zakorzenienie poparcia w Unii” – zaznaczył Rychard. (PAP)
autor: Edyta Roś

20 lat Polski w UE/ Bujak z PKO BP: W najbliższych latach spełnienie kryteriów przyjęcia euro – trudne

Spełnienie kryteriów, jakie są wymagane przy przystąpieniu do strefy euro, byłoby trudne w najbliższych latach – powiedział PAP główny ekonomista PKO BP Piotr Bujak. Dodał, że bank centralny zapewne nie wspierałby tego procesu.
„Jesteśmy nadal w okresie dużego rozchwiania sytuacji gospodarczej i spełnienie kryteriów, jakie są wymagane przy przystąpieniu do strefy euro, byłoby trudne w najbliższych latach. Wygląda również na to, że bank centralny nie wspierałby tego procesu. W efekcie, ze względu na brak możliwości bezpiecznego wypełnienia kryteriów, poważna dyskusja na temat przyjęcia euro przez Polskę w najbliższych latach jest bezcelowa” – powiedział PAP główny ekonomista PKO BP.
Wśród kryteriów, jakie kraj przyjmujący euro musi spełnić, jest fiskalne, które stanowi, że kraj nie może być w trakcie procedury nadmiernego deficytu. Procedurę wszczyna Komisja Europejska w sytuacji, kiedy kraj członkowski ma deficyt budżetu przekraczający 3 proc. PKB, oraz kiedy jego dług przekracza 60 proc. PKB. Chorwacja, która przyjęła euro w 2023 r., zarówno w momencie podejmowania decyzji o przyjęciu euro, jak i w chwili przyjmowania wspólnej waluty, miała dług przekraczający 60 proc. PKB. Jednak zdaniem ekonomisty PKO BP, trudno spodziewać się złagodzenia kryteriów przyjęcia euro.
„Nie wydaje mi się, żeby na drodze jakiejś decyzji politycznej dokonano złagodzenia stosowania kryteriów. Sądzę, że szybciej można spodziewać się zmiany samych kryteriów. Wielu ekonomistów uważa zresztą od dawna, że należy dokonać ich rewizji. Dlatego myślę, że warto poczekać, aż dokonana zostanie rewizja kryteriów konwergencji i dopiero wtedy podjąć próbę ich spełnienia, aby przyjąć euro” – powiedział Bujak.
Podkreślił, że jest wiele argumentów za przystąpieniem naszego kraju do strefy euro.
Jego zdaniem sukcesy polskiej gospodarki, czyli m.in. wzrost innowacyjności i wynikająca z dobrych wyników presja na aprecjację złotego przemawiają za przystąpieniem do strefy euro. „Jednak warto wybrać dobry moment przyjęcia wspólnej waluty” – powiedział ekonomista.
Ocenił, że przy decyzji o przyjęciu euro warto także brać pod uwagę czynniki, które mogą mieć wpływ na stan polskiej gospodarki.
„Nowym czynnikiem, który warto rozważyć, jest oczekiwana integracja Ukrainy z Unią Europejską. Wydaje się, że w pewnych obszarach akcesja Ukrainy może wywołać u nas duży szok konkurencyjny i posiadanie własnej waluty pozwoliłoby na lepszą adaptację do nowej sytuacji” – stwierdził Piotr Bujak.
Aby kraj mógł przyjąć euro, musi spełnić cztery tzw. kryteria konwergencji. Pierwsze z nich to fiskalne, drugie dotyczy inflacji. Kryterium konwergencji mówi, że średnia stopa inflacji w danym państwie nie może przekroczyć o więcej niż 1,5 pkt proc. inflacji z trzech państw członkowskich UE o najbardziej stabilnych cenach. Inflacja mierzona jest za pomocą 12-miesięcznej średniej wartości zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych (HICP) w stosunku do średniej wartości tego indeksu w bezpośrednio poprzedzającym okresie 12 miesięcy.
Kolejne kryterium dotyczy stóp procentowych: średnia nominalna długoterminowa stopa procentowa nie może przekraczać o więcej niż o 2 pkt proc. średniej z analogicznych stóp procentowych w trzech państwach członkowskich o najbardziej stabilnych cenach.
Ostatnie kryterium dotyczy stabilności waluty. Kraj musi przez 2 lata utrzymywać swoją walutę w Europejskim Mechanizmie Kursowym (ERM II). W tym okresie wahania kursu walut względem euro wokół pewnej ustalonej wartości (tzw. parytetu centralnego) nie może przekroczyć 15 proc. w obie strony (czyli waluta nie może się umocnić lub osłabić w większym stopniu). Nie jest możliwa zmiana parytetu centralnego na wniosek państwa członkowskiego. W okresie przebywania w ERM II nie mogą wystąpić poważne napięcia na rynku walutowym.
Polska zobowiązała się do przyjęcia euro w momencie, kiedy został podpisany traktat akcesyjny, na mocy którego nasz kraj stał się członkiem Unii Europejskiej. Jednak w traktacie nie wskazano daty, do kiedy powinniśmy przyjąć wspólną walutę. (PAP)
autor: Marek Siudaj

 

ms/ drag/ amac/

Euro 2024: Duże problemy kadrowe rywali Polaków

PJ
-
0
Euro 2024: Duże problemy kadrowe rywali Polaków

Rywale reprezentacji Polski w grupie Euro 2024 – szczególnie Austria i Holandia – borykają się z licznymi problemami zdrowotnymi. Sytuacja kadry Michała Probierza wydaje się w tym momencie znacznie lepsza. Pierwszy mecz turnieju jego piłkarze zagrają 16 czerwca – z „Pomarańczowymi”.

Kiedy po ostatnim meczu reprezentacji Polski w ubiegłym roku – towarzyskim z Łotwą 21 listopada w Warszawie (2:0) – Probierz został zapytany, ilu ma pewniaków pod kątem marcowych meczów barażowych o udział w turnieju, odparł: „Nie jestem prorokiem. Nie wiem, kto będzie zdrowy za cztery miesiące”.

