Na kartach historii Polski zapisało się kilkanaście nazwisk, które usłyszane na ulicy do dziś mrożą krew w żyłach.
Seryjni mordercy mają różne motywy działania: zbrodnie popełnione na tle seksualnym czy rabunkowym. Często mieli żony, dzieci i nikt nie wiedział o ich zbrodniach. Oto kilku seryjnych morderców, o których zbrodniach mówił cały kraj.
Wampir z Zagłębia Zdzisław Marchwicki zwany Wampirem z Zagłębia był domniemanym polskim seryjnym mordercą, skazanym na karę śmierci za zabójstwa 14 kobiet i usiłowanie zabójstwa kolejnych 6.
–Kanibal Karl Denke Karl Denke był mordercą i kanibalem, który urodził się w Kalinowicach Górnych. Karl Denke, jako dorosły mężczyzna przeprowadził się do Ziębic, dawnego Münsterbergu gdzie kupił własną ziemię za pieniądze z ojcowizny. Na Denkego, mieszkańcy Ziębic mówili „Ojczulek” Karl miał być filantropem, oferującym bezdomnym i włóczęgom schronienie. Dopiero po latach na jaw wyszła prawdziwa natura „Ojczulka”, który zwabiał swoje ofiary do domu, a następnie zabijał je i przerabiał na peklowane mięso, którym handlował na targowisku we Wrocławiu. Vincenz Olivier miał być kolejną ofiarą Ojczulka, jednak udało mu się uciec i powiadomił policję. Niedługo później „Ojczulek” został ujęty, a tego samego dnia wieczorem popełnił samobójstwo na pętli zrobionej z chustki do nosa.
– Skorpion Paweł Tuchlin zwany Skorpionem przez siedem lat zamordował co najmniej 9 kobiet, 11 usiłował zabić. Najmłodsza z nich miała 19 lat, najstarsza – 53. Przyznał, że chodził za setkami kobiet. Nazywał to polowaniem. Skorpiona jednego z najbardziej przerażających seryjnych zabójców Polski i Europy końca XX wieku, zatrzymano 31 maja 1983 roku. Tuchlin pochodził z Pomorza i tu dokonywał zbrodni. Skazany na karę śmierci i powieszony.
–Wampir z Gałkówka Stanisław Modzelewski polski seryjny morderca, zwany „Wampirem z Gałkówka”. W latach 1952-1956 i w 1967 roku dokonał siedmiu morderstw oraz sześciokrotnie usiłował popełnić zabójstwo. W śledztwie przyznał się do zabójstwa ośmiu kobiet. Ósmego morderstwa popełnionego w Łodzi nie potrafiono mu jednak udowodnić (pomimo przyznania się) z powodu braku ciała ofiary.
– Bogdan Arnold Bogdan Arnold polski seryjny morderca. Od października 1966 do maja 1967 roku zamordował w Katowicach 4 kobiety (3 zidentyfikowane, wszystkie prostytutki). Ich ciała ukrył we własnym mieszkaniu. W zeznaniach przyznał się także do jeszcze jednego usiłowania zabójstwa oraz torturowania swych ofiar.
– Wampir z Bytomia Joachim Knychała zwany Wampirem z Bytomia w latach 1975-1982 zamordował na Śląsku pięć młodych kobiet. Miał żonę i dwójkę dzieci. Był drugim po Zdzisławie Marchwickim niesławnym „wampirem” działającym na terenie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. W śledztwie zeznał, że chodził na procesy Marchwickiego i to, co usłyszał, zainspirowało go. Za swe czyny został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano.
– Wampir z Krakowa Polski morderca, oskarżony o zamordowanie 2 osób, 10 prób zabójstwa oraz 4 podpalenia. W rodzimym Krakowie swoimi zbrodniami wywołał psychozę strachu w latach 60. XX wieku. Wyrok ogłoszono 14 lipca 1967 roku. Kot został uznany za winnego i skazany na karę śmierci. W wyniku odwołania 22 listopada 1967 roku Sąd Najwyższy, jako sąd II instancji, zamienił karę śmierci na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Z możliwości wniesienia rewizji nadzwyczajnej skorzystał jednak Prokurator Generalny. Skutkiem tej interwencji 17 marca 1968 roku skazano „krakowskiego wampira” na karę śmierci przez powieszenie i bezterminową utratę honorowych praw obywatelskich. Morderca został stracony zgodnie z wyrokiem 16 maja 1968 r. Podczas sekcji jego zwłok stwierdzono rozległego guza mózgu.
– Elegancki morderca Władysław Mazurkiewicz, zwany „Eleganckim mordercą”, jak też „Upiorem krakowskim”, mieszkał w Krakowie. Spośród 30 morderstw, do których przyznał się w śledztwie, oskarżono go o 6 (na czterech mężczyznach i dwóch kobietach) oraz o 2 usiłowania. Jego zbrodnie popełniane były z pobudek materialnych. Został skazany na karę śmierci 30 sierpnia 1956 roku. Wyrok wykonano 31 stycznia 1957 roku.
red. AIP