Dwa lata po założeniu krajowego Związku Piłki Nożnej, a nieco ponad trzy po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, biało-czerwoni rozegrali pierwszy oficjalny mecz międzypaństwowy. 18 grudnia 1921 roku przegrali w Budapeszcie z Węgrami 0:1.
Trenerem Polaków był… Węgier Imre Pozsonyi. Biało-czerwoni zagrali wówczas w następującym składzie: Jan Loth – Ludwik Gintel, Artur Marczewski – Zdzisław Styczeń, Stanisław Cikowski, Tadeusz Synowiec – Stanisław Mielech, Wacław Kuchar, Marian Einbacher, Leon Sperling – Józef Kałuża.
Jak pisał wówczas „Przegląd Sportowy”, drużyna narodowa napotkała problemy w podróży. Wyruszyła z Krakowa w piątek 16 grudnia przed południem i miała być na miejscu następnego dnia ok. 12. Jednak na skutek awarii pociągu, biało-czerwoni nie zdążyli na przesiadkę i do Budapesztu dojechali dopiero ok. 23. Dotarcie do hotelu i kolacja zajęły piłkarzom kolejne dwie godziny, a na śniadanie trzeba było wstać przed 9, więc zawodnicy nie zdołali odpowiednio wypocząć po podróży. O poranku byli „niewypoczęci, ociężali, pochmurni jak niebo w tym dniu”.
Jedyną bramkę w meczu toczonym w trudnych warunkach zdobył w 18. minucie środkowy napastnik Jeno Szabo. Porażka 0:1 nie przynosiła ujmy biało-czerwonym. Węgrzy już wówczas byli zaliczani do europejskiej czołówki.
W gronie reprezentantów Polski, przygotowujących się do meczu przez kilka tygodni w Krakowie, najwięcej graczy pochodziło z zespołu ówczesnego mistrza kraju – Cracovii. „Pasy” reprezentowało siedmiu zawodników: Cikowski, Gintel, Kałuża, Mielech, Sperling, Styczeń i Synowiec. Z krakowskiego klubu był również selekcjoner Pozsonyi. Poza tym do kadry na historyczne spotkanie powołano piłkarzy z Polonii Warszawa, Pogoni Lwów i Warty Poznań. (PAP)
mm/ co/