45 lat temu, 21 listopada 1976 r., na ekrany amerykańskich kin wszedł „Rocky”, film w reżyserii Johna G. Avildsena. Ta historia nawiązuje do tradycji filmów Franka Capry z lat trzydziestych i czterdziestych ubiegłego wieku, gdzie zwyczajni, prości ludzie dokonują wielkich rzeczy – powiedział PAP filmoznawca dr Łukasz Jasina.

Był 24 marca 1975 r., kiedy w hali Richfield Coliseum w amerykańskim Ohio legendarny mistrz bokserski Muhammad Ali walczył z niezbyt znanym szerszej publiczności Chuckiem Wepnerem. Stawką był tytuł mistrza świata. Zdecydowanym faworytem walki był Ali, który miał wygrać łatwo i szybko. Na Wepnera praktycznie nikt nie liczył. Tymczasem autsajder stawił twardy opór mistrzowi, w dziewiątej rundzie posyłając go nawet na deski. Ostatecznie Ali wygrał, nokautując rywala 19 sekund przed końcem piętnastej – ostatniej rundy.

Walkę oglądał nieznany 29-letni aktor, który powoli zaczynał tracić nadzieję, że kiedyś uda mu się zaistnieć. Był do tego stopnia zafascynowany ringowymi wydarzeniami, że jeszcze podczas starcia zaczął pisać scenariusz, którego ukończenie zajęło mu ledwie trzy dni. Tym aktorem był Sylvester Stallone. Tak powstał „Rocky” – popkulturowa legenda.

„+Rocky+ nawiązuje do filmów Franka Capry z lat trzydziestych i czterdziestych ubiegłego wieku, gdzie zwyczajni, prości ludzie dokonują wielkich rzeczy. Ameryka zaś jawi się jako pozytywne miejsce – kraj, w którym mimo jego wad można do czegoś dojść i coś osiągnąć” – powiedział PAP filmoznawca dr Łukasz Jasina.

Kiedy 21 listopada 1976 r. film wszedł na ekrany amerykańskich kin, niemal z miejsca stał się hitem. Historia nieznanego boksera włoskiego pochodzenia, który dostaje od losu życiową szansę – walkę o mistrzostwo świata z obrońcą tytułu – porwała serca amerykańskich widzów. Budżet wynosił niecały milion dolarów, uzyskał zaś przychody rzędu 117 mln.

„To nie jest historia o boksie, tylko metafora życia. To tak naprawdę love story. Mój bohater utrzymuje się z boksowania, ale to opowieść o jego miłości do Adrian” – wyznał w jednym z wywiadów odtwórca głównej roli Sylvester Stallone.

Prócz Stallone’a w filmie wystąpili m.in. znana z „Ojca Chrzestnego” Talia Shire (Adrian), Burt Young (Paulie), Carl Weathers (Apollo Creed, mistrz bokserski) i Burgess Meredith (Mickey, trener Rocky’ego).

Nim jednak świat poznał postać Rocky’ego Balboa, Stallone zaliczył trudne początki.

„To był chłopak, któremu nikt nie dawał szansy na bycie aktorem, uznawany za brzydkiego i nieciekawego” – zauważył Jasina, dodając, że „jego debiut był nieco przypadkowy, z castingu – film Woody’ego Allena +Bananowy czubek+ (1971) – gra w nim chłopaka, który usiłuje napaść w metrze głównego bohatera”. Stallone nie miał szczęścia i nie zarabiał na swojej pasji do aktorstwa. Jego sytuacja była w pewnym momencie zła do tego stopnia, że dotknął go kryzys bezdomności – przez trzy tygodnie spał na dworcu autobusowym. To właśnie wtedy pojawiła się propozycja, z której skorzystanie później mu wypominano – film erotyczny, za który dostał ledwie 200 dolarów. Nikt wówczas nie spodziewał się, że kilka lat później zostanie gwiazdą światowego formatu i legendą, a film, który będzie jego, jak później określi „Rocky’ego”, pierwszym dzieckiem, zgarnie na oscarowej gali trzy statuetki, pokonując m.in. tak świetne tytuły, jak „Taksówkarz” (1976) Martina Scorsese z Robertem De Niro.

