Roberto Baggio kończy dziś 50 lat. Napływającym ze wszystkich stron świata życzeniom towarzyszą we Włoszech komentarze, że piłkarz, który niewątpliwie zapisał się w historii tego sportu, miał w swojej karierze więcej pecha niż szczęścia.
Roberto Baggio miał szklane kolana, przypomina bezobcesowo „La Gazzetta dello Sport” w ilustrowanym materiale na temat dzisiejszego jubilata. Późniejszy codino, czyli kitka, od charakterystycznego mini końskiego ogona, w który spinał włosy na karku, przekonał się o tym już w osiemnastym roku życia. Kontuzja prawego kolana, której się wtedy nabawił, nie została nigdy wyleczona do końca i powinna była już na początku przekonać go, że piłka nie dla niego. A obrońcy od początku nie mieli dla niego litości.
Tylko talentowi Baggio zawdzięcza, że pokonał ten tor przeszkód, jakim okazała się cała jego kariera. Grał w najlepszych włoskich klubach: Juventusie, Milanie i Interze, a także we Fiorentinie, Brescii i Bolonii. W 55 spotkaniach, jakie rozegrał w koszulce narodowej reprezentacji w latach 1988-1999, strzelił 27 bramek. Wziął udział w trzech edycjach mundialu.
Do historii przeszedł jego występ na mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych w 1994, a dokładnie w finałowym meczu z Brazylią w kalifornijski mieście Pasadena. Roberto mógł nie wychodzić na boisko, nie był w najwyższej formie, ale uparł się i selekcjoner Arrigo Sacchi mu ustąpił. Pozwoli mu również wykonać rzut karny. Kopnięta przez Baggio piłka przeleciała nad poprzeczką. Z perspektywy czasu komentatorzy przyznają, że tak było sprawiedliwie, ponieważ Włosi nie zasłużyli wtedy na zwycięstwo. Prawda na urodziny to może dla wielkiego piłkarza najcenniejszy prezent.
Naczelna Redakcja Sportowa PR/ d/ M. Lehnert