Rafał Majka (Tinkoff-Saxo) wygrał 11. etap kolarskiego wyścigu Tour de France z podjazdem na Tourmalet. Na liczącej 188 km trasie z Pau do Cauterets Polak przez 50 km jechał samotnie i o minutę wyprzedził Irlandczyka Daniela Martina (Cannondale), a o minutę i 23 sekundy Niemca Emanuela Buchmanna (Bora-Argon 18).
Majka objął prowadzenie w klasyfikacji górskiej. Liderem wyścigu wciąż jest Anglik Christopher Froome (Sky).
188 kilometrów. Serce Pirenejów. Rozpalone do błękitnego żaru niebo nad groźnie mrużącymi skaliste oczyska gigantami o stromych zboczach. Start w Pau. Potem pokłon przed Matką Boską w Lourdes. Co chwila ktoś ucieka. W końcu Rafał Majka. Ciągnie za sobą szóstkę. Przelatują przez mostek nad spienionym, bryzgającym pianą górskim potokiem przecinającym pełne uroku Arreau. I podjazd pod Aspin. Siódemkę Majki dochodzi Irlandczyk Martin jakby jechał po blacie stołu. Po płaskim. Zjazd i znów do góry.
Legendarne Tourmalet. Mit Wielkiej Pętli. Majka odrywa się od szóstki. Jeszcze tylko Martin, ale Majka jak tanecznica. Lekko. Niemal tylko palcami muska pedały roweru. Powinien mieć baletki. Odjeżdża jakby to była bułka z masłem. Wygrywa premię górską. 25 punktów. Stacja narciarska Tourmalet. Wyżej niż Kasprowy.
Teraz zjazd. W czeluść szybu, tyle, że pokręconego, migającego w prawo i w lewo, jak ogon wściekłego tygrysa. Dwadzieścia kilometrów w dół. Krowy wtargnęły na jezdnię. Stoją jak krowy. Udało się je przekonać by zeszły. Wąska uliczka. Luz St. Sauver. Trzysta metrów różnicy poziomów i ostatnia wspinaczka – do mety. Majka się nie daje. Odpiera ataki za plecami. Uśmiech jak pirenejskie słońce. Teraz już jak na paradzie. Meta na wirażu nie wiedział kiedy ją minął. Majka. Wielki Majka. Wygrywa.
To trzeci etapowy triumf Majki w Tour de France. W ubiegłym roku dwukrotnie mijał linię mety jako pierwszy. Wygrał także klasyfikację górską.
Pierwszym Polakiem, który wygrał etap w „Wielkiej Pętli” był Zenon Jaskuła w 1993 roku. Jaskuła ukończył tamten wyścig na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej.