Polacy to jeden z najbardziej zapracowanych narodów świata – pod tym względem wyprzedzają nas tylko południowi Koreańczycy – a nasza przedsiębiorczość znana jest na całym globie. Aż dziw więc bierze, że tak mało czasu poświęcamy temu, co z naszymi ciężko zarobionymi pieniędzmi zrobić, gdy już je mamy.
Nie myślimy o tym, bo nie wiemy co i jak myśleć, nic dziwnego, nikt nas przecież tego nie nauczył. Zabiegani, próbujemy tę wiedzę uzupełnić, z różnym skutkiem. Na pytania dzieci: „skąd biorą się pieniądze?” odpowiadamy lepiej czy gorzej, przenosząc własną niewiedzę i błędy na kolejne pokolenie. Z tego powodu każda inicjatywa, która w prosty i zarazem profesjonalny sposób pomoże w edukacji ekonomicznej najmłodszych jest tak potrzebna i cenna.
Dzieci najszybciej uczą się przez zabawę, stąd tak ciekawym projektem jest kampania Cha-Ching (czyt. cza-czing), w której różne postawy wobec zarabiania, wydawania i oszczędzania przypisane są konkretnym postaciom, podobnym do tych z oglądanych codziennie kreskówek. Co ważne, pomysłodawcy akcji dodali jeszcze jako równorzędny element, pomoc dla tych, którym wiedzie się gorzej niż nam. W społeczeństwie, w którym tzw. kapitał społeczny jest wciąż tak mizerny, to wartość sama w sobie.
Nie tak dawno w Finlandii uznano, że najlepszym sposobem, by przybliżyć seniorom skomplikowany świat Internetu nie są wcale organizowane specjalnie dla nich kursy komputerowe. Postawiono na edukację dzieci wychodząc z założenia, że wnuki najlepiej i najprościej wyjaśnią swoim dziadkom czym jest światowa sieć i jak z niej najlepiej korzystać. Kto wie, czy kiedyś, dzięki programom takim jak Cha-Ching (czyt. cza-czing), to właśnie najmłodsi staną się rodzinnymi ekspertami w dziedzinie ekonomii, o których radę, w całkiem dorosłych sprawach związanych z finansami, prosić będą rodzice.
(aip), foto 123RF