W kolejnych miesiącach los mu jednak sprzyjał. Czołowi zawodnicy nie narzekali na kontuzje i mogli zagrać w barażach – półfinałowym z Estonią w Warszawie (5:1) i finałowym z Walią w Cardiff (0:0, karne 5-4).
Wprawdzie kontuzję od połowy marca leczył Arkadiusz Milik, ale on nie był na liście zawodników powołanych na mecze barażowe.
Od awansu Polaków na Euro 2024 minął ponad miesiąc i sytuacja kadrowa reprezentacji, przynajmniej w tym momencie, wciąż wydaje się dobra. Nikt z ważnych piłkarzy Probierza nie narzeka na groźne urazy. Jeśli zdarzają się kontuzje, to drobniejsze, jak niedawno bramkarza Juventusu Wojciecha Szczęsnego czy obecnie pomocnika Napoli Piotra Zielińskiego.
Takiego komfortu nie mają rywale w grupie D, szczególnie Austriacy i Holendrzy.
Ciężkie kontuzje kolana leczą David Alaba i Sasa Kalajdzic, kłopoty mają również inni podstawowi gracze drużyny Ralfa Rangnicka.
Alaba, kapitan reprezentacji Austrii, przeszedł w grudniu operację po zerwaniu więzadła krzyżowego kolana. Zwykle w takich przypadkach pauzuje się minimum pół roku, więc obrońcy Realu Madryt – 105-krotnego reprezentanta kraju – raczej zabraknie na Euro 2024.
„Kontuzja Alaby jest szokiem dla całej austriackiej rodziny futbolowej” – przyznał już w grudniu prezes tamtejszej federacji piłkarskiej Klaus Mitterdorfer.
Los doświadczonego obrońcy podzielił Kalajdzic, znany z udanych występów w poprzednich mistrzostwach Europy (strzelił gola Włochom w 1/8 finału).
Napastnik Eintrachtu Frankfurt zerwał 18 lutego więzadło krzyżowe i boczne w prawym kolanie w meczu Bundesligi, co również oznacza wiele miesięcy przerwy.
Dla 26-letniego piłkarza, którego Eintracht wypożyczył zimą z Wolverhampton Wanderers, to trzecia poważna kontuzja kolana. Kalajdzic wcześniej dwukrotnie zerwał więzadło krzyżowe w lewym kolanie – w 2019 i 2022 roku. Właśnie problemy zdrowotne sprawiają, że wciąż nie może pokazać pełni swojego talentu. Od 2020 roku rozegrał w kadrze narodowej 19 meczów i zdobył cztery bramki.
Problemy zdrowotne mają także inni czołowi gracze. Konrad Laimer z Bayernu Monachium został zmieniony już w 28. minucie sobotniego meczu z Eintrachtem (2:1). Doznał kontuzji stawu skokowego. Ze wstępnych ustaleń wynika, że uraz nie jest poważny, ale na razie nie wiadomo, kiedy wróci do gry.
Już kilka razy w tym sezonie z pomocy lekarzy musiał korzystać Marko Arnautovic, doświadczony napastnik Interu Mediolan. Ostatnia przerwa rozpoczęła się na początku marca i trwała miesiąc. Natomiast jeden z liderów Borussii Dortmund Marcel Sabitzer narzeka na przeziębienie, ale powinien być gotowy na półfinał Ligi Mistrzów z Paris Saint-Germain.
Kłopoty zdrowotne to jednak nie wszystko w przypadku Austriaków. Coraz głośniej mówi się o tym, że ich selekcjoner, bardzo chwalony za pracę na tym stanowisku, obejmie po turnieju funkcję trenera Bayernu (latem będzie wakat po Thomasie Tuchelu).
Rangnick potwierdził zainteresowanie ze strony Bawarczyków, ale – jak dodał – obecnie skupia się na występie Austrii w mistrzostwach Europy.
„Nastąpił kontakt ze strony Bayernu Monachium i poinformowałem o tym Austriacki Związek Piłki Nożnej” – przyznał Rangnick.
W ekipie Francji duże obawy wzbudza kontuzja m.in. Kingsleya Comana z Bayernu. Pod koniec marca dynamiczny skrzydłowy wrócił wprawdzie do gry po dwumiesięcznej przerwie, ale 13 kwietnia doznał urazu mięśnia przywodziciela (w meczu ligowym z FC Koeln) i znów musi pauzować kilka tygodni. Jest coraz bardziej realne, że zabraknie go w turnieju.
Problemy zdrowotne, choć mniejsze, ma również obrońca Bayernu i reprezentacji Francji Dayot Upamecano. Podczas jednego z treningów doznał skręcenia stawu skokowego.
Absencje czołowych piłkarzy martwią selekcjonera reprezentacji Holandii Ronalda Koemana.
W niedawnym El Clasico (3:2 dla Realu Madryt) groźnie wyglądającej kontuzji stawu skokowego – już trzeciej w tym sezonie – doznał pomocnik Barcelony Frenkie de Jong. W tym sezonie ligowym już nie zagra, musi pauzować co najmniej pięć tygodni. Udział w mistrzostwach Europy to spory znak zapytania. Holenderskie media martwią, że nie będzie w pełni gotowy na turniej.
Od prawie miesiąca z powodu kontuzji mięśniowej nie gra gwiazdor Atletico Madryt Memphis Depay. „Po raz kolejny nie będzie w dobrej formie na początku dużego turnieju” – napisał „Telegraaf”.
Kilka tygodni przerwy ma za sobą również Donyell Malen z Borussii Dortmund.
W ostatnim meczu ligowym Bayernu kontuzji doznał czołowy obrońca Matthijs de Ligt. To uraz więzadła w kolanie, ale zawodnik wkrótce ma wrócić do gry.
Selekcjonerzy Francji, Holandii i Austrii nie mogą spać spokojnie również z innego powodu. Ich największe gwiazdy awansowały bowiem ze swoimi klubami do półfinałów Ligi Mistrzów. W tej fazie zabraknie natomiast piłkarzy reprezentacji Probierza.
Bayern zmierzy się z Realem Madryt, a Borussia Dortmund z Paris Saint-Germain. Półfinały odbędą się 30 kwietnia i 1 maja, a rewanże tydzień później. Finał zaplanowano dopiero na 1 czerwca w Wembley, czyli niespełna dwa tygodnie przed rozpoczęciem mistrzostw Europy.
Biało-czerwoni przed wylotem do Niemiec rozegrają w Warszawie dwa towarzyskie spotkania – 7 czerwca z Ukrainą i trzy dni później z Turcją. W Niemczech zameldują się 11 czerwca w godzinach popołudniowych.
W rozpoczynającym się 14 czerwca turnieju w Niemczech podopieczni Probierza zmierzą się w grupie D kolejno: 16 czerwca z Holandią w Hamburgu, pięć dni później z Austrią w Berlinie, a 25 czerwca z Francją w Dortmundzie.
Autor: Maciej Białek (PAP)

bia/ krys/

Brukselska „elita” forsuje Zielony Ład. Protesty rolników na nic?

PJ
-
0
Brukselska „elita” forsuje Zielony Ład. Protesty rolników na nic?

Zielony Ład, protesty unijnych rolników, sytuacja Ukrainy, korupcja w Parlamencie Europejskim i wpływy rosyjskie w UE – to niektóre tematy poruszone w poniedziałek w trakcie burzliwej debaty kandydatów na szefa i szefową KE w Maastricht w Holandii.

W debacie przedwyborczej poza starającą się o reelekcję z ramienia Europejskiej Partii Ludowej obecną przewodniczącą KE Ursulą von der Leyen wzięło udział siedmioro kandydatów wytypowanych przez frakcje polityczne w UE na najwyższe stanowisko w Komisji: Walter Baier z Europejskiej Lewicy, Bas Eickhout z Zielonych, Valeriu Ghiletchi w imieniu Europejskiego Chrześcijańskiego Ruchu Politycznego, Maylis Rossberg z Wolnego Sojuszu Europejskiego, obecny komisarz UE ds. pracy i praw socjalnych Nicolas Schmit z ramienia socjaldemokratów, Marie-Agnes Strack-Zimmermann z ramienia liberałów (ALDE) i Anders Vistisen jako reprezentant prawicowej frakcji Tożsamość i Demokracja (ID).

