Bartłomiej Ropelski ma żal do pogotowia ratunkowego w Łodzi, że w porę nie pomogło mu i jego bliskim. Uważa, że w pewnym stopniu przyczynili się do ciężkiego przechodzenia covidu przez rodzinę.
Bartłomiej Ropelski ma żal do pogotowia ratunkowego w Łodzi, że w porę nie pomogło mu i jego bliskim. Uważa, że w pewnym stopniu przyczynili się do ciężkiego przechodzenia covidu przez niego i rodziców.
– Już 19 grudnia zeszłego roku wezwałem pogotowie, bo miałem silną gorączkę. Dali mi wówczas tylko leki, chociaż prawdopodobnie miałem już objawy coronawirusa. Dzień później, 20 grudnia, do szpitala, również z coronawirusem, trafił mój 70-letni tata. Po trzech dniach zmarł. Następnego dnia, 21 grudnia, źle poczuła się moja mama, którą pogotowie odwiozło do szpitala również na oddział covidowy. A w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia i ja trafiłem do szpitala, ale już z bardzo ciężkimi objawami choroby. Gdyby wcześniej zdiagnozowano u nas covida, być może wszyscy by żyli i nie cierpieli tak dotkliwie – twierdzi Barłomiej Ropelski.
Adam Stępka, rzecznik prasowy Wojewódzkiej Stacji Ratownictwa Medycznego tłumaczy, że pacjenci mają nadmierne oczekiwania wobec ratowników medycznych.
– Jesteśmy od udzielania pomocy w nagłych przypadkach, zagrażających życiu. Nie możemy zastępować lekarzy podstawowej opieki medycznej, ani nocnej pomocy lekarskiej, którzy coraz częściej odmawiają pomocy chorym. Ratownik nie jest także uprawniony do wystawiania skierowania na badanie przesiewowe mające sprawdzić obecność wirusa. Pan Bartłomiej po pierwszej wizycie ratowników pogotowia, którzy podali mu środki łagodzące doraźne objawy, powinien takie skierowanie otrzymać od swojego lekarza pierwszego kontaktu – wyjaśnia rzecznik.
KZ AIP