Antoni Macierewicz – działacz opozycji antykomunistycznej, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, były minister i wiceminister obrony, szef MSW, weryfikator WSI, poseł na Sejm kilku kadencji – zostanie odznaczony w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę Orderem Orła Białego.

Jak podała Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda w piątek, w dniu 46. rocznicy powstania KOR, odznaczy Orderami Orła Białego założycieli i działaczy Komitetu – Mirosława Chojeckiego, Antoniego Macierewicza i Piotra Naimskiego.

23 września 1976 r. powstał Komitet Obrony Robotników – jedno z najważniejszych ugrupowań opozycyjnych w PRL-u. Stał się on intelektualną i organizacyjną podstawą dla NSZZ „Solidarność”, pierwszego za „żelazną kurtyną” niezależnego związku zawodowego. KOR był reakcją na represje, które w 1976 r. spotkały robotników z Radomia, Ursusa i Płocka. Głównym celem Komitetu było niesienie pomocy prawnej i finansowej represjonowanym przez peerelowskie władze robotnikom i ich rodzinom.

Jak podkreślał w rocznicę powstania KOR w 2021 r. Macierewicz, KOR „to była pierwsza od dziesiątków lat jawna, niepodległościowa struktura organizacyjna”. W rozmowie z PAP Macierewicz – wywodzący się ze środowiska skupionego wokół warszawskiej drużyny harcerskiej „Czarna Jedynka”, związanej z warszawskim liceum im. Tadeusza Reytana – podkreślał wtedy, że KOR powstał „jako wynik wielu lat pracy harcerskiej, tej części harcerstwa, która się nigdy z komunizmem nie pogodziła”.

Antoni Macierewicz jest jedną z bardziej znanych i kontrowersyjnych twarzy polskiego życia politycznego, m.in. za sprawą tzw. listy Macierewicza, którą przedstawił w Sejmie 4 czerwca 1992 r. jako szef resortu spraw wewnętrznych, podając spis współpracowników służb specjalnych PRL figurujących w archiwach MSW.

Głośnym echem odbiła się też teza o wybuchu, który miał być przyczyną katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku, którą Macierewicz stawiał od lipca 2010 r., kiedy został przewodniczącym, zorganizowanego przez parlamentarzystów PiS zespołu parlamentarnego ds. wyjaśnienia przyczyn tej tragedii.

Gdy w listopadzie 2015 r. został ministrem obrony, za konieczne uznał wznowienie badania okoliczności katastrofy smoleńskiej i „uwzględnienie dorobku naukowców współpracujących z zespołem parlamentarnym oraz ich samych jako członków komisji”.

Macierewicz jako szef MON, którym był do początku 2018 r., opowiedział się za nową organizacją obrony terytorialnej. W styczniu 2017 r. Wojska Obrony Terytorialnej zyskały status odrębnego rodzaju sił zbrojnych, a ich dowódca został podporządkowany bezpośrednio szefowi MON. Zgodnie z koncepcją przygotowywaną w MON pod kierownictwem Macierewicza obrona terytorialna składa się głównie z ochotników powoływanych na okresowe ćwiczenia, a zadania formacji to wsparcie lokalnych społeczności i służb ratowniczych w razie klęsk żywiołowych, a w razie kryzysu lub wojny wspieranie wojsk operacyjnych.

Za czasów Macierewicza jako ministra obrony, w lipcu 2016 r., został w Warszawie zorganizowany szczyt NATO, zapowiedziany w 2014 r. podczas spotkania przywódców państw NATO w Newport. Na warszawskim szczycie sojusznicy zobowiązali się do wzmocnienia wschodniej flanki przez rozmieszczenie czterech wielonarodowych batalionów; jeden z nich stacjonuje w Polsce.

W styczniu 2018 r. Macierewicza na stanowisku szefa MON zastąpił Mariusz Błaszczak. Macierewicz stanął następnie na czele resortowej podkomisji powołanej do ponownego zbadania katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 r. 11 kwietnia 2022 r. został opublikowany raport podkomisji smoleńskiej. Jeden z jego wniosków głosi, że prezydencki samolot Tu-154M uległ całkowitemu zniszczeniu w wyniku eksplozji; kluczowe znaczenie miało wcześniejsze przekazanie samolotu do remontu w Samarze w Rosji w zakładzie Aviakor.