Pytania dla kandydatów ułożyli młodzi Europejczycy, którzy wypełnili ankietę przygotowaną przez Uniwersytet Maastricht.
Najbardziej aktywnymi uczestnikami debaty poza von der Leyen, do której większość kandydatów zwracała się z pytaniami, okazali się Bas Eickhout i Anders Vistisen. Eickhout cieszył się też największą sympatią widowni.
Obecni na debacie politycy zapytani zostali m.in. o przyszłość Zielonego Ładu, czyli flagowej strategii KE w kończącej się właśnie kadencji, zwłaszcza w obliczu przetaczających się przez UE protestów rolników. Idei zacięcie broniła szefowa Komisji.
„Cztery lata temu nakreśliłam perspektywę dotyczącą prawa klimatycznego i neutralności klimatycznej do 2050 r. Takie jest dziś prawo. Taka jest konieczność. Zaprojektowaliśmy Europejski Zielony Ład jako naszą nową strategię wzrostu” – powiedziała.
Wskazała, że dzięki inwestycjom Europa staje się liderem czystych technologii. „Na przykład w zeszłym roku po raz pierwszy wyprodukowaliśmy więcej prądu z wiatru niż z gazu. Zatem moim zdaniem ochrona klimatu, konkurencyjność gospodarcza i sprawiedliwość społeczna mogą iść razem” – mówiła. Gdy kandydat Zielonych Bas Eickhout zarzucił jej, że wycofuje część Zielonego Ładu dotyczącą rolnictwa, odpowiedziała, że chce szukać dialogu z rolnikami, bo oni są sojusznikiem w walce ze zmianami klimatu. Dodała również, że środki publiczne nie wystarczą do realizacji Zielonego Ładu i że Unia powinna starać się pozyskać również wsparcie ze strony prywatnych inwestorów.
Na pytanie o protesty m.in. polskich rolników, dotyczące importu zboża z Ukrainy, szefowa Komisji odpowiedziała, że „UE musi zadbać o europejskich rolników, ale powinna także zagwarantować, że ziarno z Ukrainy trafi do tych krajów, które faktycznie go potrzebują”.
Z kolei komisarz Nicolas Schmit zauważył, że rolnicy protestują, bo mają poczucie, że ich pracy się nie szanuje i że nie są wynagradzani na odpowiednim poziomie. „Musimy się zastanowić, jak w przyszłości będziemy postrzegać rolnictwo europejskie. Nasi rolnicy muszą brać udział we wdrażaniu Zielonego Ładu” – powiedział.
Niemal wszyscy kandydaci byli zgodni co do tego, że UE potrzebuje wzmocnić swoją politykę obronną, zwłaszcza w obliczu toczącej się w Ukrainie wojny. Kandydatka liberałów Marie-Agnes Strack-Zimmermann powiedziała, że Europa jako kontynent powinna powołać wspólny mechanizm obronny, tym bardziej że nie wiadomo, jak potoczą się nadchodzące wybory prezydenckie w USA. Za podobnym rozwiązaniem opowiedział się również kandydat socjaldemokratów. „Nie możemy być zależni od prezydenta USA, który może nas wesprze, a może nie. Potrzebujemy silnego funduszu obronnego, więcej wspólnych zakupów broni, wypuszczenia obligacji obronnych. Europa powinna stworzyć silną politykę bezpieczeństwa, niestety to wszystko zabiera sporo czasu, a my późno zdaliśmy sobie sprawę z tego, że obronność jest kluczowa” – powiedział Nicolas Schmit.
Ursula Von der Leyen zauważyła natomiast, że chociaż obronność należy do kompetencji państw członkowskich, to już przemysł, także obronny, jest domeną Komisji Europejskiej, więc UE powinna go rozwijać. „Teraz, kiedy ryzyko dla UE jest czymś bardzo realnym, musimy być silniejsi i utrzymać nasze możliwość produkcji broni w Europie. To kompetencja UE, która wynika ze wspólnego rynku” – powiedziała szefowa KE.
Burzliwą dyskusję wywołał temat wojny w Ukrainie. Zdaniem kandydata lewicy Waltera Baiera UE powinna stawiać raczej na rozwiązania polityczne. „Już chyba wiemy, że tej wojny Ukraina nie rozwiąże na polu bitwy” – powiedział. Zarzucił też UE, że koncentruje się tylko na wojnie w Ukrainie, a nie chce nałożyć sankcji na Izrael za to, co dzieje się w Gazie. Z kolei kandydat prawicy Anders Vistisen skomentował, że Ukraina jest wykorzystywana przez UE, która składa jej obietnice, a nic nie robi.
„Męczy mnie już słuchanie tego, byłam siedem razy w Ukrainie, byłam w Buczy, widziałam ciała zamordowanych. Wojna się skończy, kiedy Putin zostanie przegranym” – zareagowała VdL. Zarzuciła też partiom prawicowym, jak AfD, że w ich „programie słychać echa Kremla”.
„Posprzątajcie najpierw w swoim domu, zanim zaczniecie nas krytykować” – odpowiedziała Vistisenowi, nawiązując m.in. do ostatnich zarzutów, które pojawiły się wobec kandydata AfD niemieckiego europosła Maksymiliana Kraha o jego kontakty z Chinami i Rosją, a także do ostatnich doniesień o tym, że Rosja miała próbować przekupywać europosłów skrajnej prawicy i w ten sposób próbować wpłynąć na wybory europejskie.
Atak na reprezentanta ID wytknął szefowej KE polityk Zielonych Bas Eickhout. Według niego obecna przewodnicząca Komisji koncentruje się na atakowaniu tylko jednej ze skrajnie prawicowych partii, nie wspominając o drugiej – Europejskich Konserwatystach i Reformatorach (EKR), do której należy Prawo i Sprawiedliwość oraz Bracia Włosi premierki Giorgii Meloni. Eickhout argumentował, że sama von der Leyen miała zarzuty wobec PiS, blokując pieniądze dla Polski. Kandydatka EPL odpowiedziała, że teraz u władzy jest rząd Donalda Tuska, któremu KE odblokowała pieniądze, bo spełnił warunki.
Na pytanie Eickhouta, czy będzie współpracować z EKR, von der Leyen powiedziała, że będzie to zależało od składu Parlamentu Europejskiego po wyborach i od tego, kto znajdzie się w jakiej frakcji – co wywołało oburzenie części uczestników. Potem dopytywana przez Strack-Zimmermann, czy to oznacza gotowość do współpracy z ID, do której należy skrajnie prawicowa Alternatywa dla Niemiec, von der Leyen jednoznacznie zaprzeczyła.
Jeśli chodzi o kwestie socjalne, to Walter Baier, kandydat Partii Europejskiej Lewicy, zapowiedział, że jako przewodniczący KE rozwiąże problem drogich mieszkań poprzez dyrektywę zobowiązującą kraje członkowskie do wprowadzenia limitu cen. Atakował von der Leyen za brak inicjatywy w pomocy Palestyńczykom w Gazie. Także komisarz Nicolas Schmit zapowiedział walkę o bezpieczeństwo socjalne i prawo do dobrobytu. Vistisen z kolei domagał się zwolnienia 10 tysięcy „niedemokratycznie wybranych eurokratów”, poczynając od samej von der Leyen za jej politykę migracyjną.
W debacie wzięła udział też Maylis Rossberg z Wolnego Sojuszu Europejskiego – ta najmłodsza, bo licząca zaledwie 24 lata, polityczka reprezentującą europejskich federalistów wytknęła innym, że nie łączą migracji do Europy ze zmianami klimatu.
Valeriu Ghiletchi, były wiceprzewodniczący parlamentu Mołdawii, mówił, że potrzebna jest większa równowaga w podejściu do „ochrony natury”, bo nie tylko kryzys klimatyczny przynosi straty, ale także zapobieganie mu.
Debata zorganizowana została wspólnie przez działające przy Uniwersytecie w Maastricht centrum badawcze Studio Europa Maastricht i brukselski portal Politico. Miejsce zostało wybrane nieprzypadkowo – to właśnie w Maastricht w 1992 r. podpisano traktat powołujący Unię Europejską. Kolejna debata kandydatów odbędzie się 23 maja w Parlamencie Europejskim w Brukseli.(PAP)

mce/ jowi/

Tusk o miliardowej straty i możliwych powiązań Obajtka z Hezbollahem

PJ
-
0
Tusk o miliardowej straty i możliwych powiązań Obajtka z Hezbollahem

Premier Donald Tusk zapowiedział, że będzie rozmawiał z prokuratorem generalnym Adamem Bodnarem i koordynatorem służb Tomaszem Siemoniakiem ws. miliardowej straty i możliwych powiązań z Hezbollahem byłego szefa Orlenu. Jak podkreślił na portalu X, to sprawa kluczowa dla bezpieczeństwa państwa.

„Premierze Donaldzie Tusku szuka Pan afer tam, gdzie ich nie ma” – napisał w poniedziałek na platformie X były prezes Orlenu Daniel Obajtek. Z kolei minister koordynator służb specjalnych Tomasz Siemoniak (KO) ocenił, że premier Tusk przykłada dużą wagę do śledztw dotyczących Orlenu.

