Rząd francuski premiera Manuela Vallsa rozpoczął kampanię walki z dyskryminacją przy zatrudnianiu pracowników. Sięgnął przy tym po nietuzinkowe sposoby.
Do różnych instytucji rozsyłane są „fałszywe” podania z danymi dotyczącymi kandydata czy kandydatki. Ma to umożliwić odpowiedź na pytanie, jakiego typu informacje mogą pomóc w przyjęciu do pracy, a jakie zniechęcają potencjalnego pracodawcę.
Badania pokazały, że życzliwość wobec starającego się o pracę może zapewnić francuskie lub bretońskie nazwisko. Gorsze szanse mają ci, których imiona i nazwiska sugerują, że pochodzą oni z Afryki czy z Magrebu. Katolik dostaje pracę średnio po wysłaniu 5-ciu CV – muzułmanin – 20-stu. Do dokumentów musi być dołączone zdjęcie, na którym widać nie tylko kolor skóry, ale i urodę – ewentualnie jej brak. Liczy się adres – paryski otwiera drzwi.
Miejsce zamieszkania na przedmieściach, szczególnie tych trudnych również może zaważyć na powodzeniu w poszukiwaniu pracy, stąd zdarzają się przypadki podawania adresu przyjaciół kandydata mieszkających w „dobrej” dzielnicy.
IAR/Marek Brzeziński/Paryż/mcm/łp