Opowiadając o Gdańsku, mieszkańcy i turyści myślą głównie morzu, zabytkowych kamienicach, ulicy Długiej i fontannie Neptuna. Symbol Gdańska stojący na Długim Targu, przed wejściem do Dworu Artusa został uruchomiony 9 października 1633 roku – 385 lat temu.
Zabytkowa fontanna w Gdańsku powstała z inicjatywy ówczesnego burmistrza Bartłomieja Schachmanna i rady miejskiej. Prace projektowe, rzeźbiarskie i odlewnicze trwał w latach 1606-1615. Projekt figury przedstawiającej Neptuna stworzył architekt i rzeźbiarz Abraham van den Blocke, zaś model figury został wykonany przez Flamanda Piotra Husena, ponieważ van dem Blocke nie poradził sobie z przygotowaniem modelu do odlewu. Rzeźba została odlana w brązie w 1612 r., w miejskiej odlewni w Gdańsku. Zbiorniki wodne zostały umieszczone na poddaszu Ratusza Głównego Miasta i Dworu Artusa. Początkowo fontanna była czynna tylko w niektóre dni lata. Wynikało to z konieczności każdorazowego napełniania zbiornika na poddaszu, co miało miejsce do drugiej połowy XIX wieku, gdy po założeniu w Gdańsku nowoczesnego wodociągu i kanalizacji podłączono do nich fontannę.
Uruchomienie fontanny nastąpiło 9 października 1633. W latach 1757-1761 Jan Karol Stender wykonał nowe fragmenty basenu i trzonu, a mistrz kowalski Jakub Barren uzupełnił i odnowił zniszczoną kratę, dodając polskie orły i herby Gdańska. Fontanna otrzymała wtedy bogato zdobiony styl rokokowy. W 1927 fontannę poddano renowacji. W 1936 usunięto orły, na których konserwatorzy fontanny pozostawiali swoje sygnatury. W czasie II wojny światowej uległa uszkodzeniu i by ją ochronić przed zniszczeniem, została zdemontowana i wywieziona do Parchowa k. Bytowa, a czaszę i podstawę zamurowano cegłami. Po 1945 została odrestaurowana i ponownie uruchomiona 22 lipca 1954. Na stałe uruchomiono ją trzy lata później. W kwietniu 1988 r., przy okazji dorocznej konserwacji, na polecenie władz miejskich Gdańska, zakryto posągowi przyrodzenie listkiem figowym.
RED. AIP