Jak podał w poniedziałek Onet, wewnętrzne służby bezpieczeństwa Orlenu ostrzegały Daniela Obajtka przed współpracą z pochodzącym z Libanu Samerem A., podejrzewanym o kontakty z terrorystyczną organizacją Hezbollah, na dodatek zamieszanym w nielegalny obrót ropą z Iranu.
„Obajtek te ostrzeżenia zlekceważył i postawił Samera A. na czele Orlen Trader Switzerland (OTS), szwajcarskiej spółki Orlenu. W efekcie Orlen stracił 1,6 mld zł, co wyszło na jaw dopiero po utracie władzy przez PiS i odwołaniu Obajtka” – informuje portal.
„Poprosiłem dziś o odwiedziny panów prokuratora generalnego i koordynatora służb w sprawie kluczowej dla bezpieczeństwa państwa: miliardowej straty i możliwych powiązań z Hezbollahem byłego szefa Orlenu. Polacy muszą poznać prawdę. Nie ma na co czekać” – napisał w reakcji na te doniesienia premier Donald Tusk.
Onet ustalił, że ostrzeżenia w sprawie współpracy z Samerem A. władze Orlenu otrzymały na długo przed powstaniem OTS. Sporządzony w tej sprawie raport wewnętrznej komórki zajmującej się zabezpieczeniem najważniejszych interesów Orlenu został zignorowany. Efektu nie przyniosło również pismo w tej sprawie skierowane do najważniejszych osób w państwie i przedstawicieli służb specjalnych.
W oświadczeniu przesłanym Onetowi Daniel Obajtek zapewnił, że miał i ma zaufanie do moich współpracowników.
Odnosząc się do tych informacji i spotkania u szefa rządu, Obajtek napisał w poniedziałek na platformie X, że „w państwie koalicji 13 grudnia nic nie jest przypadkowe”. „Najpierw Onet publikuje wrzutkę z fragmentów materiałów ściśle tajnych, a potem straszy Pan prokuratorem i służbami” – zaznaczył.
„Jeśli tak dba Pan o bezpieczeństwo kraju, powinien Pan domagać się publikacji raportów firm powiązanych z Bartłomiejem Sienkiewiczem w sprawie doradztwa dla Orlenu i PGNiG, za które wyciągnięto z koncernów 13 mln zł. W sprawie OTS już wielokrotnie zabierałem głos, zaoraliście spółkę, żeby wrócić do tych samych pośredników i starych układów” – dodał Obajtek zwracając się do Tuska.
B. prezes Orlenu swój wpis zakończył pytaniami do szefa rządu: „Boi się mnie Pan na listach, taka jest prawda. A ja pytam, po ile dziś Polacy płacą za paliwo?”.
O sprawę był też pytany w poniedziałek wieczorem minister koordynator służb specjalnych Tomasz Siemoniak (KO). W rozmowie z TVN24 zapowiedział, że spotkanie z premierem jest zaplanowane na godzinę 19.
„Będzie to okazja przedstawienia premierowi, jak wygląda sześć śledztw, które dotyczą Orlenu, i jak prokurator generalny i ja widzimy tę sprawę” – powiedział Siemoniak. Zaznaczył, że „premier do tych spraw przykłada dużą wagę”.
Minister koordynator został też zapytany o kandydaturę Obajtka do Parlamentu Europejskiego. „Na miejscu prezesa Daniela Obajtka byłbym tu na miejscu do dyspozycji prokuratury, bo jest prowadzonych sześć śledztw. CBA, ABW wykonały całe mnóstwo czynności. W ostatnich miesiącach przeszukano siedziby Orlenu w Płocku i Warszawie. Jest kilka tysięcy różnych materiałów, nośników dokumentów i te wszystkie sprawy wyglądają bardzo poważnie” – odpowiedział Siemoniak.
„W każdym, z tych śledztw mówimy o wielkich pieniądzach, o przekraczaniu uprawnień, o możliwych stratach największej polskiej państwowej firmy” – dodał.
„To przykład kompletnej degrengolady PiS i tego rządu, który nie potrafił egzekwować elementarnych rzeczy” – ocenił koordynator służb. Zapewnił, że obecny rząd wyjaśni „do spodu”, dlaczego Obajtek nie został odwołany.
Według Siemoniaka, większą winę ponosi rząd Mateusza Morawieckiego niż sam Daniel Obajtek, który „czuł się bezkarny”. „Prezes Obajtek stał się symbolem rządów PiS w spółkach Skarbu Państwa – ogromne pieniądze, ogromne interesy, praktyczna bezkarność i przejmowanie czego się da” – wymieniał Siemoniak.
Ocenił, że „służby były narzędziami poszczególnych koterii w PiS”. „Gdy prezes Obajtek dowiadywał się, że służby mają jakieś poważne zastrzeżenie, to pewnie uważał, że ośrodek premiera Morawieckiego czy ministra Zbigniewa Ziobry pewnie tym sposobem z nim wojuje” – powiedział Siemoniak.
Dwa tygodnie temu „Rzeczpospolita” pisała, że Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego w 2022 r. próbowała zablokować powołanie na stanowisko prezesa spółki Orlen Trading Switzerland Samera A., zaś powodem – według dziennika – miały być podejrzenia o arabski ekstremizm.
Według „Rz” informacje, że mieszkający w Al Diraz w Bahrajnie na Bliskim Wschodzie biznesmen z polskim obywatelstwem, miał być podejrzewany o związki z arabskim ekstremizmem, pochodzić miały od amerykańskich służb wywiadowczych rozpracowujących grupy terrorystyczne, oraz badających ich przepływy finansowe.
„Według naszych ustaleń, także polska ABW miała ustalenia w tym zakresie. Do tego, przeciwko Samerowi A. toczyło się polskie śledztwo o oszustwa na VAT. Jak to możliwe, że w tych okolicznościach został prezesem? – Władze Orlenu zignorowały ostrzeżenie – mówi nam osoba znająca kulisy tej sprawy” – czytamy w dzienniku.
Wcześniej Radio Zet ujawniło, iż Samer A. został zatrzymany pod koniec lutego przez CBŚP. Zarzuty dla byłego prezesa Orlen Trading Switzerland, przedstawiła Prokuratura Okręgowa w Bydgoszczy. Według prokuratury, w latach 2008-2013 były prezes OTS miał działać w grupie przestępczej zajmującej się fikcyjnym obrotem fakturami i nadużyciami podatkowymi. W ostatnich dniach Orlen ogłosił, że w związku z utraceniem przez OTS 1,6 mld zł przedpłat za niedostarczoną ropę, przewiduje skorygowanie wyników rocznych w 2023 r. o taką właśnie kwotę. Korekta wynika z analizy możliwości odzyskania przez OTS ok. 1,6 mld zł, które spółka ta uiściła tytułem przedpłat na poczet zakupu ropy i produktów ropopochodnych.(PAP)

Ekstraklasa piłkarska: ŁKS Łódź niemal pewny spadku

PJ
-
0
Ekstraklasa piłkarska: ŁKS Łódź niemal pewny spadku

Piłkarze ŁKS-u Łódź jako pierwsi praktycznie stracili szansę na utrzymanie w ekstraklasie po tym, jak Puszcza Niepołomice zremisowała 1:1 z Koroną Kielce.

Ostatni w tabeli ŁKS w 30 kolejkach zgromadził jedynie 21 pkt i na cztery kolejki przed końcem rozgrywek traci 12 pkt do bezpiecznego, 15. miejsca zajmowanego obecnie przez Cracovię Kraków, z którą ma niekorzystny bilans bezpośrednich spotkań.

Tyle samo punktów co Cracovia – 33, ma 14. Puszcza i z tym zespołem ŁKS ma równy bilans meczów (1:2 na wyjeździe, 3:2 u siebie). Gdyby ŁKS wygrał wszystkie pozostałe mecze, a Puszcza wszystkie przegrała, pod uwagę byłby brany ogólny bilans bramek, a tu przewaga zespołu z Niepołomic jest przygniatająca – minus 11, w porównaniu do minus 36 ŁKS.
Bliski pożegnania z ekstraklasą jet też przedostatni Ruch Chorzów – 23 pkt. W strefie spadkowej jest również Korona Kielce – 31 pkt.

 

ŁKS, który w zeszłym sezonie awansował do ekstraklasy, jet dwukrotnym mistrzem Polski – w 1958 i 1998 roku. Ma też w dorobku Puchar Polski (1957).

 

mg/ krys/

Wiceprezes NBP: Byłoby bardzo, źle gdyby postawiono zarzuty Adamowi Glapińskiemu

PJ
-
0
Wiceprezes NBP: Byłoby bardzo, źle gdyby postawiono zarzuty Adamowi Glapińskiemu

Bardzo ważna jest niezależność banku centralnego i byłby bardzo źle gdyby postawiono zarzuty prezesowi NBP Adamowi Glapińskiemu – podkreśliła w poniedziałek pierwsza wiceprezes Narodowego Banku Polskiego Marta Kightley.

