Z Nowego Jorku do Londynu w nieco ponad godzinę? Oba miasta dzieli Ocean Atlantycki i odległość ponad 3300 mil w linii prostej. Dziś ten dystans przebyć można wyłącznie transatlantyckim odrzutowcem albo statkiem pasażerskim, jeżeli mówimy o podróżach komercyjnych. Przyszłość nie wyklucza jednak, że tę samą trasę pokonamy… pociągiem. I to w nieco ponad godzinę.
Projekt to pieśń przyszłości, ale niewykluczone, że za kilkadziesiąt (a może nawet ponad 100 i więcej) lat kolosalny projekt zostanie zrealizowany. Można przypuszczać, że ten z pozoru niewykonalny plan ziścił się już w wyobraźni Elona Muska. Miliarder już w 2013 roku mówił o technologii kolei próżniowych, znanych szerzej jako „hyperloop”.
Technologia opiera się na kapsułach wystrzeliwanych w próżniowym tunelu, które mogą osiągać niewyobrażalną prędkość. W założeniach może to być nawet 3000 mph (4800 km/h). Osiągnięcie takiej prędkości na krótkim, nawet kilkusetkilometrowym odcinku prawdopodobnie nie miałoby sensu z uwagi na ogromne koszty eksploatacji.
Przyszłością tej technologii wydają się więc trasy międzykontynentalne. Z Nowego Jorku do Londynu hyperloopem moglibyśmy dotrzeć teoretycznie w nieco więcej, niż godzinę. Zanim jednak możliwymi stałyby się tak ekstremalnie szybka podróż z Ameryki do Europy, trzeba byłoby skonstruować tunel próżniowy o długości ponad 3300 mil, który na dodatek musiałby spocząć na dnie Atlantyku.
Według wstępnych szacunków budowa takiego tunelu mogłaby pochłonąć 20 bilionów (sic!) dolarów – inaczej 20 tys. miliardów w amerykańskiej walucie. To równowartość, mniej więcej, 20 proc. rocznego PKB całego świata.
Nie tylko pieniądze stanęłyby na drodze do realizacji szalonego projektu. Bardzo możliwe, że budowałoby go kilka pokoleń architektów, budowniczych i robotników. Biorąc pod uwagę, że budowa 50-kilometrowego tunelu pod kanałem La Manche z Francji do Anglii trwała 6 lat, budowa tunelu próżniowego pod Atlantykiem mogłaby zająć ponad 100 lat. Nie wiadomo także, na jakie przeszkody natrafilibyśmy po drodze. W końcu nikt nigdy nie przekopywał się jeszcze pod dnem oceanu.
Red. JŁ