Ataki cyberprzestępców, czyli hakerów z wykorzystaniem sieci komputerowej w ostatnich latach są odnotowywane na całym świecie. Ich ofiarami padają instytucje publiczne, międzynarodowe koncerny, firmy działające w jednym kraju oraz osoby prywatne.
W przypadku prywatnych posiadaczy komputerów zalogowanych do sieci oraz przedsiębiorstw, ich celem jest dotarcie do kont bankowych lub zdobycie danych klientów. Z kolei elektroniczne ataki na instytucje publiczne i organy administracji państwowej mają inne cele. Pojawiają się oskarżenia o próby manipulowania opinią społeczną na wielką skalę. Przykłady działań tego typu obserwowano ostatnio przed wyborami prezydenckimi w USA i we Francji. Media określają je jako cyberwojnę, a eksperci oskarżają o ich autorstwo hakerów działających na zlecenie tzw. Państwa Islamskiego, czyli ISIS. Podobne oskarżenia padają też wobec hakerów z Rosji oraz wobec chińskiej tzw. cyberarmii. Na ostatnim szczycie NATO w Warszawie w lipcu 2016r jego uczestnicy zadeklarowali, że kraje Sojuszu będą ściślej niż dotychczas współpracować w walce z cyberprzestępczością.
Najnowsze masowe ataki elektroniczne miały miejsce 12 maja tego roku. W 150 krajach zaatakowano jednocześnie ponad 200 tysięcy komputerów. Celem była kradzież pieniędzy na wielką skalę.
17 maja 2007r Estonia poinformowała oficjalnie o pierwszym cyberataku na swoje państwo. Konflikt rozpoczął się po zniszczeniu radzieckiego pomnika w centrum Tallina. Atak hakerski sparaliżował cały kraj. Nieczynne były strony instytucji państwowych, banków, mediów i prywatnych firm. Według niektórych źródeł, hakerzy powiązani byli z władzami Federacji Rosyjskiej, nie zostały jednak przedstawione żadne dowody potwierdzające tę tezę. Trwająca kilka tygodni blokada stała się przyczyną opracowania tak zwanego podręcznika tallińskiego, czyli doktryny NATO określającej sposób postępowania w razie cyberwojny i traktującej hakera jako żołnierza. W 2009r USA przyjęły zasadę, że w przypadku ataku cybernetycznego na ten kraj mogą odpowiedzieć z użyciem sił zbrojnych.
W 2008r w Gruzji miał miejsce atak dezinformacyjny na ten kraj kilka tygodni przed wjazdem rosyjskich wojsk do Południowej Osetii. Strona gruzińskiego prezydenta Michaiła Saakaszwilego kilka razy była unieruchomiona przez hakerów na 24 godziny. Udało się też na krótko zablokować stronę Narodowego Banku Gruzji. Według Amerykanów, atak rozszerzył się na większość rządowych komputerów po wejściu rosyjskich oddziałów do Południowej Osetii.
Podczas wyścigu w maju 2017r do Pałacu Elizejskiego, ówczesny centrowy kandydat, a obecnie prezydent Francji, Emmanuel Macron oświadczył, że na 2 dni przed głosowaniem francuskie komputery zostały zablokowane tysiącami maili wysłanych przez zwolenników kandydatki nacjonalistycznej prawicy, Marine Le Pen. Francuskie ministerstwo spraw wewnętrznych odmówiło wówczas skomentowania tego faktu, gdyż mogłoby to wpłynąć na wynik wyborów. Szef kampanii wyborczej Macrona oświadczył, że za atakami mogła stać Moskwa, jednak władze na Kremlu zdementowały te informacje.
W styczniu tego roku amerykańskie media podały informację, że prezydent Władimir Putin mógł stać za atakiem na amerykańskich polityków związanych z kandydatką Partii Demokratycznej, Hillary Clinton by wesprzeć kandydata Republikanów, Donalda Trumpa. Rosjanie nie skomentowali tych doniesień.
Informacje o tym, że wiele państw posiada specjalne wirusy komputerowe do walki z przeciwnikiem są objęte tajemnicą i docierają do opinii publicznej zwykle po fakcie. Przykładem są doniesienia jakoby wirus opracowany w 2009r. przez USA, miał za zadanie zniszczenie irańskich wirówek do wzbogacania uranu. Informacje o nim pochodziły z przecieków, a nie z oficjalnych stron rządowych.
Podobnie było z upublicznioną przez byłego pracownika CIA Edwarda Snowdena informacją, że w 2012r hakerzy amerykańskiej agencji wywiadowcze NSA, chcąc uzyskać dostęp do syryjskiej sieci komputerowej, zniszczyli przez przypadek główny router i odcięli cały kraj od internetu. Ukrywanie posiadania tego typu programów lub dezinformacja mogą stanowić broń, a walka z cyberatakamii jest niezwykle trudna.
Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/W.Oleksiak/dok./nyg