Pierwsza wiceprezes Narodowego Banku Polskiego (NBP) Marta Kightley w poniedziałek w Polsat News oceniła, że jej zdaniem „byłoby bardzo, źle”, gdyby postawiono zarzuty prezesowi Adamowi Glapińskiemu. „Bardzo ważna jest niezależność banku centralnego. Ta zasada, że prezes NBP jest nieodwoływalny, jest bardzo ważna z punktu widzenia gospodarki” – stwierdziła.

„Dzisiaj po ogromnych wstrząsach, po Covidzie mamy inflację w celu inflacyjnym i wydaje mi się, że to jest ogromne osiągnięcie” – podkreśliła.
Pytana o to, czy w przypadku postawienia zarzutów Glapińskiemu, zastąpi go jako pierwsza wiceprezes odpowiedziała twierdząco. „Tak zgodnie z przepisami. Tak gdyby do tego doszło, to pierwszy wiceprezes zastępuje” – powiedziała.
Pytana, czy premier Donald Tusk odpowiedział na list prezesa Glapińskiego powiedziała, że tak się nie stało. „Nie, nie odpowiedział na ten list. List jest bardzo prosty, mówi o gotowości do spotkania. Wydaje się, że takie spotkanie byłoby bardzo ważne, bo nie powinno być takiego konfliktu” – powiedziała Kightley.
Pod koniec marca prezes NBP Adam Glapiński wysłał list do premiera Donalda Tuska. „Wyślę list do pana Tuska, aby powiedzieć, że jest tak wiele nieporozumień i tak wiele złych słów, które padły z obu stron, że myślę, że nadszedł czas, aby się spotkać i porozmawiać” – zapowiadał w marcu w mediach Glapiński.
Kightley dodała, że postawienie prezesa Glapińskiego przed Trybunałem Stanu „taką większością jak była do tej pory jest niekonstytucyjne”. Jej zdaniem, „wydaje się, (…) niezgodne z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego”. „Dlatego ja nie widzę takiego rozwoju sytuacji. Zgodnie z art. 190 Konstytucji to orzeczenie jest powszechnie obowiązujące i niepodważalne” – zaznaczyła.
W styczniu br. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że niezgodne z konstytucją jest, że przegłosowanie przez Sejm wniosku o postawienie przed Trybunałem Stanu prezesa NBP oznacza automatyczne zawieszenie go w czynnościach służbowych. TK uznał także, że niezgodny z konstytucją jest zapis, że do postawienia prezesa banku centralnego przed TS wystarczy bezwzględna większość głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Poza tym TK stwierdził, że niezgodne z konstytucją są przepisy ustawy o TS, na mocy których w gronie osób, do których stosuje się kwalifikowaną większość – 3/5 ustawowej liczby posłów przy głosowaniu nad wnioskiem o postawienie przed trybunałem – nie ma prezesa NBP. TK zażądał zmian w ustawie.
Pod koniec marca br. 191 posłów koalicji rządzącej złożyło wstępny wniosek o postawienie prezesa NBP Adama Glapińskiego przed Trybunałem Stanu. Zarzucono w nim prezesowi NBP naruszenie Konstytucji RP i ustaw, m.in. poprzez pośrednie finansowanie deficytu budżetowego w ramach skupu aktywów w latach 2020-2021, prowadzenie tego skupu bez „należytego upoważnienia” od Rady Polityki Pieniężnej i poprzez uchybienie nakazowi apolityczności prezesa NBP.
Autorzy wniosku zarzucają prezesowi NBP, że „w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania dopuścił się naruszenia Konstytucji RP i ustaw”. Pierwszy zarzut dotyczy pośredniego sfinansowania przez NBP deficytu budżetowego w wysokości 144 mld zł poprzez skup obligacji skarbowych oraz obligacji gwarantowanych przez Skarb Państwa w latach 2020-2021. Autorzy wniosku twierdzą, że Glapiński, „działając wspólnie i w porozumieniu” z przedstawicielami rządu, PFR, BGK i niektórych banków komercyjnych, inicjował i uczestniczył w wykonaniu decyzji o skupie skarbowych i nieskarbowych, ale gwarantowanych przez Skarb Państwa papierów wartościowych emitowanych przez PFR i BGK. Kolejny zarzut głosi, że skup ten dokonywany był bez upoważnienia od Rady Polityki Pieniężnej, co ma naruszać ustawę o NBP.
We wniosku zarzuca się też Glapińskiemu naruszenie prawa poprzez interwencje walutowe, które podejmował jako prezes NBP w grudniu 2020 r. oraz w marcu 2022 r. bez należytego upoważnienia od Zarządu NBP. Co najmniej część z tych interwencji miała na celu osłabienie wartości polskiej waluty – zaznaczono we wniosku. Kolejne zarzuty dotyczą m.in. osłabienia złotówki poprzez obniżenie stóp procentowych NBP, co miało być „bezpośrednio związane z kampanią wyborczą”, a także uchybienia apolityczności.
W odpowiedzi na wniosek większość członków Zarządu NBP, ale bez samego prezesa, ogłosiła, że jest to próba złamania niezależności polskiego banku centralnego. Na konferencji prasowej członek zarządu NBP Paweł Szałamacha oświadczył, że zakupy na rynku wtórnym obligacji były prowadzone w otwartych aukcjach, a art. 48 ustawy o NBP jasno stanowi, iż polski bank centralny może skupować i sprzedawać dłużne papiery wartościowe w ramach operacji otwartego rynku. (PAP)

autor: Anna Bytniewska

 

ab/ mick/

Ponad 350 tysięcy mieszkańców powiatu Cook może stracić dopłaty do Internetu

BK
-
0
Ponad 350 tysięcy mieszkańców powiatu Cook może stracić dopłaty do Internetu

Kończy się federalny program dopłat do Internetu. Dofinansowanie może stracić ponad 350 tysięcy mieszkańców powiatu Cook w tym także Chicago. Federalny program rabatowy został wprowadzony podczas pandemii.

 

Jednak niektórzy dostawcy zapowiadają programy rabatowe by zapewnić dalszy dostęp do połączeń internetowych. Od grudnia 2021 r. ponad 23 miliony gospodarstw domowych w Stanach Zjednoczonych zarejestrowało się w szerokopasmowej usłudze internetowej za pośrednictwem federalnego programu ACP (Affordable Connectivity Program) na który przeznaczono 14,2 miliarda dolarów.

Zgodnie z dwupartyjną ustawą o infrastrukturze, gospodarstwa domowe z niskimi dochodami otrzymywały do 30 dolarów miesięcznie w ramach dopłat do Internetu. Federalna Komisja Łączności zaznaczyła, że ten największy program przystępności cenowej Internetu w historii USA pomógł zlikwidować przepaść cyfrową dla wielu mieszkańców głównie w przypadku seniorów, weteranów, dzieci w wieku szkolnym oraz mieszkańców społeczności wiejskich.

Z danych organizacji non-profit Kids First Chicago, wynika że do tego programu zapisało się ponad 350 tysięcy mieszkańców powiatu Cook.

 

BK

Mężczyzna próbował wykorzystać seksualnie 10-latkę w chicagowskim muzeum

BK
-
0
Mężczyzna próbował wykorzystać seksualnie 10-latkę w chicagowskim muzeum

Chicagowska policja poszukuje mężczyzny, który próbował wykorzystać seksualnie 10-latkę w Muzeum Nauki i Przemysłu (Museum of Science and Industry). Do incydentu miało dojść w miniony czwartek między godziną 10:30 rano a 1 po południu.

 

Dziewczynka oddzieliła się od swojej grupy. Podszedł do niej mężczyzna i zaoferował pomoc w odnalezieniu rówieśników. Policja podała, że mężczyzna zabrał dziewczynkę na drugie piętro muzeum, by skorzystała z łazienki. Wszedł za nią do toalety, przeczołgał się pod drzwiami kabiny i dotknął ręką intymnej części ciała 10-latki. Dziewczyna kopnęła mężczyznę, który uciekł z łazienki.

