Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach – poinformowała w sobotę Kancelaria Prezydenta. Kilka dni temu ustawę, która budziła wątpliwości Dudy rozpatrywał Trybunał Konstytucyjny.
„W związku z opublikowaniem w Monitorze Polskim, w dniu 16 marca 2017 r., wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w którym Trybunał stwierdził zgodność z Konstytucją zakwestionowanych, w trybie kontroli prewencyjnej, przepisów, Prezydent RP podpisał, w dniu 18 marca 2017 r., ustawę z dnia 13 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach” – czytamy w komunikacie na stronie Kancelarii Prezydenta.
Jak wyjaśnia Kancelaria zgodnie z art. 122 ust. 3 zd. 2 Konstytucji, prezydent nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodną z Konstytucją.
Trybunał Konstytucyjny, po rozpatrzeniu w czwartek wniosku prezydenta Andrzeja Dudy o zbadanie zgodności z konstytucją nowelizacji Prawa o zgromadzeniach stwierdził, że zapisy ustawy są zgodne z ustawą zasadniczą. Trybunał uznał m.in., że przepisy ustawy wprowadzające zgromadzenia cykliczne są konstytucyjne. Natomiast w pozostałej części umorzył postępowanie.
W głosowaniu brało udział 11 z 15 sędziów, a więc pełny wymagany skład. Rozprawie przewodniczyła prezes TK Julia Przyłębska, a sędzią sprawozdawcą był Mariusz Muszyński.
Choć orzeczenie TK zapadło większością głosów, to sędziowie: Leon Kieres, Małgorzata Pyziak-Szafnicka, Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz i Piotr Pszczółkowski zgłosili zdania odrębne (ostatni w części dotyczącej umorzenia postępowania).
Pod koniec grudnia ub.r. prezydent Andrzej Duda po raz pierwszy nie podpisał ustawy autorstwa PiS – ustawy o zgromadzeniach. W związku z tym została ona skierowana do trybunału Konstytucyjnego.
Jak tłumaczył wówczas szef biura prasowego Kancelarii Prezydenta Marek Magierowski prezydent miał wątpliwości co do trzech zapisów ustawy. Pierwszy z nich dotyczył różnicowania statusu zgromadzeń publicznych, przy zastosowaniu elementu konstrukcyjnego nieprzewidzianego na gruncie konstytucyjnym. – Chodzi o tzw. zgromadzenia cykliczne, które zostały do tej ustawy wprowadzone – tłumaczył Magierowski.
Druga wątpliwość dotyczyła wyłączenia w ustawie możliwości zaskarżania przez organizatora zarządzenia wojewody o zakazie takiego zgromadzenia. Kolejna wątpliwość odnosiła się do wprowadzonego zakaz odbycia zgromadzeń na podstawie zastosowania nowych przepisy do zdarzeń, które miały miejsce wcześniej. – Mówiąc krótko, językiem trochę mniej prawniczym, chodzi o to, że prawo nie powinno działać wstecz. Są to trzy główne zarzuty – wyjaśniał Magierowski.
Leszek Rudziński AIP, Fot. Archiwum