Dziś mija 105. rocznica urodzin Alfreda Szklarskiego, autora słynnej serii książek o przygodach Tomka Wilmowskiego. Pisał też powieści dla dorosłych, jednak sławę przyniosły mu takie tytuły, jak „Tomek na Czarnym Lądzie”, „Tomek u źródeł Amazonki” czy „Tomek na tropach Yeti”.
W latach niemieckiej okupacji publikował pod pseudonimem. Był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Zmarł w 1992 roku. Pośmiertnie ukazała się jego książka „Tomek w grobowcach faraonów”, dokończona przez księdza Adama Zelgę na podstawie notatek pozostawionych przez autora.
Alfred Szklarski jest także autorem powieści science-fiction „Sobowtór profesora Rawy” oraz książki opowiadającej o życiu współczesnych górników „Błędne ognie”. Wraz z żoną Krystyną napisał dla młodych czytelników trylogię indiańską „Złoto Gór Czarnych”.
Książki z serii „Tomków” były tłumaczone na wiele języków, zostały także wydane w alfabecie Braille’a. Alfred Szklarski był laureatem wielu wyróżnień. Otrzymał między innymi „Orle Pióro” – nagrodę przyznawaną przez czytelników czasopisma „Płomyk” i Order Uśmiechu, którym dzieci uhonorowały go w 1971 roku .
Alfred Szklarski urodził się 21 stycznia 1912 roku, w Chicago, jako syn emigranta politycznego, działacza PPS. Do Polski przyjechał w 1928 roku, zamieszkał we Włocławku, skąd pochodziła jego matka. Studiował w Warszawie, w Szkole Nauk Politycznych, na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym.
W czasie okupacji hitlerowskiej publikował powieści przygodowe dla dorosłych: „Żelazny pazur”, „Krwawe diamenty”, „Tajemnica grobowca”. W tym czasie, a także po wojnie pisał pod pseudonimami – Alfred Bronowski, Fred Garland i Aleksander Gruda.
Od sierpnia 1944 roku walczył w Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim jako strzelec ochotnik, pod pseudonimem „Szklarz”, w II Plutonie Kompanii Lotniczej Batalionu „Piorun”, w zgrupowaniu „Zaremba-Piorun”. Po upadku powstania przeniósł się do Krakowa, a od lutego 1945 roku mieszkał w Katowicach.
Po wojnie był sądzony za publikacje w proniemieckich pismach i skazany w pokazowym procesie na karę 8 lat więzienia. Został zwolniony na mocy amnestii w 1953 roku. Sam Szklarski twierdził, że pisanie dla tych gazet było przykrywką dla jego współpracy z podziemiem i zdobywaniem informacji. W latach 1954-1977 pisarz pracował w katowickim wydawnictwie „Śląsk”.
Zmarł 9 kwietnia 1992 roku, w Katowicach.
TS/IAR, Foto Wikia