Policja podała rysopis poszukiwanego: to mężczyzna w wieku między 30 a 40 la, wysoki na 5-6 stóp, waga około 160 – 180 funtów. Mężczyzna ma kręcone, jasnobrązowe włosy i brodę. Na szyi ma tatuaż przedstawiający ryczącego lwa.

 

BK

Studenci Northwestern University kontynuują propalestyński protest

BK
-
0
Studenci Northwestern University kontynuują propalestyński protest

Rośnie napięcie na kampusie uczelni w Evanston. Od paru dni setki propalestyńskich protestantów wyraża swoje niezadowolenie z pogarszającej się sytuacji w Strefie Gazy.

 

Studenci Northwestern University wzywają władze uczelni do wycofania się ze współpracy naukowej z Izraelem. Wczoraj doszło do starcia propalestyńskich demonstrantów z osobami popierającymi Izrael. Obyło się bez obrażeń choć padały ostre słowa zarówno z jednej jak i drugiej strony.

Niedziela była czwartym dniem protestu na tej chicagowskiej uczelni. Podobne propalestyńskie protesty mają miejsce także na innych amerykańskich uniwersytetach.

 

BK

Rodzina zastrzelonego policjanta nie życzy sobie udziału burmistrza Chicago w pogrzebie

BK
-
0
Rodzina zastrzelonego policjanta nie życzy sobie udziału burmistrza Chicago w pogrzebie

Burmistrz Chicago Brandon Johnson nie weźmie udziału w dzisiejszym pogrzebie policjanta. Luis Huesca został zastrzelony w pobliżu swojego domu w niedzielę 21 kwietnia.

 

W wydanym dziś rano oświadczeniu burmistrz Johnson przyznał, że zaktualizował swój publiczny harmonogram z którego usunął udział w pogrzebie policjanta. „Przesłałem rodzinie i kolegom Luisa Huesci kondolencje. Jako burmistrz ślubuję nadal wspierać naszą policję i służby ratunkowe, jednoczyć nasze miasto i pozostać zaangażowanym we współpracę ze wszystkimi w celu budowania lepszego, silniejszego i bezpieczniejszego Chicago. Moje serce jest dziś z rodziną tego policjanta. Niech Bóg błogosławi bliskich funkcjonariusza i niech Bóg błogosławi miasto Chicago” – czytamy w oświadczeniu Brandona Johnsona.

Zmiana harmonogramu burmistrza nastąpiła po tym, jak wiele źródeł informowało, że rodzina Luisa Huesci poprosiła Johnsona, aby nie uczestniczył w pogrzebie. Kontroler   stanu Illinois Susana Mendoza powiedziała, że ona i inny urzędnik stanowy zostali poproszeni przez „pogrążoną w żałobie matkę” policjanta, aby powiedzieli Johnsonowi, iż „nie jest mile widziany na pogrzebie jej syna”.

W poniedziałkowym planie gubernator Illinois J.B. Pritzker też nie miał udziału w pogrzebie policjanta. W ubiegłym tygodniu Pritzker nakazał opuszczenie wszystkich flag Illinois do połowy masztu.

 

BK

Rząd w tym kraju wprowadza siedmiogodzinny dzień pracy

PJ
-
0
Rząd w tym kraju wprowadza siedmiogodzinny dzień pracy

Ministra pracy i opieki społecznej Czarnogóry Naida Niszić poinformowała w poniedziałek, że do końca roku w kraju wprowadzony zostanie siedmiogodzinny dzień pracy – podała telewizja RTCG.

„To, co zapowiadał w kampanii przedwyborczej premier Milojko Spajić, zostanie zrealizowane jeszcze w tym roku” – powiedziała Niszić, odnosząc się do planu skrócenia ośmiogodzinnego dnia pracy.

„Zadowolony i wypoczęty pracownik jest bardziej innowacyjny, bardziej produktywny i bardziej lojalny, co przyczynia się do wzrostu zysków pracodawców, a wyższe zyski pracodawców przekładają się na wyższe dochody państwa. Będzie też więcej czasu dla rodziny czy przyjaciół” – tłumaczył Spajić.
Dodał, że ??tygodnie pracy pracowników w Czarnogórze należą do najdłuższych w Europie i wynoszą średnio ponad 42 godziny, czyli o ponad cztery godziny tygodniowo więcej niż średnia w krajach UE.
Ministra pracy i opieki społecznej Czarnogóry zapewniła też, że nie jest planowane zniesienie żadnych świadczeń socjalnych ani Funduszu Emerytalno-Rentowego.
Dodała, że trwają pracę nad zharmonizowaniem procesu wydawania emerytur, szczególnie w przypadku osób, które pracowały na nie w różnych krajach, składających się w przeszłości na Jugosławię.
„Około 3,5 tys. emerytów z byłych państw jugosłowiańskich otrzymuje obecnie środki, które są niższe od średnich świadczeń w naszym kraju” – zaznaczyła. (PAP)

jbw/ mms/

Gdański sąd wydał wyrok ws. organizacji koncertu WOŚP, na którym zginął Adamowicz

PJ
-
0
Gdański sąd wydał wyrok ws. organizacji koncertu WOŚP, na którym zginął Adamowicz

Organizatorzy finału WOŚP w styczniu 2019 roku, gdy doszło do zabójstwa prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, a także sądzeni razem z nimi policjanci i urzędnik zostali prawomocnie uniewinnieni. Sąd podtrzymał wyrok skazujący wobec szefa firmy ochroniarskiej, a uchylił werdykt wobec kierownika ochrony.

W poniedziałek w Sądzie Okręgowym w Gdańsku odczytano prawomocny wyrok w procesie apelacyjnym w sprawie nieprawidłowości podczas organizacji imprezy WOŚP z 13 stycznia 2019 r. na Targu Węglowym w Gdańsku, podczas której został zamordowany prezydent Gdańska Paweł Adamowicz. Zdaniem prokuratury zaniedbań i niedopełnienia obowiązków mieli dopuścić się organizatorzy, firma ochroniarska, urzędnik i policjanci, którzy w trakcie przygotowań imprezy wydawali decyzje dotyczące organizacji koncertu.

Sąd podtrzymał wcześniejszy wyrok uniewinniający wobec oskarżonych pięciu osób: organizatorów imprezy WOŚP, w tym obecnej minister ds. społeczeństwa obywatelskiego Agnieszki Buczyńskiej, dwóch policjantów i urzędnika Zarządu Dróg i Zieleni. Prawomocny jest też wyrok skazujący wobec prezesa firmy ochroniarskiej Tajfun Gracjana Z., który w pierwszej instancji został skazany na sześć miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata.
Wobec kierownika ochrony Dariusza S., sąd uchylił wyrok do ponownego rozpoznania z uwagi na to, że podczas jednej z rozpraw, gdzie byli przesłuchiwani świadkowie, nie było jego obrońcy.
Wyrok jest prawomocny. (PAP)

 

kszy/ ral/ mow/

Przewaga KO nad PiS najniższa od początku roku

PJ
-
0
Przewaga KO nad PiS najniższa od początku roku

Liderem w badaniu preferencji partyjnych pozostaje KO (28 proc.), jednak przewaga nad PiS (26 proc.) jest najniższa od początku roku. Konfederacja (14 proc.) umacnia się na trzeciej pozycji. Poparcie dla Trzeciej Drogi (11 proc.) praktycznie się nie zmieniło – wynika z najnowszego sondażu CBOS.

Centrum Badania Opinii Społecznej opublikowało w poniedziałek kolejny numer CBOS Flash „Preferencje partyjne w drugiej połowie kwietnia (CATI)”. Wynika z niego, że gdyby wybory parlamentarne odbywały się w drugiej połowie kwietnia, udział w nich chciałoby wziąć 80 proc. dorosłych Polaków. Jak zauważono, jest to nieznacznie mniej niż w pierwszej połowie miesiąca, bezpośrednio po wyborach samorządowych (spadek o 3 pkt proc.).

