Wysokie podwyżki cen mają zrekompensować producentom wzrost kosztów produkcji o cztery-pięć tys. euro. W pierwszej kolejności uderzą w droższe SUV-y. Jeśli nowe regulacje emisyjne doprowadzą do spadku popytu na nowe auta, wzrosną ceny używanych – informuje w poniedziałek „Rzeczpospolita”.

„Sięgająca obecnie 180 tys. zł średnia cena nowego samochodu już niedługo gwałtownie wzrośnie. W przypadku aut rodzinnych podwyżki mogą przekroczyć 20 tys. zł. Będzie to efekt wchodzących w życie od początku 2025 r. nowych, bardzo restrykcyjnych regulacji emisyjnych CAFE. To jeszcze nie są nowe normy emisji spalin, więc będzie można sprzedawać samochody przekraczające limit, ale producent będzie musiał płacić karę. Średni poziom emisji, do którego jej nie zapłaci, obniżono ze 118 do 94 g CO2 na przejechany kilometr” – informuje „Rzeczypospolita”.

Wysokie podwyżki rekompensujące wzrost kosztów produkcji uderzą w pierwszej kolejności w droższe SUV-y, gdyż producentom będzie łatwiej dodać równoważące kary emisyjne do pięciu tys. euro do cen drogich samochodów niż tańszych aut miejskich, które jednak stopniowo znikają z rynku.

„Montaż drogich instalacji w wielu autach, które nie spełnią nowych norm, spowodowałby wzrost cen nieakceptowalny dla klientów. Dlatego część marek już myśli o ograniczaniu oferty” – powiedział prezes Instytutu Badań Rynku Motoryzacyjnego Samar Wojciech Drzewiecki.

Według Rzeczypospolitej, ceny pojazdów z napędem spalinowym pozostają stabilne – w ciągu roku wzrosły do trzech proc. Elektryki staniały nawet o dwa proc. Średnia cena nowego „elektryka” auta wynosi obecnie 250–260 tys. zł.

Koniec problemów z dostępnością oznacza, że czas oczekiwania na auto zamówione według indywidualnej konfiguracji skraca się. Ceny transakcyjne są niższe od katalogowych średnio o ok. 10 proc. Dilerzy ponownie stosują rabaty dla klientów.

Rosną jednak koszty eksploatacji. Według platformy Automarket w 2022 r. koszty serwisu i napraw samochodów zwiększyły się o nawet 38 proc., w rezultacie kierowcy ograniczają je teraz do minimum. Wzrosła cena paliwa, przeglądów gwarancyjnych. Diagności naciskają rząd na pilną i wysoką podwyżkę opłat za obowiązkowe badania techniczne. Średnia składka OC wyniosła w pierwszym kwartale 2024 r. 575 zł i w porównaniu z ub.r. wzrosła o 17,3 proc – podał serwis Rankomat.

„Podwyżki w salonach, do jakich dojdzie za niespełna osiem miesięcy, będą miały głębsze konsekwencje. Jeśli nowe regulacje emisyjne doprowadzą do spadku popytu na nowe auta, w efekcie wzrosną ceny używanych” – ocenia „Rzeczpospolita”. (PAP)

autor: Maciej Replewicz

W wyborach do PE nie ma stałej liczby mandatów przypisanej do okręgu

Polacy 9 czerwca wybiorą 53 europosłów w 13 okręgach wyborczych. W wyborach do PE nie ma przypisanej do okręgu stałej liczby mandatów. Liczba ta będzie ustalana dopiero po zakończeniu wyborów. System liczenia głosów jest zaś skomplikowany i odbywa się według różnych matematycznych wzorów.

Ordynacja wyborcza do PE łączy dwie metody podziału mandatów: D’Hondta i Hare’a-Niemeyera, znaną jako metoda największych reszt. Pierwsza dotyczy skali całego kraju, druga – poszczególnych okręgów.

Najpierw zlicza się w skali kraju głosy na konkretne komitety wyborcze i odsiewa te komitety, które nie przekroczyły 5-proc. progu (według Kodeksu wyborczego w wyborach do PE 5 proc. próg obowiązuje także komitety koalicji). Między pozostałe komitety dzieli się liczbę mandatów w skali kraju.

Dopiero po ustaleniu liczby mandatów przypadających poszczególnym komitetom rozdziela się je pomiędzy poszczególne listy w okręgach, zaś mandaty uzyskują kandydaci, którzy na danej liście otrzymali największą liczbę głosów.

