Do Senatu wpłynął projekt uchwały w sprawie wydarzeń z Marca ’68. Wydarzenia sprzed 50 lat określone są w nim mianem „pokoleniowego zrywu wolnościowego”. Jego symbolem były wydarzenia z 8 marca 1968 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Studenci protestowali przeciwko wydaleniu swoich kolegów z uczelni.
Autor projektu uchwały, historyk i senator PiS Jan Żaryn w rozmowie z IAR zauważył, że w dokumencie wspomniano o zmuszeniu do emigracji wielu osób pochodzenia żydowskiego. „Na zlecenie Moskwy aparat komunistyczny podjął decyzję o wyrzuceniu z Polski około 20 tysięcy osób pochodzenia żydowskiego” – podkreślił Jan Żaryn. Dodał, że to wydarzenie „dużo mocniej utożsamiło się z rokiem ’68 i przesłoniło ten charakter wolnościowy”.
W projekcie uchwały czytamy między innymi o tym, że władze komunistyczne, uruchamiając antysemickie wiece i przymuszając Polaków do brania w nich udziału, nie reprezentowały woli Narodu, a interesy Moskwy. „W wyniku nagonki antyżydowskiej, dla której wygodnym pretekstem stało się opowiedzenie się ZSRS po stronie arabskiej w wojnie z Izraelem, władze wyrzuciły z kraju w ciągu kolejnych lat blisko 20 tysięcy Polaków pochodzenia żydowskiego, w tym – wbrew propagandzie – nie tylko rzeczywistych zbrodniarzy komunistycznych z lat stalinowskich, ale całe rodziny (także współmałżonków Polaków) niemające wpływu na rządy w Polsce Ludowej” – czytamy w projekcie senackiej uchwały. W proponowanym tekście zwraca się również uwagę na to, że wśród komunistów, którzy roztaczali antyżydowskie nastroje, byli również Polacy. „Komunistami byli także Polacy, za których dziś wypada nam przeprosić zarówno wyrzucone wówczas rodziny polskie pochodzenia żydowskiego, jak i ich potomków żyjących obecnie często w nieświadomości, komu zawdzięczają swój los. Przepraszamy!” – napisano w projekcie uchwały.
W projekcie uchwały podkreślono również, że Marzec ’68 należy do polskich miesięcy budujących naszą drogę ku niepodległości. „Iskrą, która wywołała wydarzenia marcowe 1968 roku, była decyzja władz komunistycznych o zdjęciu z afiszów Teatru Narodowego 'Dziadów’ Adama Mickiewicza, które to przedstawienie było odbierane przez szeroką widownię przez pryzmat współczesności, dominacji Związku Sowieckiego nad Polską” – zaznacza autor projektu uchwały. W tekście zwrócono również uwagę na słuszność spontanicznego protestu młodzieży, wyrastającego z naturalnej potrzeby życia w prawdzie, który zbiegł się z czystkami w aparacie partii i administracji dokonywanymi przez grupę komunistów polskich, a skierowanymi od 1967 roku przeciwko osobom pochodzenia żydowskiego.
W marcu 1968 roku polscy studenci w kilku polskich miastach, między innymi w Warszawie, zapoczątkowali demonstracje antykomunistyczne na terenie kraju. Protesty te zostały stłumione m.in. przez oddziały Milicji Obywatelskiej, a także ORMO.
Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/A.Pszoniak/wcześn./vey/dabr