Dr Jasina pytany o powody sensacyjnego wówczas werdyktu Akademii, powiedział: „Myślę, że było ich kilka. Rok 1976 to w historii Stanów Zjednoczonych moment, kiedy Amerykanie próbują zbierać się po Wietnamie. Społeczeństwo amerykańskie, jak to po wojnie zwykle bywa, szuka czegoś pozytywnego, dobrego. Poczucia, że uda się wydostać z różnych pułapek i traum”. Filmoznawca dodał, że „na to nie mógł odpowiedzieć Scorsese, gdyż w +Taksówkarzu+ główny bohater z traumą akurat sobie nie radzi, ale właśnie +Rocky+ – pozytywny film, w którym wszystko kończy się dobrze”.

Podobnie wypowiada się autor scenariusza, który w jednym z wywiadów rok po premierze „Rocky’ego” opowiadał o rzeczach, które prócz zachwytu walką zmotywowały go do stworzenia filmu – „miałem wtedy wrażenie, że kino, a przynajmniej filmy, które ja oglądałem, były cały czas negatywne”. „Wszystko było +anty+: antyspołeczne, antyreligijne, antyrządowe. Nie było komu kibicować. […] chciałem wrócić w tym cyklu do filmów lat czterdziestych i pięćdziesiątych, gdzie moralność jest na głównym planie. Skorzystałem więc z okazji, żeby napisać ten konkretnie film” – podsumował.

Ciekawe wydają się refleksje, które w 1977 r. na łamach magazynu „Kino” zaprezentowała Danuta Karcz. Recenzentka pisała wtedy w kontekście „Rocky’ego”, że „klęską człowieka nie jest przegrana walka, klęską jest rezygnacja”. Wepner przegrał przecież walkę z Alim, tak jak filmowy Balboa przegrał z Creedem. Sukcesem obydwu pozornie przegranych było jednak podjęcie walki i zrobienie wszystkiego, by zwyciężyć – w konsekwencji czego obaj finalnie wygrywają coś więcej. „Rocky, wychowanek nędzarskiego przedmieścia Filadelfii, dzielnicy włóczęgów i próżniaków, ma swój los wypisany na twarzy. Jest to twarz nadmiernie wyrośniętego i niezbyt bystrego dziecka. […]. Jest człowiekiem przegranym, co więcej – wydaje się z tą przegraną pogodzony. Pogardzany przez kolegów, wyśmiany i wyrzucony przez właściciela sali gimnastycznej”. Nie trudno zauważyć, że los filmowego bohatera koresponduje z losem samego Stallone’a i jego trudnych, momentami beznadziejnych, początków kariery aktorskiej.

Podobnie wypowiada się dr Jasina: „Rocky Balboa to jest człowiek z nizin. Walczący sam z sobą, pełen wad. Niezbyt zbudowany intelektualnie, ale jednocześnie dobry, uczciwy, fajny facet. Klasyczna amerykańska historia, będąca wówczas od razu świetnym materiałem na kasowy film, który wszystkim się spodoba” – wyjaśnił filmoznawca, zwracając jednocześnie uwagę, że „nie można było jednak przewidzieć, że +Rocky+ stanie się jednym z najważniejszych bohaterów kulturowych”.

Danuta Karcz swoją recenzję z 1977 r. kończy słowami: „skromny, bezpretensjonalny, zrealizowany kosztem jednego miliona dolarów film pozwala na nowo uwierzyć w człowieka, a przy okazji daleki jest od bajki o Kopciuszku”.

„Byłem wtedy największym szczęściarzem pod słońcem. Rok przed +Rockym+ zarobiłem ok. 1,4 tys. dol., 35 dol. tygodniowo, jako bileter” – powiedział w wywiadzie dla magazynu „Variety” Stallone. Dzięki pierwszej części „Rocky’ego” zarobił, bagatela, 2,5 mln dol.

Aktor niemal z dnia na dzień stał się pierwszoplanową gwiazdą. Trzeba podkreślić, że zawdzięczał to swojemu uporowi. Sprzedał bowiem prawa do scenariusza producentom Irwinowi Winklerowi i Robertowi Chartoffowi, ale pod warunkiem, że to on zagra główną rolę w filmie. Początkowo producenci proponowali mu 100 tys. dol. za rezygnację z grania głównej roli, potem 350 tys., ten jednak konsekwentnie wierząc w swoją szansę, odmówił. Dziś w Filadelfii, jego rodzinnym mieście, stoi pomnik stworzonej przez niego postaci.