O liczbie mandatów, które trafią do poszczególnych okręgów decyduje frekwencja oraz wielkość okręgów.

Procedura podziału mandatów w eurowyborach jest zupełnie inna, niż w wyborach do Sejmu. W wyborach do Sejmu Polska podzielona jest na 41 w miarę równych okręgów, a do każdego okręgu przypisana jest określona liczba mandatów. W wyborach tych dzieli się mandaty najpierw pomiędzy okręgi, a dopiero później pomiędzy partie. W wyborach do PE jest odwrotnie.

„Kluczowa różnica polega na tym, że w wyborach do PE po zsumowaniu wyników wszystkich kandydatów w całym kraju dzielimy mandaty pomiędzy partie w jednym wielkim okręgu wyborczym, którym jest cała Polska. Dopiero wtedy, kiedy podzielimy mandaty pomiędzy partie, wracamy do okręgów, w których głosowaliśmy. Ostateczna liczba mandatów, które dostanie dany okręg jest trochę nieprzewidywalna” – wskazał w rozmowie z PAP dr hab. Jarosław Flis z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Jak mówił, wpływ na liczbę mandatów, które przypadną ostatecznie poszczególnym okręgom ma poparcie dla danej partii, mierzone w liczbie oddanych głosów. Oprócz frekwencji wpływ ma także wielkość okręgu.

„Ten sam procent głosów oddanych na daną partię w małym okręgu daje mniejszą liczbę głosów, niż w okręgu bardzo dużym, dlatego w kolejce po mandaty trochę do przodu wysuwają się większe okręgi. Mniejsze okręgi muszą mieć wyraźnie wyższe poparcie dla danej partii, żeby wyprzedzić większe okręgi” – ocenił ekspert.

Flis zauważył, że w przypadku partii, których poparcie jest równomierne w całym kraju, o tym, do których okręgów trafi mandat decyduje jego wielkość. „Są też takie partie, których poparcie jest bardzo zróżnicowane: w jednych okręgach jest większe, w innych jest mniejsze i wtedy przede wszystkim decyduje to, jaki procent wyborców w danym okręgu zagłosował na daną partię” – dodał.

Jak ocenił, co do zasady łatwiej zdobyć mandat w dużym okręgu, niż w mniejszym, ale przede wszystkim zależy to od miejsca na liście, z którego kandydat startuje. „W małych okręgach, żeby zdobyć mandat startując dalszego miejsca, trzeba przeskoczyć tzw. jedynkę. Jeśli na jedynce jest kandydat bardzo medialny i miejscowy, to szansa na wyprzedzenie go przez kandydata z dalszego miejsca jest czysto teoretyczna” – zaznaczył. Dodał, że w dużych okręgach jest o tyle łatwiej, że choć jedynki mają prawie pewny mandat, to wciąż pozostają jeszcze inne mandaty do podziału.

„Jeśli walczymy o 3 mandaty, to jest to nieco inna walka, niż wtedy, kiedy walczymy tylko o 1 mandat przyznawany danej partii w danym okręgu. Wtedy te różnice pomiędzy poszczególnymi kandydatami wydają się mniejsze, wtedy ważne jest, czy dany kandydat ma więź terytorialną ze swoim okręgiem albo czy jest bardzo medialny” – dodał.

W wyborach do PE, które odbyły się w 2019 r. wybierano 52 europosłów (o jednego mniej niż w tym roku).

Wówczas 2 mandaty trafiły do okręgu nr 2 (woj. kujawsko-pomorskie).

Po 3 mandaty trafiły do okręgów: nr 1 (woj. pomorskie), nr 3 (woj. warmińsko-mazurskie i podlaskie), nr 5 (cztery miasta na prawach powiatu i 29 powiatów woj. mazowieckiego), nr 6 (woj. łódzkie), nr 8 (woj. lubelskie), nr 9 (woj. podkarpackie),

Po 4 mandaty trafiły do okręgów: nr 12 (woj. dolnośląskie i opolskie) oraz 13 (woj. lubuskie i zachodniopomorskie).

5 mandatów trafiło do okręgu nr 7 (woj. wielkopolskie).

Po 6 mandatów trafiło do okręgów: nr 4 (Warszawa z ośmioma powiatami woj. mazowieckiego) oraz nr 10 (woj. małopolskie i świętokrzyskie).

Najwięcej, bo 7 mandatów trafiło do okręgu nr 11 (woj. śląskie).(PAP)

autorka: Aleksandra Rebelińska