34 lata temu – w stanie wojennym – milicja spacyfikowała strajk w kopalni Wujek.16 grudnia doszło do masakry, od kul funkcjonariuszy zginęło 9 górników, a 21 zostało rannych.
Strajk w kopalni rozpoczyna się po tym jak internowano szefa zakładowej Solidarności – Jana Ludwiczaka – przypomina doktor Andrzej Zawistowski dyrektor biura edukacji publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Jan Ludwiczak zostaje aresztowany, a górnicy wiedzą tyle, że został brutalnie zabrany w domu. Już 13 grudnia trwają narady co zrobić, w poniedziałek 14 – zapada decyzja o rozpoczęciu strajku w obronie kolegi z pracy – mówi Zawistowski.
Górnicy rozpoczynają strajk okupacyjny – dodaje historyk. Górnicy nauczeni doświadczeniem z Grudnia 70 roku, zamykają się w zakładzie ponieważ pozwala to na zabezpieczenie ludzi, unikanie prowokacji i przygotowują się do obrony. Spodziewają się, że po pacyfikacji kopalni Manifest Lipcowy, kopalnia Wujek będzie następna – tłumaczy historyk.
Po trzech dniach strajku władz decyduje się na szturm. Najpierw czołgi wjechały na teren kopalni, a potem oddział ZOMO zaczął strzelać do strajkujących – tłumaczy doktor Zawistowski. Sześciu górników ginie na miejscu, jeden w szpitalu, a dwóch kolejnych w następnych dniach umiera w szpitalu.
Podczas starć trzech milicjantów dostało się w ręce górników. Historyk przypomina, że strajkujący nie skrzywdzili funkcjonariuszy. Żadnemu z tych milicjantów nic się nie stało, nie doszło do linczu – wyjaśnia doktor Zawistowski.
Pacyfikacja kopalni Wujek to jeden z symboli brutalności władzy komunistycznej. Na miejscu tragedii górnicy ustawili krzyż.
IAR/Edyta Poźniak/kry