Już wkrótce Robert Lewandowski, kapitan reprezentacji Polski i gwiazda Bayernu Monachium, może doczekać się ulicy nazwanej jego imieniem. W Kuźni Raciborskiej, niedużym mieście na Śląsku, ulica generała Karola Świerczewskiego być może zmieni się w ulicę właśnie Roberta Lewandowskiego. Jakie inne ulice na Śląsku i Zagłębiu budzą kontrowersje?
–
-Ulica 22 lipca znajduje się np. w Mikołowie i odnosi się do daty 22 lipca 1944, gdy w Polsce został ogłoszony tzw. Manifest Lipcowy. Manifest stwierdzał, że jedynym legalnym źródłem władzy w Polsce jest Krajowa Rada Narodowa. Rząd RP na uchodźstwie określono jako „władzę samozwańczą, władzę nielegalną”, a konstytucję z 1935 roku „bezprawną”. Taka ulica jeszcze kilka lat temu była w Jaworznie, ale samorząd zmienił ją na Owocową. 
-W kilku miastach w Polsce nadal znajduje się ulica gen. Świerczewskiego, słynnego komunistycznego żołnierza, który się „kulom nie kłaniał”. Pseudonim gen. Karola Świerczewskiego „Walter” narodził się w czasie wojny domowej w Hiszpanii. Ponoć wziął się od pistoletów typu walther.
-Wiele nazw ulic w Polsce Ludowej w 1979 roku przemianowano na XXXV-lecia PRL, co miało upamiętniać 35 rocznicę powołania PKWN. Działania władz nie ominęły także Będzina.
-Nazwa ulicy 9 maja (1945 r.) miała być upamiętnieniem zwycięstwa Armii Czerwonej nad hitlerowskimi Niemcami. 
-Władysław Hibner był polskim działaczem komunistycznym, straconym za zabójstwa przez rząd II RP. W trakcie ucieczki po nieudanej próbie zabicia policyjnego agenta w komórce organizacji komunistycznej Hibner śmiertelnie postrzelił dwie osoby. Za popełnione czyny, Hibner wraz z pozostałymi dwoma zamachowcami, został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. W czasach PRL władze uznały go za bohatera i jego imieniem nazwały wiele ulic.
-Armia Ludowa była konspiracyjną organizacją zbrojną Polskiej Partii Robotniczej działającą w okupowanej przez III Rzeszę Polsce. Została utworzona w celu walki zbrojnej z okupantem niemieckim na mocy dekretu Krajowej Rady Narodowej z 1 stycznia 1944 i formalnie tej Radzie podporządkowana. Naczelnym dowódcą Armii Ludowej został gen. Michał Rola-Żymierski.
-Jan Krasicki był młodzieżowym działaczem komunistycznym i agitatorem stalinowskim, funkcjonariuszem Komsomołu we Lwowie, następnie członkiem grup dywersyjnych, członkiem Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej, formalnie ogłoszony przewodniczącym Związku Walki Młodych. Z polecenia Małgorzaty Fornalskiej zastrzelił sekretarza PPR Bolesława Mołojca. Latem 1943 na polecenie zwierzchników ściągnął do Warszawy Bolesława Bieruta. Wkrótce po powrocie został w Warszawie 2 września 1943 aresztowany i zginął podczas próby ucieczki. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
-Hanna Sawicka – właściwie Hanna Krystyna Szapiro, pseudonim Hanka (ur. 19 grudnia 1917 w Krakowie, zm. 18 marca 1943 w Warszawie) – polska działaczka komunistyczna pochodzenia żydowskiego, pierwsza przewodnicząca Związku Walki Młodych. W ramach konspiracji komunistycznej Hanna Szapiro była najpierw związana z organizacją młodzieżową Spartakus (założoną przed wojną organizacją radykalnych socjalistów, od 1938 roku przejmowaną przez komunistów). 18 marca 1943 roku miało odbyć się na Starym Mieście przy ul. Mostowej spotkanie Hanki z dowódcą warszawskiego oddziału Gwardii Ludowej – Janem Strzeszewskim ps. Wiktor i dowódcą oddziału zbrojnego ZWM – Tadeuszem Olszewskim ps. Zawisza. Uczestnicy wpadli w zasadzkę gestapo. Podczas strzelaniny Tadeusz Olszewski zginął, a Jan Strzeszewski i Hanna Szapiro zostali ranni i schwytani przez gestapo. Hanna Szapiro została przewieziona na Pawiak, gdzie zmarła następnego dnia. 
-Róża Luksemburg była działaczką komunistyczną, uczestniczką powstania robotniczego w Berlinie, wchodziła w skład rewolucyjnego skrzydła II Międzynarodówki. 15 stycznie 1919 roku została pojmana w Wilmersdorfie po udziale w powstaniu robotniczym, które objęło tzw. dzielnicę prasową w Berlinie. Policja przekazała więźniów żołnierzom Freikorpsu, którzy po przesłuchaniu pobili, a następnie strzałem z pistoletu w skroń zamordowali Różę Luksemburg. 
-Karol Marks (1818 – 1883) był niemieckim filozofem, ideologiem ruchu robotniczego i zwolennikiem rewolucji antykapitalistycznej, autorem takich dzieł, jak słynny „Manifest komunistyczny” czy „Kapitał”. To właśnie Karol Marks był jednym z głównych założycieli w 1864 roku I Międzynarodówki – Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników. Obalenie kapitalizmu, który był dla niego systemem promującym wyzysk nad klasami pracującymi, uznawał za nieunikniony. Podkreślał, że skrajnie niesprawiedliwy podział bogactwa między klasy wyższe a niższe jest nie do utrzymania i grozi rewolucją.KL (aip)