Zmarł profesor Andrzej Półtawski, filozof, etyk, antropolog, specjalista filozofii chrześcijańskiej, w czasie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej i uczestnik Powstania Warszawskiego. Miał 97 lat.
Był mężem Wandy Półtawskiej, doktor nauk medycznych, specjalistki w dziedzinie psychiatrii, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, działaczki pro-life. Małżeństwo ponad 50 lat współpracowało i przyjaźniło się z Karolem Wojtyłą, później – Janem Pawłem II. Oboje byli zaangażowani w prace Papieskiej Rady do spraw Rodziny i Papieskiej Akademii Pro Vita.
Andrzej Półtawski był wieloletnim współpracownikiem Romana Ingardena, najwybitniejszego przedstawiciela fenomenologii w Polsce, a także znawcą myśli etycznej Jana Pawła II. Specjalizował się w zakresie antropologii filozoficznej, filozofii chrześcijańskiej, personalizmu i teorii poznania.
Redagował między innymi studium „Osoba i czyn” Karola Wojtyły. Opublikował szereg artykułów i rozpraw na temat ontologicznych podstaw poznania i działania, teorii świadomości i sporu realizmu z idealizmem.
Jest bohaterem książki wywiadu-rzeki „Filozofia dla życia”. Laureatem prestiżowej nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 2015. Zarząd Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przyznaje ją za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego.
Małżeństwo Półtawskich zostało uhonorowane Feniksem 2013 – nagrodą Stowarzyszenia Wydawców Katolickich. Kapituła wyróżnienia doceniła ich między innymi za wkład w rozwój filozofii i kultury moralnej, ukazanie posługi duszpasterskiej Karola Wojtyły oraz zaangażowanie w ochronę życia i godności ludzkiej.
Andrzej Półtawski urodził się w Warszawie 22 lutego 1923 roku. Był synem typografa i grafika Adama Półtawskiego. W czasie okupacji niemieckiej działał w Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim w stopniu podchorążego w Zgrupowaniu „Żaglowiec” II Obwodu „Żywiciel”. Potem został osadzony przez Niemców w stalagu nieopodal Magdeburga.
Po wojnie i powrocie do Polski, 31 grudnia 1947 roku, ożenił się z Wandą Półtawską z domu Wojtasik. Trzy lata później ukończył studia filozoficzne pod kierunkiem profesora Romana Ingardena na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1957-1970 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie między innymi badał średniowieczne rękopisy Biblioteki Jagiellońskiej. Tam poznał Karola Wojtyłę. Następnie pracował u profesora Romana Ingardena przy Katedrze Filozofii UJ, gdzie był starszym asystentem. W 1964 roku, po uzyskaniu doktoratu, pełnił funkcję adiunkta Wszechnicy Jagiellońskiej.
W latach 1973-1993 pracował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Był kierownikiem Katedry Teorii Poznania ATK.
Tytuł profesora uzyskał w 1985 roku.
Od 1993 roku był na emeryturze.
Wanda Półtawska podczas II wojny światowej była więźniarką niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, poddawano ją pseudomedycznym eksperymentom. Po wojnie uczestniczyła w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce.
Przez kilkadziesiąt lat zajmowała się poradnictwem małżeńskim i rodzinnym. Wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, potem w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 60. zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i kierowała nim ponad 30 lat, prowadząc edukację młodych małżeństw, narzeczonych oraz księży.
W 2016 roku została odznaczona Orderem Orła Białego.
Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/O.Kłosińska/E.Leo/dok.