Na pierwszym miejscu rankingu popularności partii politycznych wciąż znajduje się KO, jednak z wynikiem wyraźnie niższym niż dwa tygodnie wcześniej. Chęć głosowania na KO zadeklarowało 28 proc. wybierających się na hipotetyczne wybory parlamentarne, czyli o 7 pkt proc. mniej niż w pierwszej połowie kwietnia. Jak zauważył CBOS, poparcie dla KO powróciło do poziomu notowanego przed wyborami samorządowymi.
Na drugim miejscu rankingu znalazł się PiS, z poparciem 26 proc. zadeklarowanych uczestników wyborów (wzrost o 3 pkt proc.).
Kolejne miejsca zajmują Konfederacja, z takimi samymi notowaniami jak dwa tygodnie wcześniej (14 proc.) oraz Trzecia Droga, dla której poparcie wzrosło o 1 pkt – do 11 proc. Listę ugrupowań, które wprowadziłyby swoich przedstawicieli do parlamentu, zamyka Lewica mająca wśród chcących głosować 7 proc. zwolenników, czyli o 2 pkt proc. więcej niż tuż po wyborach samorządowych.
Nieznacznie zwiększyła się liczba Polaków, którzy chcą wziąć udział w wyborach, ale nie są zdecydowani, na którą partię by głosowali (12 proc., wzrost o 1 pkt proc.).
Jak przypomniał CBOS, poprzednie badanie zostało przeprowadzone w ciągu czterech dni bezpośrednio po wyborach samorządowych, a w czasie realizacji sondażu ogłaszano wyniki głosowania.
„Liderem pozostaje KO, jednak przewaga nad najgroźniejszym konkurentem – PiS – jest niższa niż wcześniej i najniższa od początku tego roku. Lepsze notowania niż przeciętnie w pierwszych miesiącach roku utrzymuje Konfederacja, umacniająca się na trzeciej pozycji rankingu. Poparcie dla Trzeciej Drogi praktycznie się nie zmieniło, zaś Lewica osiągnęła minimalnie lepszy wynik niż tuż po wyborach” – podsumowało badanie CBOS.
Badanie zostało zrealizowane metodą wywiadów telefonicznych wspomaganych komputerowo (CATI) w okresie od 22 do 26 kwietnia 2024 r. na próbie dorosłych mieszkańców Polski (N=1000). (PAP)
Autorka: Delfina Al Shehabi

 

del/ godl/

Strzelanina na I-94. Policja aresztowała agresywnego kierowcę

BK
-
0
Strzelanina na I-94. Policja aresztowała agresywnego kierowcę

Mieszkaniec Chicago został oskarżony w związku z piątkową strzelaniną na autostradzie I- 94 w rejonie dzielnicy Loop.

 

30-letni Steven Moore rzekomo oddał strzały w kierunku innego samochodu po nieporozumieniu do jakiego doszło na drodze między nim a drugim kierowcą. Incydent miał miejsce w piątek po godzinie 11 przed południem w pobliżu zjazdu na I-290 w kierunku zachodnim – podała policja stanowa Illinois. Nikt nie został ranny.

Moore usłyszał trzy zarzuty usiłowania zabójstwa. Został zatrzymany i przebywa w areszcie.

 

BK

Chicago żegna policjanta Luisa Huescę. Wciąz trwają poszukiwania jego mordercy

BK
-
0
Chicago żegna policjanta Luisa Huescę. Wciąz trwają poszukiwania jego mordercy

Wczoraj rozpoczęły się uroczystości pożegnalne zastrzelonego tydzień temu chicagowskiego policjanta. W domu pogrzebowym w Oak Lawn zebrała się rodzina, przyjaciele, koledzy i mieszkańcy Chicago by pożegnać Luisa Huescę.

 

Jego pogrzeb odbędzie się dziś. Policjant został zastrzelony 21 kwietnia gdy wracał do domu ze służby. Huesca był wciąż w mundurze gdy padły śmiertelne strzały tuż przed 3 w nocy przy West 56 ulicy i South Kedzie Avenue. Samochód funkcjonariusza został skradziony.

Luis Huesca zmarł na skutek odniesionych obrażeń. Jedna z kul ugodziła policjanta w twarz. O zamordowanie funkcjonariusza podejrzany jest 22-letni Xavier Tate Jr. Wydano na niego nakaz aresztowania. Opublikowano także zdjęcie poszukiwanego.

Nagroda za pomoc w jego ujęciu wzrosła do 100 tysięcy dolarów. Pieniądze na ten cel przekazały Cook County Crime Stoppers, ATF, Chicago Police Memorial Foundation, FBI i Związek Zawodowy Policji Chicago.

 

BK

 

Intensywne opady deszczu w Chicago powodem lokalnych podtopień

BK
-
0
Intensywne opady deszczu w Chicago powodem lokalnych podtopień

Krajowe centrum meteorologiczne wydało dla metropolii chicagowskiej ostrzeżenie przed możliwymi podtopieniami. Powodem są intensywne opady deszczu jakie pojawiły się w poniedziałek nad ranem w wielu rejonach.

 

Do 6 rano w niektórych miejscowościach spadło od 0,5 nawet do 1,5 cala deszczu. Ostrzeżenie przed podtopieniami wydano dla powiatów Cook, DuPage i Will. Na wielu drogach utworzyły się ogromne kałuże w tym na autostradach Eisenhower i Dan Ryan.

Najbardziej obfite opady deszczu mogą odczuć mieszkańcy Chicago, Joliet, Naperville, Cicero, Hammond, Bolingbrook, Skokie, Des Plaines, Orland Park, Tinley Park, Oak Lawn, Berwyn, Oak Park, Downers Grove, Elmhurst, Lombard, Romeoville, Plainfield i Park Ridge.

 

BK

Strefa Gazy/ Co najmniej 22 osoby, w tym pięcioro dzieci, zginęły w niedzielę w wyniku ataku powietrznego izraelskiej armii na miasto Rafah

PJ
-
0
Strefa Gazy/ Co najmniej 22 osoby, w tym pięcioro dzieci, zginęły w niedzielę w wyniku ataku powietrznego izraelskiej armii na miasto Rafah

Co najmniej 22 osoby, w tym pięcioro dzieci, zginęły w niedzielę w wyniku ataku powietrznego izraelskiej armii na miasto Rafah na południu Strefy Gazy – poinformował w poniedziałek prowadzony przez Hamas resort zdrowia tego terytorium.

Światowe agencje zauważają, że ataki izraelskiego lotnictwa na cele cywilne w Gazie i Rafah, gdzie przebywa ponad milion uciekinierów z innych rejonów Strefy Gazy, nastąpił na kilka godzin przed zaplanowanym na poniedziałek spotkaniem w Kairze katarskich i egipskich mediatorów z przedstawicielami palestyńskiej terrorystycznej organizacji Hamas w sprawie uwolnienia zakładników, zwolnienia więźniów i podpisania rozejmu z Izraelem.