Macierewicz urodził się 3 sierpnia 1948 r. w Warszawie. Jego ojciec, Zdzisław, był działaczem Stronnictwa Narodowego, żołnierzem Armii Krajowej, po wojnie docentem chemii na Uniwersytecie Warszawskim. Matka, Maria, doktor biologii, pracowała w Państwowym Zakładzie Higieny. Antoni był najmłodszym z trójki rodzeństwa.

Ukończył studia na wydziale historii Uniwersytetu Warszawskiego w 1971 r. Według niektórych mediów, a także redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej” Adama Michnika, w młodości fascynował się Che Guevarą, ale szybko porzucił lewicowe sympatie i związał się z formacjami prawicowo-katolickimi.

Macierewicz przekonywał, że nie był zwolennikiem Che Guevary. „Takie fałszywe plotki doprowadziły nawet do tego, że jeden z byłych opozycjonistów twierdził, że otrzymałem nagrodę od kubańskiej akademii nauk za pracę na temat Che Guevary. Adam Michnik powtarza takie kłamstwa od kilkudziesięciu lat” – mówił Macierewicz mediom.

Brał udział w wydarzeniach marcowych 1968 r. na UW. Aresztowany i zwolniony w lipcu tego roku. Po tym doświadczeniu nie zaprzestał działań opozycyjnych. Zaangażował się w działalność harcerską, był komendantem Pierwszej Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka” przy warszawskim liceum im. Tadeusza Reytana oraz współzałożycielem Gromady Włóczęgów – starszoharcerskiego klubu dyskusyjno-politycznego (1969-1970).

W grudniu 1970 r. organizował akcję oddawania krwi dla ofiar masakry robotników na Wybrzeżu. Organizował też akcję przeciw wpisaniu do konstytucji PRL przewodniej roli PZPR i przyjaźni Polski z ZSRR. W 1976 r. przeprowadził akcję obserwacji wyborów do Sejmu PRL. Polegała ona m.in. na liczeniu osób wchodzących do lokali wyborczych, by porównać liczby z oficjalnymi wynikami podawanymi przez komisje wyborcze.

Jako jeden z pierwszych w 1976 r. organizował pomoc dla robotników w Radomiu i Ursusie, był współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników. W związku z działalnością w KOR dostał wymówienie z pracy na katedrze iberystyki UW, gdzie wykładał historię Ameryki Łacińskiej. W tamtych czasach poznał język Inków keczua.

Był też współzałożycielem i redaktorem naczelnym wychodzącego od 1977 r. „Głosu” – podziemnego miesięcznika społeczno-politycznego.

Po sierpniu 1980 r. Macierewicz działał w strukturach „Solidarności” w Warszawie. Aresztowany po wprowadzeniu stanu wojennego, uciekł z więzienia, ukrywał się i prowadził działalność podziemną. Po przełomie 1989 roku był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Był jednym z założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a od października 1989 r. – wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego ZChN.

Od grudnia 1991 do czerwca 1992 r. był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego. Wykonując sejmową uchwałę lustracyjną, ogłosił listę 64 posłów, senatorów i członków rządu, których nazwiska widniały w zasobach archiwalnych MSW, m.in. znanych polityków, w tym ówczesnego prezydenta Lecha Wałęsy.(Sąd Lustracyjny w 2000 roku orzekł, że Lech Wałęsa złożył prawdziwe oświadczenie lustracyjne, iż nie był agentem służb PRL).

Wywołało to kryzys polityczny. W czerwcu 1992 r. doszło do upadku rządu Olszewskiego.

Z ZChN został wykluczony w lipcu 1992 r. Od listopada 1992 r. był prezesem władz tymczasowych Ruchu Chrześcijańsko-Narodowego „Akcja Polska”, a po zjeździe tej partii w lutym 1993 r. – jej przewodniczącym. Po połączeniu z Ruchem dla Rzeczypospolitej został wiceprzewodniczącym RdR (czerwiec – październik 1993 r.).

Po utworzeniu Ruchu Odbudowy Polski w listopadzie 1995 r. był wiceprzewodniczącym Rady Naczelnej ROP, a po rozłamie w tej partii w 1997 r. – prezesem Ruchu Katolicko-Narodowego. Przed wyborami w 2005 r. utworzył – wraz z Olszewskim – Ruch Patriotyczny, którego był przewodniczącym. Partia nie weszła do parlamentu.