„Stallone w pewnym momencie skorzystał na tym, że w ten film nikt nie wierzył i można w nim obsadzić w głównej roli niezbyt znanego aktora. Umiał odpowiedzieć na kilka amerykańskich potrzeb – everymana, człowieka sukcesu, nie najlepszego aktora, ale swojskiego chłopaka” – zaznaczył dr Jasina.

Choć sam Stallone Oscara nie dostał, to „Rocky” okazał się wielkim przebojem – obraz otrzymał dziesięć nominacji. Na gali zgarnął trzy statuetki: główną – dla najlepszego filmu, dla najlepszego reżysera Johna G. Avildsena i za najlepszy montaż.

Na łamach „Films in Review” pisano, że „+Rocky+ to prawdziwy nokaut”. (PAP)

autor: Mateusz Wyderka

skp /

PAP SACopyright © PAP SA 2021 Materiały redakcyjne, fotografie, grafy, zdjęcia i pliki wideo pochodzące z serwisów PAP stanowią element baz danych, których producentem i wydawcą jest Polska Agencja Prasowa S.A z siedzibą w Warszawie, i chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Z zastrzeżeniem przewidzianych przez przepisy prawa wyjątków, w szczególności dozwolonego użytku osobistego, ich wykorzystywanie dozwolone jest jedynie po zawarciu stosownej umowy licencyjnej. PAP S.A. zastrzega, iż dalsze rozpowszechnianie materiałów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt. b) ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jest zabronione.

PAP Foto

epaselect epa09594876 A woman participates in the Black Awareness Day festivities, on Paulista Avenue, in Sao Paulo, Brazil, 20 November 2021. EPA/Sebastiao Moreira

Dostawca: PAP/EPA.

PAP Biznes

PAP Life

EuroPAP News

MediaRoom

Tysiąc zakazów polowania wprowadzili do tej pory właściciele prywatnych nieruchomości (MediaRoom)

Tokopedia ogłasza gwiazdorską listę wykonawców, którzy wystąpią podczas premierowej ceremonii wręczenia nagród „WIB: Indonesia K-Pop Awards” – BTS, BLACKPINK, TWICE, NCT Dream i wiele innych (MediaRoom)

Komunikaty

Komunikat Totalizatora Sportowego (20-11-2021)

Komunikat Totalizatora Sportowego (20-11-2021)

Tematy dnia

Premier: Europa, nasz wspólny dom, jest zagrożona (krótka)

SG: ostatniej doby zanotowano 208 prób nielegalnego przekroczenia granicy

Morawiecki przybył do Estonii na spotkanie z premier Kaji Kallas

PAP proponuje

Sawicki: KO i Lewica mówi, że rząd we wszystkim się myli; my widzimy pewne złe, ale i dobre elementy

KO proponuje stworzenie nowej instytucji – obywatelskiego sędziego handlowego

Marczuk: w ciągu dwóch dni 1640 firm wypełniło formularz ws. PPK

Kalendarium

KALENDARIUM – WYKAZ WYDARZEŃ niedziela, 21 listopada 2021

Uwaga redakcje

Uwaga Redakcje! (dot. wizyty premiera Mateusza Morawieckiego w Estonii, na Litwie i Łotwie)

Pomoc

small logoCopyright © PAP SA 2021KontaktO serwisiever. 1.8.7_42a686b

Szanowny Czytelniku

Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) informujemy Cię o przetwarzaniu Twoich danych. Administratorem danych jest Polska Agencja Prasowa SA, dalej: PAP SA, z siedzibą w Warszawie przy ulicy Bracka 6/8, 00-502 Warszawa. Chodzi o dane, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z naszych usług, w tym stron internetowych, serwisów i innych funkcjonalności udostępnianych przez PAP SA, głównie zapisanych w plikach cookies i innych identyfikatorach internetowych, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych zaufanych partnerów PAP SA.

Gromadzone dane są wykorzystywane wyłącznie w celach:

• świadczenia usług drogą elektroniczną

• wy