Ostatnia propozycja negocjacyjna nie została opublikowana, jednak według nieoficjalnych doniesień przewiduje ona uwolnienie 33 zakładników spełniających tzw. kryteria humanitarne” (kobiety, dzieci, chorzy, mężczyźni powyżej 50 lat) – podał portal Times of Israel. W zamian Izrael miałby uwolnić znacznie większą grupę palestyńskich więźniów, w tym skazanych za morderstwa.
Jak przekazał izraelski nadawca Kanał 12, omawiana obecnie propozycja zakłada też kolejną fazę negocjacji dotyczącą zwolnienia pozostałych zakładników, ale nie zawiera zobowiązania Izraela do zakończenia wojny, czego domagał się Hamas. Pojawiły się natomiast większe ustępstwa dotyczące zliberalizowania przemieszczania się ludności w obrębie Strefy Gazy.
Media arabskie, powołując się na anonimowe źródła w Hamasie, podały, że ugrupowanie to nie ma większych zastrzeżeń do propozycji, natomiast Katar – kluczowy mediator w konflikcie – wezwał obie strony do wykazania większego zaangażowania w osiągnięcie porozumienia o zawieszeniu broni. Drugi arabski mediator, Egipt, zaprosił do Kairu również izraelską delegację, wyposażoną w odpowiednie pełnomocnictwa, aby przyspieszyć cały proces – podał portal Al-Arabi Al-Dżadid (Al-Arabi Al-Jadid).
Tymczasem Biały Dom poinformował w niedzielę o kolejnej rozmowie telefonicznej prezydenta USA Joe Bidena z premierem Izraela Benjaminem Netanjahu. Jak przekazano, amerykański lider miał zarówno potwierdzić „żelazne wsparcie” USA dla bezpieczeństwa Izraela, jak i podtrzymać sprzeciw wobec zapowiedzianej przez Izrael ofensywy na Rafah; postulował też zwiększenie pomocy humanitarnej dla ludności palestyńskiej. Biden i Netanjahu zgodzili się, że odpowiedzialność za wcielenie w życie propozycji pokojowych spoczywa na Hamasie – podano w komunikacie.
W poniedziałek z siódmą już wizytą na Bliski Wschód przybył szef dyplomacji USA Antony Blinken.
Wojna w Strefie Gazy przez wojska izraelskie nastąpiła w odpowiedzi na atak bojówek Hamasu na Izrael 7 października 2023 roku, w wyniku którego zginęło 1200 osób, zaś 253 zostało uprowadzonych do Strefy jako zakładnicy. Według źródeł palestyńskich, w wyniku izraelskiej ofensywy przeciwko Hamasowi w Strefie Gazy zginęło ponad 34 tys. cywilów. Działania wojenne zmusiły do ucieczki ponad 2,3 mln Palestyńczyków. (PAP)

os/ san/ akl/

Wzmożone rosyjskie uderzenia na Ukrainę w marcu spowodowały, że liczba cywilnych ofiar była o 20 proc. wyższa

PJ
-
0
Wzmożone rosyjskie uderzenia na Ukrainę w marcu spowodowały, że liczba cywilnych ofiar była o 20 proc. wyższa

Wzmożone rosyjskie uderzenia na Ukrainę w marcu spowodowały, że liczba cywilnych ofiar była o 20 proc. wyższa niż w poprzednim miesiącu – podało w poniedziałek brytyjskie ministerstwo obrony.

W codziennej aktualizacji wywiadowczej przywołano dane ONZ-owskiej Misji Monitorującej Prawa Człowieka na Ukrainie, według której w marcu 2024 roku zginęło lub rannych zostało 604 cywilów, co oznacza wzrost o 20 proc. w stosunku do lutego.

Jako powód tych zgonów wskazano uderzenia pocisków i innej wystrzeliwanej z powietrza amunicji na terytorium całej Ukrainy, a także wzmożone bombardowania wzdłuż linii frontu. Raport zwraca uwagę na wzmożone, skoordynowane uderzenia w infrastrukturę krytyczną Ukrainy, wskutek których 20 obiektów zostało zniszczonych lub uszkodzonych.
Jak dodano, zginęło 57 dzieci, co jest dwukrotnie wyższą liczbą niż w lutym i jest bezpośrednio związane z użyciem przez Rosję wystrzeliwanej z powietrza amunicji.
Od 24 lutego 2022 roku odnotowano 31 366 ofiar cywilnych na Ukrainie, wliczając w to tereny kontrolowane przez Ukrainę i przez Rosję, w tym 10 810 zabitych i 20 556 rannych. „Te liczby podkreślają ogromny koszt ludzki nielegalnej rosyjskiej inwazji na Ukrainę” – napisano.(PAP)

Teksas. 160-tonowy ładunek spadł z naczepy na osobówkę. Nie żyją dwie osoby

JŁ
-
0
Teksas. 160-tonowy ładunek spadł z naczepy na osobówkę. Nie żyją dwie osoby

Zabezpieczenia ponadgabarytowego ładunku nie wytrzymały. Element o wadze 350 tys. funtów wypadł z jadącej po autostradzie naczepy ciężarówki, a następnie spadł na przejeżdżającą tamtędy osobówkę. Zginęły dwie osoby. Krytycznie rannego kierowcę wyciągano ze zmiażdżonego pojazdu przez ponad 4 godziny.

Do zdarzenia doszło w sobotę, 27 kwietnia, przed godziną 11:30 na Autostradzie Stanowej 36 – według Temple Fire and Rescue.

Strażacy, którzy pojawili się na miejscu ustalili, że wypadek spowodował ponadgabarytowy ładunek, który spadł z naczepy pojazdu ciężarowego, a następnie przygniótł jadące w pobliżu auto osobowe. Oszacowali, że ładunek przewożony przez TIR-a ważył ok. 350 tys. funtów (ok. 159 ton).

Osobówka została zmiażdżona, wskutek czego śmierć poniosły dwie osoby. Przeżył tylko kierowca, który trafił do szpitala z poważnymi obrażeniami, zagrażającymi życiu. Strażacy musieli rozcinać wrak pojazdu, aby bezpiecznie wydostać mężczyznę ze zmiażdżonego auta. Akcja trwała ponad 4 godziny, nim poszkodowanemu udzielono pomocy.

Nie ma informacji, czym był ładunek, który przewoziła ciężarówka. Na fotografiach z miejsca zdarzenia widać, że to podłużny – najprawdopodobniej metalowy – element w kształcie walca o długości kilkuset stóp.

Red. JŁ

Kot z Utah umościł się w kartonie. Nieświadomi właściciele… nadali paczkę do Kalifornii!

JŁ
-
0
Kot z Utah umościł się w kartonie. Nieświadomi właściciele… nadali paczkę do Kalifornii!

Kotka Galeana przemierzyła setki mil do magazynu Amazon, kiedy jej rodzina przez przypadek… nadała ją w paczce zwrotnej. Kotka niezauważenie wskoczyła do jednego z pudeł, które stało w domu. W pewnym momencie paczka została zaklejona i nikt nie zauważył, że Galeana jest w środku. Po zniknięciu zwierzęcia rozpoczęły się zakrojone na szeroką skalę poszukiwania.

„Galeana uwielbia pudełka, to po prostu część jej osobowości” – powiedziała Carrie Clark, właścicielka kotki, kiedy wyjaśniała dziennikarzom, w jaki sposób zwierzę pokonało 1000 mil.

Początkowo nie było jasne, co stało się z Galeaną. Na początku tego miesiąca kotka po prostu zniknęła ze swojego domu w Utah. Po pewnym czasie właściciele zaczęli poszukiwać zwierzęcia, po którym nie został nawet ślad.

Koty mogą mieć tendencję do opuszczania domu i wracania po kilku dniach, ale Galeana wcale nie miała ochoty na żadną wyprawę! Po tygodniu do Clark zadzwonił weterynarz z informacją, że kotka znalazła się… w Kalifornii. Początkowo kobieta nie mogła w to uwierzyć. W końcu – wraz z mężem – udali się aż do Złotego Stanu, aby odebrać Galeanę z magazynu Amazon.

Kotkę uratował jeden z pracowników centrum logistycznego, który znalazł Galeanę w paczce zwrotnej od Clarków. Zwierzę miało wszczepiony mikroczip, dzięki czemu szybko udało się zidentyfikować i skontaktować z właścicielami.

Na szczęście dla kotki jeden ze szwów pudełka był poluzowany, dzięki czemu powstała dziurka, przez którą do paczki wpływało powietrze. Inaczej Galeana mogłaby się udusić. Korzystne były także warunki pogodowe. W ujemnych temperaturach karton nie uchroniłby zwierzęcia przed zamarznięciem.

Red. JŁ@

1...567...4 861Strona 6 z 4 861

Contact www.wiadomosci.com

Phone +1-312-973-9006
Email: [email protected]
Mail: PO BOX 7404 Prospect Heights, IL 60070

2005-2024 © Wiadomości.com, All rights reserved.

Dev by: Media Express (Strony.us)
SEO by: SEO Service, Chicago.Onl, SEO

Partnerzy

Kategorie

Z ostatniej chwili