Poseł na Sejm I, III, IV, VI, VII, VIII i IX kadencji.

Do Sejmu IV kadencji wszedł z list LPR, był rzecznikiem prasowym klubu. Jednak ostatecznie klub LPR opuścił i we wrześniu 2002 r. utworzył Koło Katolicko-Narodowe.

W 2002 r. ubiegał się o prezydenturę Warszawy, osiągnął ósmy wynik na czternastu kandydatów (1,09 proc. – 5849 głosów). W latach 2004-2005 był jednym z najaktywniejszych posłów zasiadających w sejmowej komisji ds. PKN Orlen. Zgłosił zdanie odrębne do końcowego raportu Komisji, w którym uznał, że zatrzymanie w lutym 2002 roku przez UOP ówczesnego prezesa PKN Orlen Andrzeja Modrzejewskiego było wynikiem „realizacji planu gospodarczo-politycznego ekipy Kwaśniewskiego-Millera-Kaczmarka-Kulczyka”. Plan ten – według Macierewicza – miał zmierzać do „zawłaszczenia sektora petrochemicznego i sprzedaży go Rosji, uzależniając tym samym trwale Polskę od Rosji w sferze energetycznej”

W lipcu 2006 r. został mianowany na stanowisko wiceministra obrony, nadzorującego likwidację Wojskowych Służb Informacyjnych i pełnomocnika ds. organizacji służby kontrwywiadu wojskowego. W październiku 2006 r. stanął na czele SKW. Od 31 października do 16 listopada 2007 r. był podsekretarzem stanu w MON.

Prezydent Lech Kaczyński mianował go na przewodniczącego komisji weryfikacyjnej WSI. Przygotowany przez komisję raport został podany do publicznej wiadomości w lutym 2007 r. W raporcie znalazło się wiele zarzutów dot. działalności WSI, m.in. dotyczące nielegalnego handlu bronią czy inwigilacji środowisk politycznych.

W wyborach do Sejmu VI kadencji uzyskał mandat, kandydując z pierwszego miejsca listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu piotrkowskim, a do partii dołączył w 2012 r., w listopadzie 2013 r. został wiceprezesem PiS.

Od lipca 2010 r. kierował zespołem parlamentarnym ds. wyjaśnienia przyczyn katastrofy rządowego samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Ostatni raport zespołu zawierał tezę, że prawdopodobną przyczyną katastrofy była seria wybuchów m.in. na lewym skrzydle, w kadłubie i prezydenckiej salonce. Raport wskazał m.in., że załoga chciała wykonać jedynie próbne podejście do lądowania, nie wykonała zaś automatycznego odejścia m.in. z powodu braków w wyszkoleniu. Wskazano też na liczne nieprawidłowości po polskiej stronie oraz na odpowiedzialność rosyjskich kontrolerów i złe wyposażenie lotniska.

Jest żonaty, ma córkę. (PAP)

PO: order Orła Białego dla Macierewicza to naplucie w twarz rodzinom ofiar Smoleńska

Order Orła Białego dla Macierewicza to naplucie w twarz rodzinom ofiar katastrofy smoleńskiej, bo jest on odpowiedzialny na fałszowanie raportu w sprawie katastrofy – powiedział wiceszef PO Cezary Tomczyk. Macierewicz powinien dostać order z flagą rosyjską – dodał rzecznik PO Jan Grabiec.

Kancelaria Prezydenta RP poinformowała, że w piątek, w dniu 46. rocznicy powstania Komitetu Obrony Robotników wyróżnieni Orderami Orła Białego zostaną założyciele i działacze Komitetu – Mirosław Chojecki, Antoni Macierewicz i Piotr Naimski.

Fakt odznaczenia Antoniego Macierewicza (PiS) najwyższym polskim odznaczeniem komentowali w Sejmie posłowie Platformy Obywatelskiej. „Jeśli Antoni Macierewicz zasłużył na jakieś odznaczenie, to takie z flagą rosyjską. To co zrobił dla zniszczenia wspólnoty narodowej, takiej jedności społecznej w Polsce, to jest zasługa dla Kremla, a nie dla Polski” – powiedział rzecznik PO Jan Grabiec.

