„Dziś odszedł mój kochany Tata, Wiesław Michnikowski” – taką informację opublikował wczoraj na swoim profilu na Facebooku syn artysty, Piotr Michnikowski.
Mimo że lubiany aktor zagrał w kilkudziesięciu filmach – m.in. tworząc niezapomnianą kreację Jej Ekscelencji w „Seksmisji” Juliusza Machulskiego, publiczność zapewne zapamięta go głównie jako artystę kabaretowego. Był gwiazdą radiowego „Podwieczorku przy mikrofonie”, członkiem Kabaretu Starszych Panów i Kabaretu Dudek. Edward Dziewoński, szef tego ostatniego, tak mówił o nim w książce „Gwiazdy w zbliżeniu”: „Wiesiek jest aktorem wybitnym i bardzo wszechstronnym w każdej roli, a na estradzie jest bezdyskusyjną czołówką. To jest facet, który wszystko umie, bo ma w sobie syntezę prawdy. Bez względu na to, czy jest to Szekspir, czy Dudek, ta prawda z niego emanuje. Poza tym to wspaniały kolega”. Miał 95 lat. Wiesław Michnikowski urodził się w 1922 roku w Warszawie. Jego matka chciała ponoć, by został księdzem. Na scenie zadebiutował w połowie lat 40., równocześnie zdając eksternistycznie egzaminy w Szkole Dramatycznej w Lublinie. Do końca życia mówił, że uważa się przede wszystkim za aktora teatralnego. Był członkiem zespołów teatrów w Lublinie (Teatr Domu Żołnierza, Miejski) i w Warszawie (m.in. Teatr Klasyczny, Komedia, Współczesny, Polski). Zagrał w niemal wszystkich polskich premierach utworów Sławomira Mrożka, m.in. w „Zabawie”, „Tangu”, „Emigrantach”, „Krawcu”, „Szczęśliwym wydarzeniu”. Dzisiejsi młodsi widzowie, choć może nie potrafiliby rozpoznać jego twarzy (w końcu filmy takie, jak „Jan Serce”, „Hydrozagadka”, „Upał” czy „W labiryncie” to nie dla nich repertuar), z pewnością zapamiętali jego głos. Użyczył go do popularnej kreskówki, wcielając się w rolę Papy Smerfa.
(AIP)