Woody Allen zaprzecza plotkom, że przechodzi na twórczą emeryturę. Po piętnastu latach przerwy wydał w tym roku zbór humorystycznych opowiadań. Książka „Zero grawitacji” ukazuje się we wtorek w polskim tłumaczeniu Mirosława P. Jabłońskiego.
„Każdy, kto kiedykolwiek wrzucił zapaloną zapałkę do ładowni okrętu amunicyjnego, potwierdzi, że najdrobniejszy gest może wyczarować ogrom decybeli” – brzmi pierwsze zdanie najnowszego zbioru opowiadań i satyrycznych miniatur literackich autorstwa Woody’ego Allena. „Zero grawitacji” to piąta książka z humoreskami autorstwa reżysera „Manhattanu”. Znalazły się w niej teksty opublikowane wcześniej na łamach „New Yorkera” i zupełnie wcześniej nieznane.
Dziennikarka, pisarka i eseistka Daphne Merkin we wstępie do ukazującej się właśnie książki w polskim tłumaczeniu Mirosława P. Jabłońskiego, przypomina czytelnikom poprzednie zbiory krótkich form, które Allen publikował od lat 70. Pełne czasem rubasznego, czasem absurdalnego humoru opowiadania ukazały się do tej pory w zbiorach: „Wyrównać rachunki”, „Bez piór”, „Skutki uboczne” i „Czysta anarchia”.
„Chociaż trudno w to uwierzyć, +Bez piór+ zostało opublikowane ponad pół wieku temu i przez cztery miesiące utrzymywało się na liście bestsellerów” – zauważa Merkin. Jak czytamy dalej, książka ugruntowała „pozycję Allena jako wymagającego intelektualnie wesołka” i stała się „rozwinięciem nieszczęśliwej, potulnej postaci z filmów”.
Autorka wstępu opisuje, jak Woody Allen zaczął sprzedawać skecze już w wieku piętnastu lat. Choć z Uniwersytetu Nowojorskiego został wyrzucony za częste nieobecności i niezdane egzaminy, wkrótce miał pisać scenariusze do satyrycznych programów telewizyjnych. „Pracował z Melem Brooksem, Larrym Gelbartem, Carlem Reinerem i Neilem Simonem i, jak głosi legenda, potrafi siedzieć przy maszynie do pisania piętnaście godzin bez przerwy, wystukując żarty i bon moty. (Żadnej blokady pisarskiej)” – pisze autorka wstępu.
„W tych coraz mroczniejszych czasach (…) jedną z niewielu dostępnych możliwości wytchnienia od przygnębienia i rozpaczy, jakie są nam dane, jest lekkie, łaskotliwe poczucie humoru i mocne strzały sprośności, przypominające nam, że poza okropieństwami istnieją inne aspekty życia” – konkluduje Daphne Merkin.
Sam reżyser wzbudził w ostatnich tygodniach zainteresowanie mediów, sugerując w wywiadzie dla jednej z hiszpańskich gazet, że pięćdziesiąty w jego karierze film, który – zgodnie z zapowiedziami ma powstać w Paryżu – będzie zarazem ostatnim, on zaś rozważa napisanie powieści. Pojawiły się spekulacje o planach przejścia 86-letniego twórcy na emeryturę. Ostatecznie jego management zaprzeczył, wydając oświadczenie. „Woody Allen nigdy nie powiedział, że przechodzi na emeryturę, ani że jest w trakcie pisania powieści” – podkreślono. (PAP)
mwp/ aszw/