Real Madryt stał się perfekcyjny w sztuce wygrywania decydujących meczów, nawet jeśli gra przeciętnie – komentują brytyjskie media. Ich zdaniem w sobotnim finale Ligi Mistrzów przeciwko Borussii Dortmund pokazał to ponownie i w zasadzie wszyscy się spodziewali takiego scenariusza.
W rozegranym na londyńskim stadionie Wembley finale Real pokonał Borussię 2:0 po bramkach Daniego Carvajala w 74. i Viniciusa Juniora w 83. minucie, dzięki czemu po raz 15. w historii zdobył Puchar Europy. To szóste zwycięstwo „Królewskich” w ostatnich 11 sezonach.
„Istnienie Realu Madryt w Lidze Mistrzów przypomina jej wersję akrobacji na linie, gdzie hiszpańscy giganci wielokrotnie potykają się i są zagrożeni upadkiem, ale rzadko kiedy do tego dochodzi. Nie jest to do końca przypadek, bo +jeśli widziałeś jedno z tych zwycięstw, widziałeś je wszystkie+, ale wielu przeciwników, których Real zostawił załamanych w finałach w ostatnich latach, m.in. Atletico Madryt i Liverpool, będzie współczuć piłkarzom Dortmundu i łączyć się z nimi w bólu, gdy stali osamotnieni przed swoimi wspaniałymi fanami” – skomentowała stacja BBC.
Według „Daily Telegraph” tak to już jest z finałami Ligi Mistrzów w ostatniej dekadzie – możesz wymyślić idealny plan, stworzyć szanse i kontrolować świetnych graczy po stronie przeciwnej, a potem, gdy nadejdzie decydujący moment, Real Madryt i tak wygra.
„Tak też było w przypadku Borussii, która zakończyła dobry występ na Wembley porażką będącą zaskoczeniem, gdyby nie osiągnięcia drużyny Carlo Ancelottiego w tych rozgrywkach. Nie ma lepszej drużyny na świecie potrafiącej zamaskować przeciętny występ historycznym zwycięstwem. Real, który z ekonomią wysiłku, będącą jego znakiem rozpoznawczym, potrzebował zaledwie 20 minut, aby wygrać finał Ligi Mistrzów” – analizował dziennik.
Jak oceniono, żeby jakiś przeciwnik pokonał Real, musi go zdemolować, jak zrobił to Manchester City w półfinale w zeszłym sezonie, bo w przeciwnym razie po prostu ryzykuje się, że madrycka ekipa wróci do gry. W decydujących momentach – gdy słaniasz się na nogach ze zmęczenia, a taktyka zaczyna się rozjeżdżać – Real właśnie wtedy jest najskuteczniejszy.
„Przez 72 minuty na stadionie Wembley finał Champions League kipiał i gotował się na wolnym ogniu. Być może dla niewprawnego oka wyglądało to tak, jakby drużyna w żółto-czarnych barwach dominowała. Jude Bellingham grał jak człowiek próbujący sobie przypomnieć, co robi Jude Bellingham. Borussia miała wigor i zapał. Cały hałas wewnątrz stadionu dochodził z ruchomej żółtej ściany, podczas gdy Real siedział cicho i… czekał na zwycięstwo. Witamy w akcie pierwszym. Znanym również jako +Ten, w którym pozwalają ci myśleć, że wygracie+. Kiedy nadeszła ta chwila, zapanował rodzaj spokoju, odetchnięcia powietrzem, a także poczucia rozpoznania, jak po rozwiązaniu zagadki. W porządku, a więc to teraz…” – barwnie opisywał przebieg wydarzeń „The Guardian”.
Jak zauważyła gazeta, piłkarze Realu byli przygotowani na czekanie, znając swoje mocne strony, bo wiedzą, jak wygrywać, wygrywali w ten sposób już wcześniej i jest w tym oczywista metoda mistrzowska, zarówno w konstrukcji tej drużyny, jak i sposobie jej gry.
„Nawet sposób, w jaki wygrali, przebiegał według znanego scenariusza. Ta sama stara historia, ale z kilkoma nowymi elementami, którymi Real może się chwalić. 15. Puchar Europy jest jednocześnie pierwszym wygranym na Wembley. To wszystko było tak nieuniknione… ” – zauważył dziennik „The Independent”.
Jak wskazano, ekipa BVB niezaprzeczalnie stanęła na wysokości zadania. Jej piłkarze odegrali więcej niż swoją rolę, lecz po prostu nie mogli podnieść wyżej swojego poziomu, próbowali grać ponad swoje siły i zrobili wszystko, co mogli – z wyjątkiem strzelenia gola.
Z Londynu – Bartłomiej Niedziński (PAP)