Według niego, „ostatnie lata działalności oparte na kłamstwie i oszustwie sprawiają, że jest jednym z ludzi, którzy najmniej są predystynowani do jakiegokolwiek odznaczenia, jeśli już to do postępowania prokuratorskiego i sądowego”. Stąd, zdaniem Grabca, „ten krok ze strony prezydenta jest po prostu kompromitujący”.

„Trudno znaleźć w Polsce osobę, która tak bardzo dzieli Polaków jak Antoni Macierewicz, a przecież zadaniem prezydenta jest łączyć wspólnotę narodową, a nie dzielić czy służyć jednej partii” – zaznaczył rzecznik PO.

„Po ujawnieniu dowodów na oszustwo w kwestii smoleńskiej, na to, że cała opowieść była oszustwem, że ukrywano dowody, które świadczyły o innej przyczynie tego co się stało, to jest kompromitujące dla całego tego obozu władzy” – dodał poseł.

Zwrócił też uwagę, że „cały obóz władzy uczestniczy w kłamstwie Antoniego Macierewicza”. „Odznaczenie jest tylko przypieczętowaniem tego, że to jedna banda i wszyscy są siebie warci” – podkreślił Grabiec.

Zdaniem wiceszefa PO Cezarego Tomczyka „Macierewicz powinien trafić na śmietnik historii po tym co zrobił w sprawie katastrofy smoleńskiej”.

„Macierewicz odbierający najwyższy możliwy order z rąk głowy państwa to jest naplucie w twarz polskiemu społeczeństwu, a także rodzinom ofiar katastrofy smoleńskiej. To on wymyślił te wszystkie teorie, on je prezentował, on również fałszował dowody w sprawie raportu smoleńskiego” – powiedział były szef klubu KO. (PAP)

autor: Piotr Śmiłowicz

Piotr Naimski zostanie odznaczony Orderem Orła Białego przez prezydenta Andrzeja Dudę

Współzałożyciel KOR i działacz Solidarności Piotr Naimski zostanie odznaczony Orderem Orła Białego przez prezydenta Andrzeja Dudę

Piotr Aleksander Naimski, urodził się 2 lutego 1951 r. w Warszawie. W 1981 r. ukończył Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1975), doktorat w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN (1981).

Od połowy lat 60. był harcerzem w 1. WDH, tzw. Czarnej Jedynce i współorganizatorem kręgu starszoharcerskiego Gromada Włóczęgów.

Był dawcą krwi dla ofiar protestów na Wybrzeżu (1970), z Krzysztofem Łączyńskim rozdawał na warszawskim Starym Mieście ulotki wzywające do poparcia strajkujących. 1972–1973 we Francji.

W latach 1975–1979 był pracownikiem naukowym i doktorantem w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.

Od lipca 1976 r, był uczestnikiem akcji niesienia pomocy represjonowanym robotnikom z Ursusa i Radomia. Założył kartotekę ursuską – zbiór danych dot. ofiar represji władz.

23 września 1976 r. był współinicjatorem i współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników (KOR)

W latach 1976-86 był rozpracowywany przez SB.

Od września 1980 r. z Ludwikiem Dornem, Urszulą Doroszewską, Marcinem Gugulskim, Jarosławem Kaczyńskim, Antonim Macierewiczem i Janem Olszewskim organizował (w mieszkaniu Zofii Banieckiej przy ul. Bednarskiej w Warszawie) punkt informacyjny dla osób zakładających „S”. Był uczestnikiem spotkania założycielskiego MKZ Mazowsze w Ursusie i członkiem Rady Programowej Ośrodka Badań Społecznych przy MKZ, nast. Regionie Mazowsze (1980-81).

W latach 1989–1992 był współzałożycielem ZChN, a następnie Ruchu Katolicko-Narodowego. W latach 1991-92 pełnił obowiązki wiceministra spraw wewnętrznych, kierował Urzędem Ochrony Państwa (UOP).

W 2011 r. był współzałożycielem Ruchu Społecznego im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Od 2011 r. był posłem z ramienia PiS, od 2013 członkiem PiS. Od 2015 pełnił obowiązki sekretarza stanu w KPRM, był pełnomocnikiem rządu ds. strategicznej infrastruktury energetycznej (do 2022).

W piątek Prezydent RP Andrzej Duda odznaczy Piotra Naimskiego Orderem Orła Białego. (PAP)

Autor: Maciej Replewicz

mr/ dki/