Świadek w sądzie: – Buzia dziecka był cała posiniaczona. Wyrodnemu ojcu za usiłowanie zabójstwa grozi dożywocie
Proces Łukasza K. zaczął się w Sądzie Okręgowym w Łodzi. Prokuratura zarzuca mu, że usiłował zabić swojego dwumiesięcznego synka Igora. Chodzi o pamiętne zdarzenie z 5 listopada 2016 r., kiedy to wieczorem do szpitala im. Konopnickiej w Łodzi rodzice – 30-letnia Anna K. i 27-letni Łukasz K. ze Zgierza – przywieźli pobitego chłopczyka. Rodzice twierdzili, że Igorek spadł z tapczanu i w ten sposób doznał poważnych obrażeń. Lekarze zbadali dziecko i się przerazili: było posiniaczone, miało pękniętą czaszkę. Nosiło oznaki maltretowania. Było w tak ciężkim stanie, że jego kuracja trwała aż dwa miesiące. Dlatego prokuratura zarzuciła 27-latkowi usiłowanie zabójstwa, za co grozi nawet dożywocie. W sądzie Łukasz K. przyznał się do spowodowania obrażeń u synka, ale zaprzeczył, że chciał go zabić. Obecnie Igor przebywa z matką, zaś ojciec jest osadzony w areszcie śledczym. Nadal są małżeństwem. Para zapewnia, że Igor był ich radością i oczekiwanym dzieckiem. W środę zeznawali jako świadkowie pracownicy szpitala im. Konopnickiej oraz bliscy oskarżonego i jego małżonki. Lekarka Maria K. potwierdziła zeznania ze śledztwa, że Igor miał m.in. uraz głowy i sińce na ciele oraz posiadał oznaki „zespołu dziecka maltretowanego”. Pani doktor nie pamiętała, kto zaalarmował policję: ona czy jej kolega na dyżurze. Wyjaśniła za to, że po zbadaniu chłopczyk trafił na oddział chirurgii.
– Buzia dziecka była cała posiniaczona – podkreśliła pielęgniarka Luiza K.-Z. Dodała, że gołym okiem było widać, iż chłopiec był maltretowany. Ponadto płakał i każdy dotyk sprawiał mu ból. Pielęgniarka zeznała też, że potem matka regularnie odwiedzała synka w szpitalu, jednak świadek nigdy z nią nie rozmawiała. Maria J., babcia Igora, oznajmiła, że dwa – trzy razy w tygodniu odwiedzała córkę i zięcia, jednak nie było jej w momencie pobicia wnuczka. Zapytana przez sędzię Ewę Kabzińską, jakie były relacje rodziców z synkiem, Maria J. odparła: – Córka dobrze opiekowała się dzieckiem, natomiast zięć pracował i rzadko zajmował się Igorem. Z moich obserwacji wynikało, że raczej nie był troskliwym ojcem. Jednak nie widziałam u niego agresywnego zachowania. O tym, co się stało z wnuczkiem, dowiedziałam się od policji i z telewizji. Wcześniej nigdy nie widziałam, aby Igor miał ślady pobicia.
– Jak oskarżony reagował na płacz dziecka? – zapytała sędzia Kabzińska. – Sprawiał wrażenie zniecierpliwionego – odparła babcia Igora. Zeznawał jeszcze jeden świadek – Tomasz T., mąż siostry oskarżonego. Zeznał, że po narodzinach Igora tylko raz był w mieszkaniu Anny i Łukasza K., ale w tym czasie ojca Igora nie było w domu, więc nie może powiedzieć o jego postawie.
–
–
–
–
–
–
–
–
7